រឿងនាងបទុមវតី

រឿងនាងបទុមវតី
(ចាក អ វ )
(សេចក្តីប្រាថ្នារបស់ស្រ្តីមានសទ្ធា មិនសាបសូន្យ)

ក្នុងអតីអកាល មានស្រ្តីម្នាក់ដើរទៅធ្វើការឯស្រែពីព្រលឹមបានឃើញផ្កាឈូកដែលរីកស្គុះស្គាយក្នុងស្រែមួយក្បែរផ្លូវ ក៏ចុះទៅបេះផ្កាឈូក ហើយកាចនូវផ្កាឈូកខ្ចប់នូវស្លឹកនោះ លុះទៅដល់ខ្ទមបានរាប់លាជចំនួន ៥០០ គ្រាប់ ខ្ចប់នឹងស្លឹកឈូក។

ខណៈនោះមានព្រះបច្ចេកពុទ្ធមួយអង្គ និមន្តពីភ្នំគន្ធមាទន៍ មកឈរត្រង់ទីចំពោះមុខរបស់នាងៗ ឃើញព្រះបច្ចេកពុទ្ធនោះហើយ ក៏កាន់លាជនិងផ្កាឈូកចុះទៅដាក់បាត្រ បានយកផ្កាឈូកដាក់ពីលើគ្របបាត្ររបស់លោក លុះលោកនិមន្តផុតបន្តិចទៅ នាងទៅតាមពីក្រោយនិយាយសុំទោសថា លោកម្ចាស់ជាបព្វជិតខ្ញុំព្រះករុណាមិនគួរប្រគេនផ្កាឡើយ សូមលោកម្ចាស់អត់ទោសដល់ខ្ញុំព្រះករុណាទើបតាំងសេចក្តីប្រាថ្នាថា ក្នុងអនាគតកាលខ្ញុំសូមឲ្យមានកូន ៥០០ នាក់ប្រហែលនឹងគ្រាប់លាជដែលប្រគេនលោកម្ចាស់ ម្យ៉ាងទៀតសូមឱ្យផ្កាឈូកដុះឡើងរាល់ៗ ជំហានក្នុងទីដែលខ្ញុំកើតហើយៗ។ដោយអានិសង្សនៃការប្រគេនផ្កាឈូកដល់ព្រះបច្ចេកពុទ្ធ នាងបានទៅកើតក្នុងទេវលោក មានផ្កាឈូកដុះឡើងរាល់ៗ ជំហានក្នុងវេលាដែលនាងដើរ លុះច្យុតពីទេវលោក បានមកកើតជាឧបាតិកកំណើតក្នុងត្របកឈូក នាស្រះមួយក្បែរជើងភ្នំ។

កាលនោះមានតាបសមួយរូបទៅខ្ពុរមាត់លុបមុខឱ្យស្រះនោះពីព្រលឹមស្រាងៗ បានឃើញផ្កាឈូកមួយនៅក្រពុំធំជាងគេក្នុងស្រះនោះ លោកពិចារណាថា ឱផ្កាឈូកនេះនៅក្រពុំទេ ម្តេចក៏ធំជាផ្កាឈូកដែលរីកស្គុះស្គាយ ច្បាស់ជាមានអ្វីនៅក្នុងផ្កាឈូកនោះពុំខា ក៏ចុះទៅកាចយកផ្កាឈូកនោះមក។ ឯផ្កាឈូកនោះក៏រីកឡើងភ្លាម ក្នុងពេលនោះដែលតាបសទៅពាល់ត្រូវ។ តាបសបានឃើញនាងទារិកាដេកនៅក្នុងត្របកឈូកនោះ
ហើយ មានសេចក្តីត្រេកអរណាស់បានកាចយកទំាងផ្កាទៅទុកក្នុងអាស្រម
តាបសនោះកាលបើផ្កាឈូកស្រពោនហើយ ទៅកាច់ផ្កាថ្មីមកដាក់ឲ្យដេកទៀត ដរាបដល់នាងទរិកានោះធំចេះដើរចេះរត់ នាងដើរទៅក្នុងទីណាមានផ្កាឈូកដុះទ្ររាល់ៗជំហាន។តាបសក៏កំណត់នាមនាងទរិកានោះថាបទុមវតី ។

ថ្ងៃមួយមានព្រានព្រៃម្នាក់ បានឃើញនាងមានសម្បុរដូចជាទេវតា ល្អប្លែកអស្ចារ្យជាងមនុស្សសាមញ្ញ ក៏ក្រាបទួលដល់ព្រះបាទពារាណសី ព្រះរាជាក៏ទៅថ្វាយបង្គំសុំតាបស យកនាងបទុមវតីមកអភិសេកលើនគរកែវ ដំកល់នាងជាអគ្គមហេសីធំបំផុត។ថ្ងៃក្រោយមក នាងមានគត៌ដល់គ្រប់ខែក៏ប្រសូត្រដល់រាជាបុត្រមួយអង្គមក ឲ្យនាមថាបទុមរាជកុមារ។ ក្នុងពេលដែលប្រសូត្របុត្រនោះមានទារក ៤៩៩ រូបកើតជាសំសេទជៈ កើតតាមរន្ធញើសរបស់នាងដែលបែកញើសក្នុងវេលាប្រសូត្រ រួមមានកូននាងទំាងអស់ ៥០០ នាក់ កើតក្នុងថ្ងៃជាមួយគ្នា។

ដល់ទារកនោះមានអាយុ ១៥ ឆ្នំា បាននាំគ្នាទៅលេងទឹកក្នុងស្រះបោក្ខរណីដែលដែលមានផ្កាឈូករីកព្រោងព្រាត។ កុមារទាំង ៥០០ បានពិចារណានូវរូបកាយប្រៀបធៀបទៅនឹងផ្កាឈូក ដែលរុះរាយត្របកកេសរ ក៏បានត្រាស់ជាព្រះបច្ចេកពុទ្ធទាំងអស់គ្នា។ ឯនាងបទុមវតី ដល់មកក្នុងពុទ្ធកាលនេះបានមកកើតជានាងឧប្បលវណ្ណាចេរី។

(មហា សំ សុខ និស្សិតសាលាបាលីជាន់ខ្ពស់)

ដោយ៥០០០ឆ្នាំ

Array
(
    [data] => Array
        (
            [0] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 1
                    [shortcode] => [ADS1]
                    [full_code] => 
                )

            [1] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 2
                    [shortcode] => [ADS2]
                    [full_code] => c
                )

        )

)

រឿង​នាង​បទុម​វតី

រឿងនាងបទុមវតី