អានអត្ថបទ
ផ្សាយ : ២៦ សីហា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ២៤,៩៣២ ដង)
រឿងប្រេតស៊ីកូនម្តង៧
|
|
|
រឿងប្រេតស៊ីកូនម្តង៧
(ចាក បេ. ខុ.) (អំពើបាបលាមកអាក្រក់សាមន្យ តែងត្រឡប់បានមកបុគ្គលអ្នកធ្វើវិញ ) ក្នុងកាលដែលព្រះបរមពុទ្ធង្កុរបណ្តូលសារពិជ្ញញាណ ទ្រង់គង់សម្រេចសម្រាន្តព្រះឥរិយាបថនាក្រុងសាវត្ថី មានឧបាសកម្នាក់មានទីនៅៗទៀបទីក្រុងនោះ ។ គាត់មានកូន២នាក់ដែលមានវ័យវឌ្ឍន៍ដ៏ចម្រើនតាមលំដាប់ ។ ឯភរិយាជាស្រ្តីឆ្នាស់មានការប្រមាទមើលងាយស្វាមីទុកស្វាមីដូចជាទាសា ដោយគំនិតថា ស្វាមីនឹងធ្វើអ្វីអញ បើអញមានកូនគ្រាន់ជាទីពឹងហើយ ។ឯឧបាសកនោះ យល់ប្រពន្ធខ្លួនជាស្រ្តីឆ្នាស់ទទឹងរឹងរូសមើលងាយដូច្នោះ ទៅជានឿយណាយធុញទ្រាន់នឹងអាកប្បកិរិយានរបស់ប្រពន្ធ ទើបទៅដណ្តឹងយកនាងកុមារិកាម្នាក់មកជាប្រពន្ធចុង ។ នៅរួមរសមេត្រីដោយក្តីស្នេហាមិនជាយូរប៉ុន្មាន ប្រពន្ធនោះមានគភ៌ឡើង ឯប្រពន្ធដើមឃើញដូច្នោះកើតអរិចិត្តច្រណែនឈ្នានិសឬស្យា ទើបល្បួងលួងលោមប្រពន្ធចុងធ្វើជាមិត្រស្និទ្ធស្នាល ដើម្បីបន្លំដាក់ថ្នាំទម្លាក់ គភ៌នាង ។ រីបងប្អូនញាតិសន្តានបានដឹងដូច្នោះដណ្តឹងសួរទៅប្រពន្ធដើមថានាងខឹងអ្វីបានជាធ្វើថ្នាំដាក់ពន្លូតគភ៌នាងនេះ ។ ប្រពន្ធដើមឆ្លើយបដិសេធថា ខ្លួនពុំបានធ្វើអំពើដ៏សាហាវឃោរឃៅដូច្នោះទេ ពួកញាតិទាំងអស់បានឲ្យនាងស្បថ នាងក៏ស្បថទាំងបំពានថា " បើខ្ញុំហើយបានធ្វើអំពើអាក្រក់លាមកពន្លូតកូននាងកុមារិនេះមែន សូមឲ្យខ្ញុំកើតជាតិណាៗ ស៊ីតែកូនឯងម្តង៧រាល់ថ្ងៃ ឲ្យខ្លួនខ្ញុំទាំងមូលនេះមានក្លិនស្អុយអាសោចមានរុយរោមពេញទាំងខ្លួន " ។ អណះតទៅ នាងប្រពន្ធដើមក៏រំលាយបញ្ជក្ឆន្ធទៅបានទៅកើតជាប្រេតញីមួយ ដោយកម្មដ៏លាមកដែលខ្លួនបានធ្វើព្រមទាំងពោលពាក្យស្បថទាំងបំពាន ដោយមុសាវាទ ។ លំដាប់នោះព្រះថេរះទាំងឡាយគង់ចាមវស្សាក្នុងជនបទមួយ លុះចេញវស្សាហើយ ក៏និមន្តទៅកាន់ក្រុងសាវត្ថីដើម្បីថ្វាយបង្គំព្រហដ៏មានបុណ្យ មកដល់ទីទួលមួយដ៏មានដីរាបស្មើល្អក៏ចូលទោសម្រាកព្រហកាយ ។ ក្នុងរាត្រីនោះប្រេតញីបានសម្តែងកាយឲ្យព្រះថេរះទាំងឡាយឃើញច្បាស់ ។ គ្រានោះព្រះសង្ឃត្ថេរមួយអង្គដណ្តឹងសួរទៅនាងថា"នែនាងប្រេតញី! នាងឯងគ្មានសំពត់បិទបាំងរាងកាយបន្តិចសោះ មានមុខមាត់អាក្រក់ក្រៃ មានក្លិនស្អុយអសោច និងរុយរោមពេញទាំងខ្លួននាងមកក្នុងទីនេះតើព្រោះធ្វើកម្មអ្វី? ។ នាងប្រេតឆ្លើយ ទូលពុទ្ធដិកាថា បពិត្រព្រះករុណាម្ចាស់! ព្រោះខ្ញុំព្រះករុណាធ្វើអំពើដ៏អាក្រក់លាមកណាស់ បានជាត្រូវមកកើតជាប្រេតនៅអាស្រ័យក្នុងទីនេះក្នុងវេលាព្រឹកខ្ញុំស៊ីកូនឯងអស់៧ វេលាល្ងាចស៊ីអស់៧ទៀតរាល់ៗថ្ងៃ ។ បើទុកថាដូច្នោះ ក៏ខ្ញុំពុំអាចទប់ទល់នឹងសេចក្តីស្រេកឃ្លានបានឡើយ ។ ក្នុងកាយរបស់ខ្ញុំម្ចាស់មានអាការះក្តៅក្រហាយជានិច្ច ដូចជាគេឈរនៅកណ្តាលគំនរភ្លើងដែលកំពុងឆេះសន្ធោសន្ធៅ។ ឯបុព្វកម្មរបស់ខ្ញុំម្ចាស់នោះដូច្នោះ គឺកាលពីបុព្វជាតិខ្ញុំម្ចាស់ជាស្រ្តីរួមប្តីជាមួយនាងកុមារិកាម្នាក់ហើយខ្ញុំម្ចាស់មានកូនពីរនាក់ ដែលលមានរូបសម្បត្តិដ៏សមគួរ មានវ័យធំល្មមប្រើការបាន តែខ្ញុំម្ចាស់វិញជាស្រ្តីឆ្នាស់ មានការប្រមាទមើលងាយប្តីជាប្រក្រតី ។ ឯប្តីខ្ញុំម្ចាស់មិនអាចអត់ទ្រាំនៅជាមួយខ្ញុំម្ចាស់ទៀតបានក៏ទៅស្តីដណ្តឹងនាងកុមារិកាម្នាក់ទៀតមកជាភរិយាចុង។ លុះនាងភរិយាចុងមានគភ៌ខ្ញុំម្ចាស់កើតចិត្តឬស្យាច្រណែនឈ្នានិស ទើបធ្វើឲ្យគភ៌នាងរលូតចេញទៅ ។ ពួកញាតិទាំងឡាយរបស់នាកុមារិកានោះបានជេរស្តីបន្ទោសខ្ញុំម្ចាស់ជាច្រើន តែខ្ញុំម្ចាស់ឆ្លើយបដិសេធប្រកែកពុំព្រមទទួលកហុសដោយពាក្យមុសាវាទ បានជាខ្ញុំម្ចាស់ត្រូវមកកើតជាប្រេតញីនៅទីក្នុងជាតិនេះឯង ។ ទូលព្រះថេរះសព្វគ្រប់ហើយនាងប្រេតក៏ផ្តែផ្តាំនឹងព្រះថេរៈសូមឲ្យនិមន្តទៅផ្ទះឧបាសកនោះ ហើយសូមប្រាបឲ្យឧបាសកនោះធ្វើបុណ្យឧទ្ទិសភាគផលផ្សាយឲ្យនាងផង ដើម្បីឲ្យឆាប់បានរំដោះជាតិអំពីប្រេតនេះ ។ ព្រះថេរៈទាំងឡាយក៏និមន្តទៅផ្ទះឧបាសកនោះ រៀបរាប់អំពីពាក្យបណ្តាំរបស់នាងប្រេតសព្វគ្រប់ ឧបាសកនោះក៏ចាត់ចែងរៀបក្រាលអាសនៈ ហើយអង្កាសដោយភត្តហារដ៏គួរ រួចឧទ្ទិសផលជូនទៅប្រេតញីនោះ តាមចិត្តសទ្ធារបស់ខ្លួន ។ដោយអំណាចនៃទេយ្យទាន ដែលឧបាសកនោះឧទ្ទិសឲ្យទៅ នាងប្រេតនោះក៏បានរួចចាកទុក្ខសោយសុខដ៏លើសលុបហើយ សម្តែងកាយឲ្យឧបាសកនោះឃើញក្នុងរាត្រីនោះ ។ ព្រះថេរៈទាំងឡាយ ក៏យកសេចក្តីនេះទៅក្រាបទូលព្រហដ៏មានជោគព្រះអង្គក៏ទ្រង់សម្តែងបញ្ជាក់អំពីរឿងនេះ ដល់បរិស័ទទាំង៤ពួកដោយយកព្រះថេរៈទាំងនេះជាសំអាង បរិស័ទទាមង៤ក៏កើតសោមនស្សជ្រះថា្ល និងសង្វេគចិត្តគ្រប់ៗគ្នា ដល់ចប់ធម្មទេសនា ក៏បានសម្រេចនូវគុណធម៌វិសេសគ្រប់ៗគ្នាហោង ។ អត្ថបទនេះដកស្រង់ចេះពីសៀវភៅៈ ប្រជុំជាតក វាយអត្ថបទដោយៈ កញ្ញា ជា ម៉ានិត ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
