សម្បត្តិវិបត្តិតោ

សម្បត្តិវិបត្តិតោ
(ដោយការវិបត្តិនៃសម្បត្តិ)

បទថា សម្បត្តិវិបត្តិតោ ដោយការវិបត្តិនៃសម្បត្តិមានអធិប្បាយថា សម្បត្តិក្នុងលោកនេះ ស្អាតបានត្រឹមតែមួយរយៈកាល នៅពេលវិបត្តិមិនទាន់គ្របសង្កត់ តែថាសម្បត្តិកន្លងផុតវិបត្តិមិនមាន ពិតហើយ សូម្បីព្រះបាទអសោក ទ្រង់មានសេចក្ដីសុខ បានគ្រប់គ្រងផែនដីទាំងមូលចំនាយព្រះរាជទ្រព្យ ១០០កោដិ (១ថ្ងៃ) ក្នុងទីបំផុត ទ្រង់គ្រប់គ្រងភាពជាធំលើផ្លែកន្ទួតព្រៃ ១ ចំហៀងប៉ុណ្ណោះ ព្រមទាំងកូនខ្ទមនោះឯង កាលបុណ្យអស់ហើយ ព្រះអង្គក៏បែរព្រះភក្ត្រទៅរកមរណភាព ដល់នូវសេចក្ដីសោកសៅ ហើយទៅ។

ម្យ៉ាងទៀត ការមិនមានរោគទាំងពួង រមែងមានជម្ងឺជាបរិយោសាន ភាពជាកម្លោះ ( ក្រមុំ ) រមែងមានជរាបរិយោសាន ការរស់នៅ រមែងមាន មរណៈ ជាបរិយោសានលោកសន្និវាសទាំងមូល ត្រូវជាតិជាប់តាម ត្រូវជរាដេញសង្គ្រុប ត្រូវព្យាធិរួបរឹត ត្រូវមច្ចុកម្ចាត់ ព្រោះហេតុនោះព្រះមានព្រះភាគទើបត្រាស់ថា៖

ភ្នំថ្មតាន់ខ្ពស់សន្លឹម រមៀលកិនសត្វ មកពីទិសទាំង ៤ ដោយជុំវិញ ( មិនវៀរនរណា ) យ៉ាងណាមិញ ជរា និង មរណៈ ក៏ដូច្នោះ រមែងគ្របសង្កត់សត្វទាំងឡាយ គឺ ពួកក្សត្រ ពួកព្រាហ្មណ៍ ពួកវេស្សៈ ពួកសូទ្រៈ ពួកចណ្ឌាល និង បក្កុសៈ ( កម្មករចាក់សម្រាម ) មិនលើកលែងនរណាៗ កិនកម្ទេចទាំងអស់, ក្នុងជរា និងមរណៈនោះក៏មិនមាន សម្រេប់ពលរថក៏មិនមាន សម្រាប់ពលថ្មីក៏មិនមាន ទាំងនរណាៗក៏មិនអាចយកឈ្នះដោយមន្តយុទ្ធ ( ការប្រើវេទមន្ត ) ឬដោយទ្រព្យឡើយ។ វិបត្តិ គឺ មរណៈ ជាបរិយោសាននៃសម្បត្តិ គឺជីវិត មានន័យដូចពោលមកនេះឯង ព្រះយោគាវចរ គប្បីរឭកដល់ជីវិត ដែលមានមរណៈជាបរិយោសាននោះ រឭកដល់សេចក្ដីស្លាប់ ដោយអាការវិបត្តិនៃសម្បត្តិចុះ។

ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ មរណស្សតិ

ដោយ៥០០០ឆ្នាំ

Array
(
    [data] => Array
        (
            [0] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 1
                    [shortcode] => [ADS1]
                    [full_code] => 
                )

            [1] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 2
                    [shortcode] => [ADS2]
                    [full_code] => c
                )

        )

)

សម្បត្តិ​វិបត្តិតោ

សម្បត្តិវិបត្តិតោ