អានអត្ថបទ
ផ្សាយ : ២២ កុម្ភះ ឆ្នាំ២០២២ (អាន: ២១,៩២៣ ដង)
ការបរិច្ចាគទាន
|
|
|
ចាគសម្បទា
ដល់ព្រមដោយការបរិច្ចាគទាន ព្រះមានព្រះភាគទ្រង់ត្រាស់ នឹងទីឃជាណុថា "ម្នាលព្យគ្ឃបជ្ជៈ កុលបុត្រក្នុងលោកនេះ មានចិត្តប្រាសចាកមន្ទិលគឺសេចក្ដីកំណាញ់ នៅគ្រប់គគ្រងផ្ទះមានទានបរិច្ចាគរួចស្រឡះហើយ មានដៃលាងហើយត្រេកអរក្នុងការលះបង់ គួរដល់ស្មូម ត្រេកអរក្នុងការចែករំលែកនូវទាន ម្នាលព្យគ្ឃបជ្ជៈ នេះហៅថា ចាគសម្បទា " ។ ចាគសម្បទា ការលះរបស់ឲ្យទៅជាទានក្នុងទីនេះ សំដៅយកការលះពីរយ៉ាងគឺ ម្យ៉ាងលះទេយ្យវត្ថុម្យ៉ាងទៀតលះកិលេសដែលជាប់ជំពាក់ក្នុងវត្ថុនោះឯងដោយមិនសង្ឃឹមការតបស្នងអ្វី អំពីអ្នកដទៃវិញនោះឡើយ។ សប្បុរិសទាន៥យ៉ាង ក- សទ្ធាយ ទានំ ទេតិ ឲ្យទានដោយសទ្ធា។ ការឲ្យទានដោយសទ្ធា គឺឲ្យដោយមានការជឿជាក់ថា ផលរបស់ទានពិតជាមានដោយពិតប្រាកដ។ ទ្រង់ត្រាស់អាសនិសង្សថា " ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយបុគ្គលឲ្យទានដោយសទ្ធា ដោយផលទាននោះ កើតក្នុងទីណាៗ ជាបុគ្គលស្ដុកស្ដម្ភ មានទ្រព្យច្រើន មានភោគៈច្រើនផង ជាបុគ្គលមានរូបល្អគួររមិលមើលជាទីជ្រះថ្លា ប្រកបដោយផាពជាអ្នកមានសម្បុរល្អដ៏ក្រៃលែងផង " ។ ខ- សក្កច្ចំ ទានំ ទេតិ ឲ្យទានដោយសេចក្ដីគោរព។ ការឲ្យទាន់ដោយគោរព គឺឲ្យដោយយកចិត្តទុកដាក់គោរពក្នុងទាន និងបុគ្គលដែលជាអ្នកទទួលឬថាឲ្យដោយដៃខ្លួនឯង មិនមែនឲ្យដោយការបោះបោកជាដើមឡើយ។ ទ្រង់ត្រាស់អានិសង្សថា " ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយបុគ្គលឲ្យទានដោយគោរព ដោយផលទាននោះ កើតក្នុងទីណាៗ ជាបុគ្គលស្ដុកស្ដម្ភ មានទ្រព្យច្រើន មានភោគៈច្រើនផង ពួកជនណាៗ ទោះកូនក្ដី ប្រពន្ធក្ដី ខ្ញុំក្ដី អ្នកបម្រើក្ដី អ្នកធ្វើការងារក្ដី របស់បុគ្គលនោះ ជនទាំងនោះ តែងស្ដាប់ដោយល្អ ផ្អៀងស្រោត្រតាំងចិត្តដើម្បីដឹងផង "។ គ- កាលេន ទានំ ទេតិ ឲ្យទានតាមកាល។ ការឲ្យទានតាមកាល គឺឲ្យទានតាមកាលដែលគួរឲ្យ។ កាលដែលគួរឲ្យទាន ឈ្មោះថា កាលទាន មាន៥ យ៉ាងគឺ ឲ្យទាន់ដល់អ្នកមកថ្មី១ ឲ្យទាន់ដល់អ្នកមានដំណើរ១ ឲ្យទាន់ដល់អ្នកមានជម្ងឺ១ ឲ្យទាន់ក្នុងពេលអត់បាយ១ បានដំកល់ស្រូវថ្មី ផ្លែឈើដំបូងដល់បុគ្គលមានសីលទាំងឡាយជាដំបូង១។ ទ្រង់ត្រាស់អានិសង្សថា " ម្នាលភិក្ខុទាំងលាយបុគ្គលឲ្យទានតាមកាលដ៏គួរ ដោយផលទាននោះ កើតក្នុងទីណាៗ ជាបុគ្គលស្ដុកស្ដម្ភ មានទ្រព្យច្រើន