អានិសង្សនៃការចង្អុលបង្ហាញផ្លូវដល់មនុស្សដែលពុំស្គាល់

រឿងនាងប៉ាក់ជុល
(ចាក ម. អ.)
(អានិសង្សនៃការចង្អុលបង្ហាញផ្លូវដល់មនុស្សដែលពុំស្គាល់)

កាលកន្លងទៅហើយ មានព្រះរាជាមួយអង្គព្រះនាមមហាកសរាជសោយរាជ្យសម្បត្តិនៅនគរអសិតញ្ជះ នាដែនឧបត្តបរាថះ មានព្រះរាជធីតាមួយអង្គនាមទេវគព្តា ។ កាលជាខាងក្រោយ ព្រះរាជធីតានេះបានជាអគ្គមហេសីនៃព្រះរាជកុមារព្រះនាមឧបសាគរ ជាព្រះរាជបុត្រព្រះបាទមហាសាគរ សោយរាជ្យនៅដែនឧត្តរ ។ ព្រះរាជធីតាអង្គនេះ នៅរួមនឹងព្រះរាជស្វាមី ក៏បានប្រសូត្របុត្រធីតា១១អង្គគឺៈ នាងអញ្ជនទេវី១ វាសុវកុមារ១ ពលទេវកុមារ១ ចន្ទទេវកុមារ១ សុរិយទេវកុមារ១ អគ្គិទេវកុមារ១ វេរុណកុមារ១ អជ្ជុនកុមារ១ បជ្ជុនកុមារ១ ឃដបណ្ឌិតកុមារ១ អង្កុរកុមារ១ កុមារ១០ព្រះអង្គ លើកតែព្រះរាមច្បងជារាជធីតាចេញ នាំគ្នាច្បាំងកាប់សម្លាប់ព្រះរាជារួមទាំងអស់៦ម៉ឺន ៣ពាន់ក្នុងជម្ពូទ្វីប មានអសិកញ្ជនគរ ជាដើម ទ្វារវតីជានគរទីបំផុត ទើបនាំគ្នាទៅនៅក្នុងទ្វារវតីនគរ បែងចែករាជសម្បត្តិជា១០ ចំណែកតែប៉ុណ្ណោះ ភ្លេចនឹកដល់ព្រះនាងអញ្ជនទេវីជាច្បង ។

លុះដល់ថ្ងៃ ក្រោយទើបរលឹកឃើញ ក៏នាំគ្នាមកប្រឹក្សាគិតនឹងចែកជា១១ចំណែក តែអង្កុរកុមារជាប្អូនពៅនិយាយថា ព្រះជេដ្ឋានទំាងឡាយសូមយកចំណែកតែសូមទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំម្ចាស់រួចពន្ធដារក្នុងជនបទរបស់ព្រះរាមគ្រប់ៗ អង្គ ។ កាលបើស្រុះស្រួលគ្នាហើយ ក៏លើកចំណែករបស់អង្កុរកុមារនោះថ្វាយដល់ព្រះនាងជាបង ហើយនៅជាមួយគ្នានាទ្វារវតីនគរនោះ ។ ឯកុមារជាប្អូនពៅ បានប្រកបចិញ្ចឹមជីវិតតាមផ្លូវជំនួញ មិនយូរប៉ុន្មាន ក៏ក្លាយខ្លួនទៅជាអ្នកមានទ្រព្យធនជាច្រើន ហើយតែងឲ្យទានធំជានិច្ច ។ មានកម្មករម្នាក់ជានាយឃ្លាំង មានអធ្យាស្រ័យល្អ តែងប្រាថ្នាសេចក្តីចំរើនដល់អង្កុរកុមារជាម្ចាស់ ។ អង្កុរកុមារបានរកកញ្ញាម្នាក់ឲ្យធ្វើជាភរិយា ។

កាលបើបាននៅរួមគ្នាជាយូរកាល មានសត្វចុះមកចាប់បដិសន្ធិក្នុងផ្ទៃនាង ជាភរិយាហើយកម្មករនាយឃ្លាំងនោះក៏ស្លាប់ទៅ ។ ពេលកូននោះនៅក្នុងផ្ទៃមាតាគ្រប់ទសមាសហើយ ក៏ប្រសូត្រមកមានវ័យវឌ្ឍនាករ ចំរើនឡើងជាលំដាប់ មហាជនក៏ទាស់ទែងក្តីក្តាំគ្នា ព្រោះរឿងកូននោះ អ្នកខ្លះនិយាយថា កូននោះនៅជាខ្ញុំគេដដែល ព្រោះឪវាខ្ញុំគេ ខ្លះនិយាយថា កូននោះមិនមែនជាខ្ញុំគេទេខ្ញុំតែឪវាទេតើ ឥឡូវឪនោះស្លាប់ទៅហើយ ត្រង់ម្តាយវាមិនមែនខ្ញុំគេទេ ។

