អំណាចនៃតណ្ហា

បឋព្យា  សាលិយវកំ       គវាស្សំ  ទាសបោរិសំ
ទត្វាបិ  នាលមេកស្ស       ឥតិ  វិទ្ធា  សមំ  ចរេ ។

ទោះបីគេឱ្យស្រូវខ្សាយ ដំណើប  គោ  សេះ  បុរសជាទាសៈ ពេញទាំងផែនដី ( អដ្ឋកថា  ប្រាប់ថា  ទ្រព្យសម្បត្តិមានវិញ្ញាណក្ដី  អត់វិញ្ញាណក្ដី  ពេញទាំងផែនដី  ថែមទាំងរតនបុរី )  ក៏មិនល្មមដល់បុគ្គលម្នាក់ឡើយ  បណ្ឌិតដឹងដូច្នេះហើយ  គប្បីប្រព្រឹត្តឱ្យស្មើ ( អដ្ឋកថា  ប្រាប់ថា  មិនគប្បីលុះក្នុងអំណាចនៃតណ្ហាឡើយ  ត្រូវបំពេញកាយសុចរិត  ជាដើមឱ្យបិរបូណ៌  គប្បីប្រព្រឹត្តឱ្យស្មោះស្មើ ) ។ កុំលុះក្នុងតណ្ហា  ទម្លាយសីលរបស់ខ្លួនឱ្យសោះ ៕៚