អានអត្ថបទ
ផ្សាយ : ០៣ មិថុនា ឆ្នាំ២០២២ (អាន: ៣១,១២៤ ដង)
អានិសង្សទានដែលកូនឧទ្ទិសជូនមាតាបិតា
|
|
|
រឿងព្រះបាទបិង្គលកៈ និងប្រេត
(ចាក បេ. ខុ.) (អានិសង្សទានដែលកូនឧទ្ទិសជូនមាតាបិតា) សម័យក្រោយពុទ្ធកាល មានព្រះរាជាមួយអង្គព្រះនាម បិង្គលកៈ ជាស្ដេចក្នុងសុរដ្ឋប្រទេស ស្ដេចទៅគាល់ព្រះបាទធម្មាសោក ជាស្ដេចចុល្លចក្រ។ លុះត្រឡប់មកវិញស្ដេចយាងកាត់ភក់កណ្ដាលថ្ងៃត្រង់ កំពុងតែយាងស្រាប់តែបានទតឃើញផ្លូវថ្នល់យ៉ាងល្អ ដែលប្រេតនិម្មិតថ្វាយ ប៉ុន្តែព្រះរាជាមិនជ្រាប ស្ដេចមានបន្ទូលទៅកាន់ពួកចតុរង្គសេនាថា នែអ្នករាល់គ្នា យើងធ្វើដំណើរតាមផ្លូវល្អនេះវិញ ទើបឆាប់បានដល់ប្រទេសយើង។ ព្រះរាជាក៏នាំពលសេនាយាងតាមផ្លូវនោះទៅ។ ពេលនោះពួកពលសេនាព្រឺរោមព្រឺស្បែកគ្រប់ៗ គ្នាបានក្រឡេកមើលគ្រប់ទិស នាយសេនាម្នាក់ ដែលមានការតក់ស្លុតជាងគេ បានក្រាប់បង្គំទូលព្រះរាជាថា បពិត្រមហារាជ យើងធ្វើដំណើរតាមផ្លូវនេះមិនស្រួលទេ មានសភាពតក់ស្លុតណាស់ មើលទៅខាងមុខឃើញផ្លូវ ដល់ក្រឡេកមើលក្រោយវិញ មិនឃើញផ្លូវដែលយើងមកសោះ។ ម្យ៉ាងទៀតមានក្លិនប្លែកបកមក ទាំងមានសម្លេងគិកកងគួរឲ្យភ័យខ្លាចផង។ ព្រះរាជាទ្រង់មានសេចក្ដីតក់ស្លុតដែរ ទើបត្រាស់ប្រាប់នាយសារថីថា យើងដើរពារផ្លូវមិនស្រួលហើយ បានជាពួកយើងមានចិត្តតក់ស្លុត ព្រឺរោមព្រឺស្បែកចម្លែក ធំក្លិនអាក្រក់ ឮសម្លេងគិកកងគួរអោយខ្លាចយ៉ាងនេះ។ មានព្រះបន្ទូលហើយ ក៏ឡើងលើខ្នងដំរីទតមើលគ្រប់ទិសទាំង ៤ បានឃើញជ្រៃធំមួយ មានស្លឹកខៀវស្រងាត់ ក៏នាំចតុរង្គសេនាយាងសំដៅដើមជ្រៃធំនោះ។ ថ្លែងពីប្រេតឈ្នោះនន្ទិកា ដែលនៅអាស្រ័យដើមជ្រៃនោះ បាននិម្មិតខ្លួនជាទេវតា ស្អិតស្អាងគ្រឿងអាភរណៈទាំងពួង មានរូបកាយល្អស្រស់ ចូលទៅរកព្រះរាជា ហើយនិយាយថា បពិត្រមហារាជ ស្ដេចយាងមកនេះល្អហើយសូមទ្រង់សោយនូវវិសុទ្ធិរស ទឹកមានរសឆ្ងាញ់ និងនំទាំងឡាយ ដែលទូលបង្គំរៀបថ្វាយនេះសិន សឹមបន្តព្រះរាជាដំណើរទៅមុខទៀត។ ព្រះរាជា និងពួកពលសេនា បានសោយនិងបរិភោគនូវវិសុទ្ធរស និងនំទិព្វឆ្អែតស្កប់ស្កល់ហើយ ត្រាស់សួរប្រេតថាៈ អ្នកជាទេវតា ឬជាគន្ធព្វ ឬជាព្រះឥន្ទ ចូរអ្នកប្រាប់យើងឲ្យបានដឹងផង។ បពិត្រមហារាជ ខ្ញុំមិនមែនទេវតា មិនមែនគន្ធព្វមិនមែនជាព្រះឥន្ទទេ ខ្ញុំជាប្រេតឈ្មោះនន្ទិកា មកនៅក្នុងទីនេះ។ អើហ្ម! អ្នកមានអានុភាពច្រើន មានចំណីអាហារទិព្វ តើអ្នកមានសីល មានសមាចារៈ ដូចម្ដេច? អ្នកបានប្រព្រឹត្តធម៌ដ៏ប្រសើរដូចម្ដេចខ្លះ? បពិត្រមហារាជ ជាស្ដេចចម្រើនក្នុងដែន សុរដ្ឋប្រទេស សូមព្រះអង្គព្រមទាំងពួកអាមាត្រ និងព្រាហ្មណ៍បុរោហិត ទ្រង់ព្រះសណ្ដាប់ និងស្ដាប់ពាក្យរបស់ខ្ញុំចុះ។ ពីអ្នកអាក្រក់ ជាមិច្ឋាទិដ្ឋិ ទ្រុស្ដសីល កំណាញ់កំទេចផ្ដាសសារសមណព្រាហ្មណ៍។ លុះខ្ញុំស្លាប់ហើយ បានទៅកើតក្នុងអវីចីនរក ដែលមានភ្លើងឆេះរន្ទាលច្រាលឆ្អៅ ក្ដៅក្រហាយក្រៃលែង។ នរកនោះ មានកំពែងដែកព័ទ្ធជុំវិញ មានគម្របដែក កំដៅក្នុងនរកនោះខ្លាំងណាស់ ផ្សាយចេញមកក្រៅចំនួន ១០០ យោជន៍ជុំវិញ។ ខ្ញុំឆេះក្នុងនរកនោះអស់កាលយូរអង្វែង ដោយផលនៃបាបកម្មនោះឯង។ សេសសល់ផលកម្មនោះ បានមកកើតជាប្រេតក្នុងកាលឥឡូវនេះ។ ខ្ញុំមានកូនស្រីម្នាក់ បានមកកើតជានាងឧគ្គវា ជាឧបាសិកា របស់ព្រះសក្យមុនីសម្ពុទ្ធ ជាអ្នកមានសីល មានសទ្ធាត្រេកអរក្នុងទាន មិនកំណាញ់បានប្រគេននូវទឹកសម្រាប់ផឹក និងនំទាំងឡាយចំពោះភិក្ខុសង្ឃមានសីលបរិសុទ្ធ ហើយឧទ្ទិសផលថា សូមផលនៃទាននេះ សម្រេចដល់បិតារបស់ខ្ញុំ ដែលចែកឋានហើយ។ ផលក៏សម្រេចដល់ខ្ញុំជាលំដាប់គ្រប់ពេលដែលនាងឧទ្ទិស ខ្ញុំបានសម្បត្តិទិព្វតាមប្រាថ្នា ដូចជាស្ដេចវេស្សវ័ណ្ណ។ អាស្រ័យហេតុនេះ សូមមហារាជ ព្រមទាំងព្រះរាជាបុត្រាបុត្រី ព្រះអគ្គជាយា ដល់នូវព្រះពុទ្ធ ព្រះធម៌ ព្រះសង្ឃ ជាទីពឹងទីរលឹកផង សូមព្រះអង្គវៀរនូវបញ្ចវេរាទាំង ៥ ផង។ ព្រះរាជាតបថា ម្នាលប្រេតដូចជាទេវតា អ្នកប្រាថ្នាសេចក្ដីចម្រើន ប្រាថ្នាប្រយោជន៍ចំពោះយើង យើងធ្វើតាមពាក្យរបស់អ្នកហើយ អ្នកជាអាចារ្យរបស់យើង យើងសូមដល់នូវព្រះពុទ្ធ ព្រះធម៌ ព្រះសង្ឃ ជាទីពឹងទីរលឹកផងវៀរនូវបញ្ចវេរាទាំង ៥ ផង។ លុះពោលវាចានេះ ព្រះរាជាប្ដេជ្ញាចំពោះមុខប្រេតនន្ទិកាថាៈ បាណាតិបាតា វិរមាមិ ខិប្បំ លោកេ អទិន្នំ បរិវជ្ជយាមិ អបជ្ជបោ នោ ច មុសា ភណាបិ សកេន ទារេន ហោមិ គុដ្ឋោ។ និថុនាកិ មហាវាតេ នទិយា វា សីឃគាមិយា វមាមិ បាបកំ ទិដ្ឋិ ពុទ្ធានំ សាសនេ រតោ។ ប្រែថា យើងវៀរបាណាតិបាត យ៉ាងឆាប់រហ័ស យើងលះបង់ការកាន់យកទ្រព្យ ដែលគេមិនបានឲ្យក្នុងលោក យើងលែងផឹកទឹកស្រវឹង លែងនិយាយកុហក យើងជាអ្នកត្រេកអរតែនឹងប្រពន្ធរបស់ខ្លួន។ ម្នាលប្រេត យើងត្រេកអរក្នុងសាសនារបស់ព្រះពុទ្ធទាំងឡាយ បានលះនូវទិដ្ឋិអាក្រក់ចោល ដូចជាអង្កាមក្នុងទីមានខ្យល់ធំផង បន្សាត់ចោលនូវទិដ្ឋិអាក្រក់ ដូចសម្រាមក្នុងទន្លេ មានខ្សែទឹករហ័សផង។ ព្រះបាទបិង្គលកៈ មានព្រះរាជឱង្ការដូច្នេះហើយ ក៏លើកព្រះហស្ថប្រណម្យ ថ្វាយបង្គំ ឧទ្ទិសចំពោះព្រះមានព្រះភាគអរហន្តសម្ពុទ្ធហើយ ក៏យាងគង់លើរាជរថជៀសចេញទៅ។ ស្រង់ចេញពីសៀវភៅប្រជុំនិទានជាតក ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
អត្ថបទអ្នកអាចអានបន្ត