រឿងក្តីក្តាំនេះ ក៏កើតរាលដាលធំឡើងៗ ដរាបប្តឹងដល់ក្នុងរាជត្រកូលព្រះនាងអញ្ជនទេវី បានជ្រាបរឿងនោះហើយ ក៏កាត់សេចក្តីដោយយុត្តិធម៌ដោយព្រះនាងបានលើក យកឧទាហរណ៍មកប្រៀបធៀបថា ធម្មតាគោញីបើគោឈ្មោលជនដទៃមក ពាក់ហើយ បានកូនគោកើតឡើង កូនគោនោះត្រូវបានទៅអ្នកម្ចាស់គោញីអ្នកម្ចាស់គោឈ្មោល មិនត្រូវបានកូនគោនោះទេរឿងនេះក៏ដូច្នោះ មាតាជាអ្នកជា ឯកូនក៏ជាអ្នកដែរ ទើបព្រះនាងដោះកូននោះ ឲ្យរួចចាកទោស ភាពអ្នកដទៃ ។

ឯកូននោះមានសេចក្តីអៀនខ្មាសជាពន់ពេក មិនហ៊ាននៅក្នុងនគរនោះតទៅទៀត ក៏រត់ទៅនៅក្នុងរោរុវនគរចូលទៅស្តីដណ្តឹងកូនក្រមុំនាងប៉ាក់ជុលធ្វើជាភរិយា សម្រេចលំនៅក្បែរផ្ទះអសយ្ហមហាសេដ្ឋី ចិញ្ចឹមជីវិតដោយការងារជាងប៉ាក់ជុល ទើបមហាជនកំណត់នាមថា ជាងប៉ាក់ជុល ។ ក្នុងកាលនោះអាសយ្ហមហាសេដ្ឋី បានចាត់ចែងទានយ៉ាងសម្បើមអស្ចារ្យ ដល់ស្មូមយាចក ដែលមកពីទិសផ្សេងៗ ដោយប្រកាសប្រាប់មហាជនឲ្យបានដឹងពីថ្ងៃមុនជាស្រេច ពួកស្មូមណាមិនស្គាស់ផ្លូវដើរទៅកាន់ផ្ទះមហាសេដ្ឋី ពួកស្មូមនោះ ក៏ចូលទៅសាកសួរជាងប៉ាក់ជុល ។

ជាងប៉ាក់ជុលពិចារណាថា អាត្មាអញហេតុតែមិនបានឲ្យទាន មិនបានធ្វើបុណ្យមកពីជាតិមុន បានជាឥឡូវនេះ មិនមានទេយ្យវត្ថុល្មមចែកចាយ ដល់ស្មូមបាន អាត្មាអញគ្រាន់តែចង្អុលប្រាប់ផ្លូវ ទៅកាន់រោងទានដល់ស្មូមទាំងនេះហើយញាំងបីតិឲ្យកើតមានឡើង ដោយឧបាយនៃការប្រាប់នូវលាភក៏នឹងបានសោយបុណ្យជាច្រើនពិត លុះគិតដូច្នេះហើយ ក៏ញាំងសេចក្តីខ្វល់ខ្វាយនឹងសេចក្តីគោរពចំពោះស្មូមទាំងឡាយ ឲ្យកើតមានឡើង ទើបលើកដៃស្តាំលាបង្ហាញផ្លូវថា អ្នកទាំងឡាយទៅទីនោះ នឹងបានទ្រព្យដែលគួរបាន ។ ពេលជាខាងក្រោយមក ជាងប៉ាក់ជុលនោះ នឹងធ្វើមរណភាពទៅបានកើតជាគុម្មទេវតា នាដើមព្រះជ្រៃមួយក្នុងព្រៃ ដែលមានផ្លូវលំបាកដោយខ្សាច់ ។

