រឿង អភិចារិណិត្ថី

ក្នុងសក្សបពុទ្ធកាល មានភរិយាររបស់ឧបាសកជាសោតបន្នម្នាក់ ជាស្រីប្រព្រឹត្ត ក្បត់ចិត្តស្វាមី។ ឧបាសកនោះ ឃើញនូវហេតុប្រព្រឹត្តបំពានយ៉ាងប្រត្យក្ស ហើយពោលសួរថា ព្រោះហេតុអ្វីបានជានាងប្រព្រឹត្តមិនគប្បីយ៉ាងនេះ? ស្រីភរិយា ពោលស្បថស្បែថា ប្រសិនបើខ្ញុំធ្វើយ៉ាងហ្នឹងមែន សូមឥ្យឆ្កែខាំជញ្ជែង ស៊ីខ្ញុំកុំ បីខាន ព្រោះជាអ្នក ប្រព្រឹត្តក្បត់ចិត្តស្វាមីខ្លួន។

លុះនាងនោះស្លាប់ទៅ បានកើតជា ប្រេតឈ្មោះវេមានិកា ក្នុងស្រះឈ្មោះ កណ្ហមុណ្ឌៈ ពេលថ្ងៃសោយសម្បត្តិទិព្វ ពេល យប់រងទុក្ខជាខ្លាំង។

នឹងស្រដីពីព្រះចៅក្រុងពារាណសី ទ្រង់ស្ដេចចេញប្រពាធព្រៃបរបាញ់ ម្រឹគីម្រឹគាក៏ទៅដល់ព្រះកណ្ណមុណ្ឌៈនោះតាមលំដាប់ សោយសម្បត្តិជាមួយនាង ប្រេតនោះ។ នាងវេមានិកានោះមិនឲ្យព្រះរាជាជ្រាបសោះ អំពីរឿងរងទោសទុក្ខ ក្នុងពេលយប់។ ព្រះរាជាទ្រង់ព្រះតម្រិះថាស្ដ្រីនេះទៅណាអេះ លុះជ្រាបហើយ ស្ដេចយាងទៅប្រថាប់ជិតពីក្រោយខ្នងនាង ស្រាប់តែឃើញឆ្កែមួយបោលចេញពីស្រះ ឈ្មោះកណ្ណនោះ មកទំពារស៊ីនាងវេមានិកាឮសូរបដ! ( ខៈ ខៈ ) ទើបហូតដាវកាប់ឆ្កែមួយវឹបដាច់ជាពីរកំណាត់ កំណាត់នោះ បានក្លាយទៅជាឆ្កែពីរ។ ព្រះរាជាកាប់ឆ្កែជាកំណាត់ៗ ទៀត ( ៤កំណាត់ ) កំណាត់ ៤ នោះបានក្លាយទៅជាឆ្កែ ៤ ។

ព្រះរាជាកាប់ឆ្កែនោះជាកំណាត់ៗ ទៀត ( ៨ កំណាត់ ) កំណាត់ ៨ នោះបានក្លាយទៅជាឆ្កែ ៨ ព្រះរាជា ទ្រង់កាប់ឆ្កែទាំង ៨ នោះជាកំណាត់ៗ ទៀត ( ១៦ កំណាត់ ) កំណាត់ ១៦ នោះបានក្លាយ ទៅជាឆ្កែ ១៦ ទៀត។ នាងវេមានិកាពោលសួរវិញថា នេះជាអ្វី? នាងវេមានិកាពោលប្រាប់ថា ព្រះអង្គទ្រង់កុំធ្វើយ៉ាងនេះឡើយ សូមស្ដេច ស្ដោះដុំទឹកមាត់លើដីវិញ ហើយទ្រង់ឈ្លី ដោយព្រះបាទទៅ។ ព្រះរាជាក៏ទ្រង់ធ្វើតាម ដូច្នោះ។ ឆ្កែទាំង ១៦ ក៏បាត់ទៅ។ កម្មរបស់នាងវេមានិកាក៏អស់ក្នុងថ្ងៃនោះ។ ព្រះរាជាទ្រង់មានព្រះរាជចិន្ដាវិប្បដិសារីក្រៃពេក ទើបទ្រង់ ប្រារព្ធនឹងយាងត្រឡប់ទៅព្រះនគរវិញ។ នាងវេមានិកាក្នុងទីនេះហើយ។ ព្រះរាជាមិនទ្រង់ ព្រះសណ្ដាប់សោះក៏ស្ដេចយាងទៅព្រះនគរវិញ។

ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ ខំសាងកុសល

ដោយ៥០០០ឆ្នាំ

Array
(
    [data] => Array
        (
            [0] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 1
                    [shortcode] => [ADS1]
                    [full_code] => 
                )

            [1] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 2
                    [shortcode] => [ADS2]
                    [full_code] => c
                )

        )

)