Reading Article
Public date : 19, Jan 2020 (21,808 Read)
រឿងព្រាហ្មណ៍ភារទ្វាជ
|
|
|
រឿងព្រាហ្មណ៍ភារទ្វាជ
(ចាក អ. ព្រា.) (អរិយសាវក មិនដែលព្រឺដោយពាក្យគម្រាមអ្នកដទៃឡើយ) ក្រុងរាជគហៈ មានព្រាហ្មណ៍ម្នាក់ឈ្មោះភារទ្វាជ ជាមនុស្សមិច្ឆាទិដ្ឋិឥតមានសទ្ធា ឥតមានសេចក្តីជ្រះថ្លា និងរឹងត្អឹងប្រហែលដង្គត់ឈើដើមគគីរ បើមានជនណាពោលថា ព្រះពុទ្ធ ព្រះធម៌ ព្រះសង្ឃ គាត់តែងយកដៃខ្ទប់ត្រចៀកជានិច្ច ។ ឯប្រពន្ធគាត់ឈ្មោះធនញ្ជានីជាអរិយសាវិកា មានសទ្ធា មានសេចក្តីជ្រះថ្លា ក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនាជាមហិមា ។ នាងនោះឈរក្តី អង្គុយក្តី កណ្តាស់ក្តី ក្អកក្តី តែងធ្វើការនមស្សការថា នមោពុទ្ធស្ស សូមថ្វាយបង្គំព្រះពុទ្ធ ដូច្នេះជាច្រើនប្រក្រតី ។ និយាយពីព្រាហ្មណ៍ជាស្វាមី ចង់ឲ្យមធុបាយាសមានទឹកតិចដល់ព្រាហ្មណ៍៥០០រូប ក៏ពោលអង្វរប្រពន្ធថា ម្នាលនាង ស្អែកនេះខ្ញុំអញ្ជើញព្រាហ្មណ៍៥០០ ឲ្យមកឆាន់ក្នុងផ្ទះយើង នាងកុំធ្វើនមស្សការសមណៈត្រងោល អស់មួយថ្ងៃស្អែកនេះ ព្រោះព្រាហ្មណ៍ទាំងឡាយ បើឮពាក្យនមស្សការនេះ មុខជាអាក់អន់ចិត្តជាមិននខាន ដូច្នេះកុំធ្វើឲ្យខ្ញុំបែកពីពួកព្រាហ្មណ៍ទាំងនោះ ។ ព្រាហ្មណីពោលតបថា ខ្ញុំមិនអាចខានរលឹកព្រះសាស្តាបានទេ ទោះអ្នកបែកពីព្រាហ្មណ៍ក៏ដោយ ពីទេព្តាក៏ដោយ ។ ព្រាហ្មណ៍ក៏ទាញព្រះខ័នមកគម្រាមថា បើនាងនមស្សការសមណត្រងោល ក្នុងកណ្តាលប្រជុំព្រាហ្មណ៍ទាំងនោះ អញនឹងកាត់ក្បាលនាង ដោយព្រះខ័ននេះជាកំណាត់។ ធម្មតាផែនដីមិនងាយមានអ្នកធ្វើឲ្យកម្រើកបាន ឬអ្នកណាមួយអាចបង្វិលភ្នំសិនេរុបាននោះគ្មាន ឯព្រះអរិយសាវកទាំងឡាយ ក៏មិនងាយអ្នកណា បង្វិលបានយ៉ាងនោះដែរ ព្រោះហេតុនោះ បានជានាងព្រាហ្មណី ជាអរិយសាវិការពោលថាៈ សចេ មំ អង្គមង្គានិ កាមំ ឆជ្ជសិ ព្រាហ្មណ នេវាហំ វិរមិស្សាមិ ពុទ្ធសេដ្ឋស្ស សាសនា ។
