ទោសបាណាតិបាត និងគុណរបស់មិត្រ

រឿងមិគលុទ្ទកប្រេត
( ចាក បេ. ខុ. )
( ទោសបាណាតិបាត និងគុណរបស់មិត្រ )

កាលកន្លងទៅហើយ ក្នុងក្រុងរាជគ្រឹះ មានព្រានម្រិគម្នាក់ ជាមិត្រនឹងធម្មឧបាសក ។ ព្រាននោះសម្លាប់ម្រិគទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ ឥតមានបង្អង់ពេលវេលាណាមួយឡើយ ។

ឧបាសកជាមិត្រ ចេះតែនិយាយលួងលោមអង្វរឲ្យឈប់សម្លាប់ ព្រានមិនព្រមតាម ។ ឧបាសកចេះតែឧស្សាហ៍និយាយមិនឈប់មិនធុញទ្រាន់ដល់យូរៗទៅព្រាននោះក៏និយាយប្រាប់ឧបាសកថា ម្នាលសម្លាញ់ខ្ញុំមានសេចក្តីរាប់អានសម្លាញ់ក្រៃពេក ខ្ញុំឈប់សម្លាប់សត្វក្នុងពេលវេលាយប់ជូនអ្នកចុះ ឧបាសកឮហើយ ទទួលសាធុ! ៗ ខ្ញុំត្រេកអរណាស់ ក្នុងវេលាយប់ដែលអ្នកឈប់នោះ អ្នកត្រូវតាំងចិត្តរំលឹកចំពោះគុណព្រះរតនត្រ័យ កុំរំលឹកដល់ការនេសាទរបស់អ្នក ។

ព្រានធ្វើតាមបានទាំងអស់តែដល់វេលាយប់ទៅដកអន្ទាក់ ដកលបជាដើមទុកក្នុងទីមួយហើយ ដម្កល់ចិត្តក្នុងគុណព្រះរតនត្រ័យ ដល់វេលាថ្ងៃទើបទៅនេសាទតាមធម្មតា ។

សម័យក្រោយមក ព្រាននោះស្លាប់ទៅ កើតជាវេមានិកប្រេត នៅក្បែរភ្នំគិជ្ឈកូដ ពេលថ្ងៃរងទុក្ខវេទនា មានឆ្កែទាំងហ្វូងដេញខាំស៊ីអស់សាច់នៅសល់ឆ្អឹង ដល់វេលាយប់ក្លាយខ្លួនជាទេពបុត្រ សោយសម្បត្តិទិព្វ នៅក្នុងវិមានមាស មានអ្នកបំរើរាប់រយនាក់ ។ ផ្លាស់ប្តូរសោយផលសុខទុក្ខៗ តែយ៉ាងនេះជាដរាបរាល់ពេលវេលា ។

ជួនជាថ្ងៃមួយនោះព្រះនារទត្ថេរ លោកនិមន្តទៅក្បែរភ្នំ បានឃើញហើយ សួរដំណឹងសព្វគ្រប់ទើបនាំដំណឹងនោះទៅកាន់សំណាក់ព្រះសម្ពុទ្ធ ក្រាបទូលតាមដំណើរ ។ ព្រះសម្ពុទ្ធបរមគ្រូ ទ្រង់ប្រារព្វរឿងប្រេតនោះជាហេតុ ហើយសំដែងធម៌ទេសនា ដើម្បីជាប្រយោជន៍មគ្គផលសុខចំរើនដល់ពុទ្ធបរិស័ទទាំងឡាយ ។

ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅប្រជុំនិទានជាតក

ដោយ៥០០០ឆ្នាំ

Array
(
    [data] => Array
        (
            [0] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 1
                    [shortcode] => [ADS1]
                    [full_code] => 
                )

            [1] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 2
                    [shortcode] => [ADS2]
                    [full_code] => c
                )

        )

)

ទោស​បាណា​តិ​បា​ត និង​គុណ​របស់​មិត្រ

ទោសបាណាតិបាត និងគុណរបស់មិត្រ