គោចរសម្បជញ្ញៈ

គោចរសម្បជញ្ញៈ ដឹងឋានជាទីគោចរនោះមានអធិប្បាយថា៖ បណ្ដាកម្មដ្ឋានទាំង ៣៨ ប្រការនោះកាល នោះកាលបើយោគាវចរភិក្ខុអ្នកពិចារណាព្រះកម្មដ្ឋាន បានរៀនកម្មដ្ឋានណាមួយដែលមានអារម្មណ៍ជាទីគាប់ចិត្ត គឺសមគួរតាមចរិត ហើយក៏បានយកព្រះកម្មដ្ឋានជាអារម្មណ៍គ្រប់វេលាដែលគោចរទៅរកចង្ហាន់ មិនបានឲ្យចិត្តនោះប្រាសចាកកម្មដ្ឋានដំណើរដែលត្រាចទៅនោះហៅថា គោចរសម្បជញ្ញៈ។ ដើម្បីសម្ដែងឲ្យជាក់ច្បាស់នូវគោចរសម្បជញ្ញៈនោះ អ្នកប្រាជ្ញគួរជ្រាបតាមន័យដែលលោកចែកជា ៤ ដូច្នេះគឺ៖

ក- ឯកច្ចោ ហរតិ ន បច្ចាហរតិ ព្រះយោគាវចរចំពូកខ្លះ កាន់យកពុទ្ធានុស្សតិកម្មដ្ឋានជាអារម្មណ៍បានតែពេលដែលត្រាច់ទៅបិណ្ឌបាត ត្រឡប់មកវិញមិនបាន

ខ- ឯកច្ចោ បច្ចាហរតិ ន ហរតិ ព្រះយោគាវចរ ចំពូកខ្លះ បានតែក្នុងពេលត្រឡប់មក ពេលដែលត្រាច់ទៅមិនបាន

គ- ឯកច្ចោ បន នេវ ហរតិ ន បច្ចាហរតិ ព្រះយោគាវចរចំពូកខ្លះ មិនបានទាំងទៅទាំងមក

ឃ- ឯកច្ចោ ហរតិ ច បច្ចាហរតិ ច ព្រះយោគាវចរចំពូកខ្លះ បានទាំងទៅទាំងមក។

កាលបើព្រះយោគាវចរ កាន់យកពុទ្ធានុស្សតិកម្មដ្ឋានជាទីសប្បាយហើយ ក៏ចម្រើនគ្រប់វេលាដែលគោចរទៅរកចង្ហាន់នុះឯង ហៅថា គោចរសម្បជញ្ញៈ។

ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ ឱវាទបាតិមោក្ខ
ដោយ៥០០០ឆ្នាំ

Array
(
    [data] => Array
        (
            [0] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 1
                    [shortcode] => [ADS1]
                    [full_code] => 
                )

            [1] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 2
                    [shortcode] => [ADS2]
                    [full_code] => c
                )

        )

)