ម្នាលព្រាហ្មណ៍បើអ្នកពិតជាកាត់អវៈយវៈតូចធំខ្ញុំ ឲ្យវៀរចាកសាសនា ព្រះពុទ្ធដ៏ប្រសើរ ក៏ពិតជាមិនបានដែរ ។ ព្រាហ្មណ៍មិនប្រហារនាងព្រាហ្មណីក៏ពោលថា នាងគាប់ចិត្តកម្មណាចូរ ធ្វើកម្មនោះចុះ លុះថ្ងៃព្រឹកឡើងក៏ឲ្យគេចាត់ចែងបាយាស ហើយឲ្យទៅប្រាប់ភត្តកាលដល់ព្រាហ្មណ៍ទាំងឡាយៗមកអង្គុយជួរគ្នា ឯព្រាហ្មណ៍ក៏អង្គុយ នៅទីបំផុតនៃជួរនោះដែរ ។ ព្រាហ្មណីកាន់វែកមាស ចូលទៅអង្គាសភត្តឲ្យព្រាហ្មណ៍ទាំងឡាយ ប៉ះទង្គិចជើងនឹងជ្រុញ ហើយរលឹកចំពោះព្រះសាស្តា ធ្វើប្រណមវាចារ លើកករប្រណម្យទៅរកវត្តវេឡុវ័នថា នមោ តស្ស ភគវតោ អរហតោ សម្មាសម្ពុទ្ធស្ស អស់វារៈ៣ដង ។ លំដាប់នោះ ពួកព្រាហ្មណ៏ខ្លះ បរិភោគរួចហើយ ខ្លះកំពុងបរិភោគ ខ្លះទៀតកំពុងលើកបាយដាក់ក្នុងមាត់ លុះឮសួរពាក្យនោះ ក៏ហាក់ដូចគេយកដាវប៉ុនភ្នំសមេរុ មកសំពងក្បាល ឬដូចជាគេយកដែកស្រួច មកចាក់ឆ្កៀលត្រង់ត្រចៀក ហើយខ្ជាក់បាយចោលមកវិញជេរប្រទេច ព្រាហ្មណ៍អ្នកអញ្ជើញ ទើបចៀសចេញទៅ ។ ឯព្រាហ្មណ៍ជាស្វាមីក៏ជេរប្រទេចនាងជាភរិយាដោយប្រការផ្សេងៗ តែមិនអាចធ្វើអ្វីនាងបាន ក៏ពោលថា ស្រីចង្រៃនេះចេះតែពោលសរសើរសមណៈត្រងោលយ៉ាងនេះ ឥឡូវនេះ អញនឹងពោលផ្ចាញ់ផ្ចាល់ឲ្យសមណៈត្រងោលនោះ ទើបដើរទៅវត្តវេឡុវ័នទាំងកំហឹង ទៅដល់មិនថ្វាយបង្គំព្រះសាស្តាផង ស្រាប់តែសួរប្រស្នាថាៈ កឹ សុ ឃត្វា សុខំ សេតិ កឹ សុ ឃត្វា ន សោចតិ កិស្សស្ស ឯកធម្ផស្ស វធំ រោចេសិ គោតម ។ បុគ្គលសម្លាប់អ្វីហ្ន៎ ទើបដេកលក់ស្រួល? សម្លាប់អ្វីហ្ន៎ ទើបមិនសោយសោក? បពិត្រព្រះគោតម ព្រះអង្គគាប់ចិត្តសម្លាប់ធម៌អ្វីជាធម៌តែមួយ? ព្រះសាស្តាតបថាៈ កោធំ ឃត្វា សុខំ សេតិ កោធំ ឃត្វា ន សោចតិ កោធស្ស វិស្សមូលស្ស មធុគ្គស្ស ព្រាហ្មណ វធំ អរិយា បសំសន្តិ តញ្ហិ ឃត្វា ន សោចតិ ។ បុគ្គលសម្លាប់សេចក្តីក្រោធទើបដេកស្រួល សម្លាប់សេចក្តីក្រោធទើបមិនសោយសោក ម្នាលព្រាហ្មណ៍ ព្រះអរិយៈទាំងឡាយតែងសរសើរការសម្លាប់សេចក្តីក្រោធដែលមានឬសជាពិស មានចុងដ៏ផ្អែម បើបុគ្គលសម្លាប់សេចក្តីក្រោធនោះបាន ទើបមិនសោយសោក ។ លុះចប់ប្រស្នាដែលព្រះព្យាករហើយព្រាហ្មណ៍ក៏មានសេចក្តីជ្រះថ្លាហើយ សុំឧបសម្បទាក្នុងសំណាក់ព្រះអង្គមិនយូរប៉ុន្មានក៏សម្រេចព្រះអរហន្តតទៅ ។
អត្តបទនេះដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅៈ ប្រជុំជាតក វាយអត្តបទដោយៈ កញ្ញា ជា ម៉ានិត ដោយ៥០០០ឆ្នាំ
|
