ទោសនៃការផឹកទឹកស្រវឹង

ទោសនៃការផឹកទឹកស្រវឹង ៦យ៉ាង

បិដក

ឆ ខោមេ គហបតិបុត្ត អាទីនវា សុវាមេរយមជ្ជប្បមាទនានុយោគេ សន្ទិដ្ឋិកា ធនជានិ កលហប្បវឌ្ឍី រោគានំ អាយតនំ អកិត្តិសញ្ជននី ហិរិកោបិននិទ្ទំសនី បញ្ញាយ ទុព្វលីករណី ត្វេវ ឆដ្ឋំ បទំ ភវតិ ម្នាលគហបតិបុត្ត ទោសក្នុងកិរិយាប្រកបរឿយៗ នូវការផឹកទឹកស្រវឹង គឺសុរានិងមេរ័យ ដែលជាហេតុជាទីតាំងនៃសេចក្តីប្រមាទនេះមាន៦យ៉ាងគឺ៖

វិនាសទ្រព្យដែលឃើញជាក់ស្តែងខ្លួនឯង១ ការកឲ្យកើតជម្លោះ១ ហេតុនាំឲ្យកើតរោគទាំងឡាយ១ ការនាំឲ្យខូចឈ្មោះ១ ការបង្ហាញកេរ្តិ៏ខ្មាស់១ ហេតុជាគម្រប់៦ គឺធ្វើបញ្ញាឲ្យមានកម្លាំងថយ១ ។

ឥមេ ខោ គហបតិបុត្ត ឆ អាទីនវា សុរាមេរយមជ្ជប្បមាទដ្ឋានានុយោគេ ម្នាលគហបតិបុត្ត ទោសក្នុងការប្រកបរឿយៗ នូវការផឹកទឹកស្រវឹង គឺសុរានិងមេរ័យ ដែលជាហេតុជាទីតាំងនៃសេចក្តីប្រមាទមាន៦យ៉ាងនេះឯង។

អដ្ឋកថា

ព្រះមានព្រះភាគជាម្ចាស់ ទ្រង់តាំងមាតិការបស់ហេតុនៃសេចក្តីវិនាសទាំង៦ ប្រការយ៉ាងនេះហើយពេលចែកមាតិកាទាំងនេះ ទើបទ្រង់ត្រាស់ថា ម្នាលគហបតិបុត្ត ទោសទាំង៦ប្រការ នេះឯង ដូច្នេះជាដើម។

ក្នុងបទទាំងឡាយនេះ បទថា សន្ទិដ្ឋិកា (ដែលឃើញជាក់ស្តែងខ្លួនឯង) គឺភាវៈជាអ្នកនៅក្នុងលោកនេះដែលខ្លួនឃើញដោយផ្ទាល់។

បទថា ធនជានិ ប្រែថាវិនាសទ្រព្យ។

បទថា កលហប្បវឌ្ឍនី (ការកឲ្យកើតជម្លោះ) ដោយសេចក្តីថា បង្កវិវាទដោយវាចា និងជម្លោះដោយការប្រើដៃជាដើម។

បទថា រោគានំ អាយតនំ (ជាហេតុនាំឲ្យកើតរោគទាំងឡាយ) មានសេចក្តីថា ទឹកស្រវឹង ជាទីតាំងនៃរោគទាំងឡាយ មានរោគភ្នែកជាដើម។

បទថា អកិត្តិសញ្ជននី (ការនាំឲ្យខូចឈ្មោះ) ដោយសេចក្តីថា បុគ្គលដែលផឹកទឹកស្រវឹងហើយ រមែងប្រហារ សូម្បីមាតា ឬបិតាបាន រមែងពោលពាក្យដែលមិនគួរពោលដោយច្រើន រមែងធ្វើរឿងដែលមិនគួរធ្វើ ដោយហេតុនេះ ជនទាំងឡាយតែងតិះដៀលខ្លះ ថ្កោលទោសខ្លះ កាត់អវយវៈមានដៃនិងជើងជាដើមខ្លះ នាំឲ្យខូចឈ្មោះ ក្នុងលោកនេះខ្លះ ក្នុងលោកខាងមុខខ្លះ។ ព្រោះហេតុនោះ ទើបទឹកស្រវឹងនោះ ឈ្មោះថា ជាហេតុនោះឲ្យខូចឈ្មោះរបស់ជនទាំងនោះ។

បទថា ហិរិកោបិននិទ្ទំសនី (ការបង្ហាញកេរ្តិ៏ខ្មាស់) ដោយសេចក្តីថា ទឹកស្រវឹង តែងញុំាងសេចក្តីអៀនខ្មាស់ ដែលគួរបិទបាំងឲ្យកម្រើកឲ្យវិនាស ព្រោះហេតុនោះ ទើបលោកពោលថា ញុំាងហិរិឲ្យកម្រើក ដូច្នេះ។ ម៉្យាងទៀត ជនអ្នកស្រវឹងស្រា អាចបើកអវយវៈនោះៗ ហើយដើរទៅបាន ព្រោះហេតុនោះទើបលោកពោលថា ទឹកស្រវឹង ជាហេតុមិនឲ្យដឹងនូវការអៀនខ្មាស់ ព្រោះធ្វើហិរិឲ្យកម្រើក។

បទថា បញ្ញាយ ទុព្វលីករណី (ធ្វើឲ្យបញ្ញាមានកម្លាំងថយ) ដោយសេចក្តីថា ទឹកស្រវឹង រមែងធ្វើនូវសេចក្តីដឹងថា សត្វមានកម្មជារបស់ខ្លួនឲ្យទន់ខ្សោយ ដូចបញ្ញរបស់ព្រះសាគតត្ថេរដូច្នោះ។ ព្រោះហេតុនោះ ទើបលោកពោលថា ទឹកស្រវឹង ជាហេតុធ្វើឲ្យបញ្ញាមានកម្លាំងថយ។

ប៉ុន្តែ ទឹកស្រវឹង មិនអាចធ្វើអ្នកដែលបានមគ្គប្បញ្ញាឲ្យទន់ខ្សោយបានទេ ព្រោះទឹកស្រវឹង រមែងមិនចូលទៅក្នុងមាត់របស់អ្នកដែលបានបន្លុះមគ្គហើយទេ ។

បទថា ឆដ្ឋំ បទំ ប្រែថា ហេតុជាគម្រប់៦។

ដោយ៥០០០ឆ្នាំ

Array
(
    [data] => Array
        (
            [0] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 1
                    [shortcode] => [ADS1]
                    [full_code] => 
                )

            [1] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 2
                    [shortcode] => [ADS2]
                    [full_code] => c
                )

        )

)