អានអត្ថបទ
ផ្សាយ : ២៧ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ២៨,២២៤ ដង)
រឿងប្រេតក្លាយជាទេវតា
|
|
|
រឿងប្រេតក្លាយជាទេវតា
(ចាក លោ ទី) (គុណនៃការផ្សព្វផ្សាយកុសលដល់ប្រេត) ក្នុងកាលកន្លងទៅហើយ មានប្រេតមួយរូប អត់ឃ្លានអាហារច្រើនលានឆ្នាំ តែងនឹករឮកញាតិមិត្របងប្អូនជានិច្ច ប៉ុន្តែពុំដែលបងប្អូនញាតិមិត្រណា ឧទ្ធិសកុសលឲ្យម្តងសោះ។ ថ្ងៃមួយមានឧបាសកម្នាក់ឈ្មោះវិទេហៈ ដេកនៅក្នុងខ្ទមស្រែ ចាំស្រូវក្នុងលង្កាទ្វីប ស្រាប់តែប្រេតនោះទៅសុំអាហារបរិភោគ ដោយនឹករឮកឃើញថា វិទេហៈឧបាសកនេះ ត្រូវជាសម្លាញ់របស់អញក្នុងជាតិមុនយូរអង្វែងណាស់ហើយ។ វិទេហៈឧបាសកឮសំឡេងប្រេតស្រែកសុំអាហារបរិភោគដូច្នោះ ក៏សួរថាអ្នកជាអ្វី?មកពីណា?។
ប្រេតប្រាប់ថា ខ្ញុំជាសម្លាញ់ក្នុងជាតិដែលកន្លងទៅយូរអង្វែងណាស់ហើយ ខ្ញុំស្លាប់ពីជាតិមុនមកបានកើតទៅជាប្រេតនៅក្នុងលង្កាទ្វីបនេះ ពុំដែលបានអាហារបរិភោគឡើយ ញាតិមិត្របងប្អូនទាំងឡាយ គេមិនដែលឧទ្ទិសផលដល់ខ្ញុំម្តងសោះ បានជាខ្ញុំមកសុំអាហាររបស់សម្លាញ់បរិភោគ។ វិទេហៈឧបាសកឮដូច្នោះ មានចិត្តអាណិតពន់ពេក ទើបហៅប្រេតឲ្យឡើងលើខ្ទម យកបាយមកឲ្យប្រេតស៊ី។ ប្រេតឃើញឧបាសកយកបាយមកដូច្នេះហើយ ក៏និយាយថា ម្នាលសម្លាញ់បើអាណិតខ្ញុំ អ្នកចូរយកភក្តទៅថ្វាយដល់ព្រះសង្ឃ ហើយឧទ្ទិសផលឲ្យខ្ញុំ ទើបខ្ញុំទទួលបរិភោគបាន។ លុះព្រឹកឡើងវិទេហៈឧបាសក បានចាត់ចែងថ្វាយភក្តដល់ព្រះសង្ឃឧទ្ទិសផលបញ្ជូនទៅឲ្យប្រេតនោះៗ កាលបរិភោគអាហារទិព្វឆ្អែតស្កប់ស្កល់ ប៉ុន្តែនៅខ្វះសំពត់ស្លៀកទៀត ក៏ដើរទៅឈរបង្ហាញខ្លួនដល់វិទេហៈឧបាសកនឹកយាយសុំសំពត់អាវស្លៀកពាក់។ វិទេហៈ ស្រែកប្រាប់ថា បើអ្នកខ្វះសំពត់ខ្ញុំមានសំពត់កម្ពល ៣ អ្នកមកយកទៅស្លៀកចុះ។ ប្រេតនិយាយថា ឲ្យខ្ញុំយ៉ាងហ្នឹងមិនបានទេ ចូរសម្លាញ់យកទៅប្រគេនព្រះសង្ឃដូចមុន ទើបខ្ញុំទទួលបាន។ វិទេហៈឧបាសក ក៏ចាត់ចែងយកសំពត់ទៅប្រគេនព្រះសង្ឃ សំពត់នោះក៏ក្លាយទៅជាសំពត់ទិព្វ កើតដល់ប្រេតនោះ ។ ក្នុងវេលានោះប្រេតក៏ក្លាយខ្លួនទៅជាទេវបុត្រ ដោយអំណាចកុសលដែលវិទេហៈឧបាសកឧទ្ទិសផ្សាយឲ្យ។ ប្រេតកាលបើបានក្លាយខ្លួនទៅជាទេវតាហើយ ក៏រឮកដល់គុណរបស់វិទេហៈឧបាសក ទើបដើរទៅបង្ហាញខ្លូនហើយនិយាយថា ម្នាលសម្លាញ់អ្នកមានគុណលើរូបខ្ញុំច្រើនណាស់ ខ្ញុំគ្មានអ្វីតបគុណសម្លាញ់ទេ ចូរសម្លាញ់ទៅគាស់យកកំណប់ទ្រព្យ ៣ ក្អមនៅក្រោមដើមជ្រៃក្បែរស្រែអ្នកចុះ ព្រោះកំណប់នោះខ្ញុំឃើញយូរហើយគ្មានម្ចាស់ថែរក្សាទេ។ វិទេហៈឧបាសកយកចបទៅកាប់មើល ឃើញជាកំណប់មែន ក៏ទៅក្រាបទូលដល់ព្រះរាជារបស់ខ្លួន។ ព្រះរាជាបានចាត់ចែងឲ្យយករទេះទៅដឹកមកចាក់គរនៅមុខព្រះបរមរាជវាំង ហើយទ្រង់តាំងឧបាសកនោះឲ្យធ្វើមហាសេដ្ឋីគ្រប់គ្រងទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ខ្លួនទៅ។ ឯប្រេតនោះមានប្រាសាទមានផុសនៅស្ថានត្រៃត្រឹង្ស ក៏ឡើងទៅនៅក្នុងស្ថានទេវលោកបរិបូរណ៌ដោយទិព្វសិរីខ្ចាត់ផុតពីសេចក្តីទាល់ក្រគ្រប់យ៉ាង។ ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