មានភោគៈច្រើនផង ប្រយោជន៍គឺភោគៈដ៏ពោរពេញរមែងមកតាមកាលដ៏គួរដល់បុគ្គលនោះផង " ។ ឃ- អនុគ្គហិតចិត្តោ ទានំ ទេតិ ឲ្យទាន់ដោយចិត្តអនុគ្រោះ។ ការឲ្យទាន់ដោយចិត្តអនុគ្រោះ គឺឲ្យដោយមិនមានចិត្តសោកស្ដាយ ឬថាឲ្យដោយចង់ឲ្យអ្នកទទួលបាននូវសេចក្ដីសុខសប្បាយ ដោយមិនចង់ឲ្យគេតបស្នងអ្វីមកវិញឡើយ។ ទ្រង់ត្រាស់អានិសង្សថា " ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ បុគ្គលឲ្យទានដោយចិត្តអនុគ្រោះ ដោយផលទាននោះកើតក្នុងទីណាៗ ជាបុគ្គលស្ដុកស្ដម្ភ មានទ្រព្យច្រើន មានភោគៈច្រើនផង រមែងបង្អោនចិត្តទៅលើម្បីបរិភោគក្នុងកាមគុណ៥ ដ៏លើសលុបផង "។ ង- អត្តានញ្ច បរញ្ច អនុបហច្ច ទានំ ទេតិ ឲ្យទានដោយមិនបៀតបៀនខ្លួនឯង និងអ្នកដទៃ។ ការឲ្យទាន់ដោយមិនបៀតបៀនខ្លួនឯង និងអ្នកដទៃ គឺសំដៅដល់ការឲ្យទាន់ដោយមិនមើលងាយគុណទាំងឡាយ។ ទ្រង់ត្រាស់អានិសង្សថា " ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ បុគ្គលឲ្យទានដោយមិនបានបៀតបៀនខ្លួនឯង និងអ្នកដទៃ ដោយផលទាននោះ កើតក្នុងទីណាៗ ជាបុគ្គលស្ដុកស្ដម្ភ មានទ្រព្យច្រើន មាន ភោគៈច្រើនផង សេចក្ដីអន្តរាយ នៃភោគៈទាំងឡាយ មិនមានមកអំពីទីណាមួយ គឺអំពីភ្លើង អំពីទឹក អំពីស្ដេច អំពីចោរ អំពីហេតុមិនជាទីស្រឡាញ់ និងអំពីមនុស្សជាទាយាទ " ។ គេសង្កេតឃើញថា មនុស្សដែលទើបកើតមក តែងតែមានការយំនិងក្ដាប់ដៃយ៉ាងណែន តែពេលដែលស្លាប់ទៅវិញតែងតែលាដៃ។ ការកើតមកយំក្ដាប់ដៃ ជាសញ្ញាប្រាប់យើងថា " អ្វីៗក្នុងលោកនេះជារបស់អញទាំងអស់ " ។ ការស្លាប់ទៅវិញលាដៃ ជាសញ្ញាប្រាប់យើងទាំងអស់គ្នាថា " ខ្ញុំយកអ្វីទៅមិនបាននោះទេ " ។ បុគ្គលឆ្លាត កាលបើផ្ទះត្រូវភ្លើងឆេះហើយ ត្រូវតែប្រញាប់ជញ្ជូនយកទ្រព្យ ដែលមានតម្លៃចុះចេញពីផ្ទះនោះ បើមិនដូច្នោះទេទ្រព្យនោះនឹងត្រូវឆេះអស់ទៅជាមួយផ្ទះមិនខានឡើយ យ៉ាងណាមិញអត្តភាពនេះ ក៏ត្រូវភ្លើងជរា ភ្លើងព្យាធិ កំពុងតែដុតរោលរាល់តែថ្ងៃ មិនយូរប៉ុន្មានគង់តែដល់ថ្ងៃស្លាប់ដោយប្រាកដ បើមានទ្រព្យសម្បត្តិតែមិនបានបរិច្ចាគធ្វើទានដើម្បីជាកំណប់ជាប់ទៅតាមសន្ដានទេ ទ្រព្យនោះក៏ត្រូវវិនាសអស់ទៅ នៅពេលដែលស្លាប់នោះឯង ហើយជីវិតពិតជាកំសត់ក្នុងសង្សារវដ្ដមិនខាន។ ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ ប្រយោជន៍បីប្រការ រៀបរៀងដោយ ភិក្ខុវជិរប្បញ្ញោ សាន សុជា ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
