អរិយទ្រព្យ៧

អរិយធន អរិយទ្រព្យមាន ៧ យ៉ាង គឺ៖

១.	សទ្ធាធនំ	ទ្រព្យគឺសទ្ធា
២.	សីលធនំ	ទ្រព្យគឺសីល
៣.	ហិរិធនំ	ទ្រព្យគឺហិរិ
៤.	ឱត្តប្បធនំ	ទ្រព្យគឺឱត្តប្បៈ
៥.	សុតធនំ	ទ្រព្យគឺសុតៈ
៦.	ចាគធនំ	ទ្រព្យគឺចាគៈ
៧.	បញ្ញាធនំ	ទ្រព្យគឺបញ្ញា

( បិដកលេខ ១៩ ទំព័រ ២១០ )

សទ្ធាធនំ សីលធនំ	ហិរី ឱត្តប្បិយំ ធនំ
សុតធនញ្ច ចាគោ ច	បញ្ញា វេ សត្តមំ ធនំ ។
យស្ស ឯតា ធនា អត្ថិ	ឥត្ថិយា បុរិសស្ស វា
អទឡិទ្ទោតិ តំ អាហុ	អមោឃំ តស្ស ជីវិតំ ។
តស្មា សទ្ធញ្ច សីលញ្ច	បសាទំ ធម្មទស្សនំ
អនុយុញ្ជេថ មេធាវី	សរំ ពុទ្ធាន សាសនំ ។

ទ្រព្យគឺសទ្ធា ទ្រព្យគឺសីល ទ្រព្យគឺហិរិ ទ្រព្យគឺឱត្តប្បៈ ទ្រព្យគឺសុតៈ ទ្រព្យគឺចាគៈ ទ្រព្យគឺបញ្ញា ជាគម្រប់ ៧ ។ បុគ្គលណា ទោះស្ត្រីក្ដី បុរសក្ដី មានទ្រព្យទាំងនេះ អ្នកប្រាជ្ញទាំងឡាយ ហៅបុគ្គលនោះថាជាអ្នកមិនទ័លក្រឡើយ ការរស់នៅរបស់បុគ្គលនោះ មិនសោះសូន្យឡើយ ។ ហេតុនោះ អ្នកប្រាជ្ញ កាលរលឹកនូវពាក្យប្រៀនប្រដៅរបស់ព្រះពុទ្ធទាំងឡាយ គប្បីប្រកបរឿយៗ នូវសទ្ធា សីល សេចក្ដីជ្រះថ្លា និងការឃើញនូវធម៌ ។ ( បិដកលេខ ៤៧ ទំព័រ ៧ )

បណ្ដាបទទាំងនោះ ទ្រព្យគឺសទ្ធា ឈ្មោះថា សទ្ធាធនំ ដោយអត្ថថា បានចំពោះនូវសម្បត្តិ ។ ក្នុងបទទាំងពួង ក៏មានន័យដូចគ្នា ។ ក៏បណ្ដាអរិយទ្រព្យទាំងនេះ ទ្រព្យគឺបញ្ញាប្រសើរជាងទ្រព្យទាំងពួង ។ ព្រោះថា សត្វទាំងឡាយតាំងនៅក្នុងបញ្ញាហើយ បំពេញសុចរិត ៣ សីល ៥ សីល ១០ ឱ្យបរិបូណ៌ រមែងចូលដល់សួគ៌ គឺ រមែងចាក់ធ្លុះ នូវសាវកបារមីញាណ បច្ចេក ពោធិញ្ញាណ និងសព្វញ្ញុតញ្ញាណបាន ។ បញ្ញា លោកហៅថា ទ្រព្យគឺបញ្ញា ព្រោះជាហេតុនៃការបានចំពោះនូវសម្បត្តិទាំងអស់នេះ ។ ក៏អរិយទ្រព្យទាំង ៧ប្រការនេះ លោកពោលលាយគ្នាទាំងលោកិយ ទាំងលោកុត្តរដោយប្រការដូច្នេះ ។

ដោយ៥០០០ឆ្នាំ

Array
(
    [data] => Array
        (
            [0] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 1
                    [shortcode] => [ADS1]
                    [full_code] => 
                )

            [1] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 2
                    [shortcode] => [ADS2]
                    [full_code] => c
                )

        )

)

អរិយទ្រព្យ​៧

អរិយទ្រព្យ៧