ដើមជ្រៃនោះមានម្លប់ជិតល្អ មានពួរជាច្រើបពាន់ មានទំហំ៤យោជន៍ទាំងបណ្តោយ ទទឹងនឹងកំពស់ ។ ដោយផលកម្ម ដែលបានចង្អុលបង្ហាញផ្លូវ ដល់ស្មូមដៃស្តាំរបស់ទេវតានោះអាចសម្រេចសេចក្តីប្រាថ្នាគ្រប់យ៉ាងបាន ។ ថ្ងៃមួយអង្កុររាជបុត្រនាំយកទំនិញ ផ្ទុកពេញរទេះ៥០០ ចេញទៅដើម្បីជួញ លុះដល់ផ្លូវលំបាកនោះ មកក៏វង្វងផ្លូវ ដើរវិលវល់ក្នុងទីនោះ ជាច្រើនថ្ងៃអស់ទាំងស្មៅអស់ទាំងទឹក អស់ទាំងស្បៀងអាហារ ។

គ្រានោះ ភុម្មទេវតារលឹកឃើញឧបការដែលរាជបុត្របានធ្វើដល់ខ្លួន ទើបចង្អុលបង្ហាញដើមជ្រៃរបស់ខ្លួនដល់អង្កុររាជបុត្រនោះ ។ អង្កុររាជបុត្រ បានឃើញដើមជ្រៃនោះ ត្រេកអរជាខ្លាំង ទើបនាំបរិវារទៅនៅក្រោមដើមជ្រៃនោះ ជាដំបូង ទេវតាលាដៃស្តាំឡើងបង្ហូរទឹកឲ្យជនទាំងនោះផឹកបានឆ្អែតស្កប់ស្កស់ ។ បើជនណាចង់បានវត្ថុអ្វីៗ ទេវតាតែងឲ្យវត្ថុនោះដល់ជននោះ តាមសេចក្តីប្រាថ្នា ។ អង្កុរឃើញហេតុជាអស្ចារ្យដូច្នោះ ក៏ពោលថាសួរទេវតាថាៈ

បាណិ តេ សព្វសោវណ្ណោ បញ្ជធារោ មធុស្សវោ កេន តេ ព្រហ្មចរិយេន បុញ្ញំ បាណិម្ហិ ឥជ្ឈតិ
ដៃអ្នកសុទ្ធសឹងមាស មានទជាទីហូនៃវត្ថុគួរតាមប្រាថ្នាពីម្រាមទាំង៥ជាទីហូរចេញនៃវត្ថុមានរសផ្អែម ផលបុណ្យសម្រេចក្នុងដៃអ្នកដោយ ព្រហ្មចរិយដូចម្តេច?

លំដាប់នោះ ទេវតាក៏ពោលប្រាប់ថា កាលពីបុរិមជាតិ ខ្ញុំកើតជាជាងប៉ាក់ជុលនៅនគររោរុវះ សម្រេចទីនៅក្បែរផ្ទះអសយ្ហមហាសេដ្ឋី ខ្ញុំមិនបានឲ្យទានសូម្បីបន្តិចឡើយ ពួកស្មូមមិនស្គាល់ផ្លូវទៅកាន់រោងទានរបស់អសយ្ហមហាសេដ្ឋី ក៏នាំគ្នាមកសួរខ្ញុំៗបានប្រាប់ផ្លូវដល់ស្មូមទាំងនោះ ផលនេះសម្រេចដោយបុញ្ញកម្មនោះឯងហើយ ក៏ពោលគាថាថាៈ

តេន បាណិ កាមទទោ តេន បាណិ មធុស្សវោ
តេន មេ ព្រហ្មចរិយាន បុញ្ញំ បាណិម្ហិ ឥជ្ឈតិ។
ដៃខ្ញុំអាចឲ្យសម្រេចសេចក្តីប្រាថ្នាទាំងពួងបាន ដោយការបង្ហាញផ្លូវនោះ ដៃខ្ញុំជាទីហូរចេញនៃវត្ថុមានរសផ្អែម ដោយការបង្ហាញផ្លូវនោះ ផលបុណ្យដែលសម្រេចក្នុងដៃខ្ញុំដោយព្រហ្មចរិយនោះ ។

អត្ថបទនេះដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅៈ ប្រជុំជាតក
វាយអត្ថបទដោយៈ កញ្ញា ជា ម៉ានិត

ដោយ៥០០០ឆ្នាំ

Array
(
    [data] => Array
        (
            [0] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 1
                    [shortcode] => [ADS1]
                    [full_code] => 
                )

            [1] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 2
                    [shortcode] => [ADS2]
                    [full_code] => c
                )

        )

)

អានិសង្ស​នៃ​ការ​ចង្អុល​បង្ហាញ​ផ្លូវ​ដល់​មនុស្ស​ដែល​ពុំ​ស្គាល់

អានិសង្សនៃការចង្អុលបង្ហាញផ្លូវដល់មនុស្សដែលពុំស្គាល់