អានអត្ថបទ
ផ្សាយ : ២៧ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ២៩,២៦៦ ដង)
រឿងសិរីលក្ខណព្រាហ្មណ៍
|
|
|
រឿងសិរីលក្ខណព្រាហ្មណ៍
(ចាក ម អ) (សិរីស្តិតនៅបានតែលើមនុស្សមានបុណ្យ) មានរឿងដំណាលថា ក្នុងក្រុងសាវត្ថីមានព្រាហ្មណ៍ម្នាក់ឈ្មោះសិរីលក្ខណៈ ចេះក្បួនមើលសិរី ។ ថ្ងៃមួយព្រាហ្មណ៍នោះគិតថា អនាថបិណ្ឌិកសេដ្ឋី កាលពីដើមជាអ្នកទាល់ក្រលំបាកណាស់ឥឡូវនេះបានឡើងឋានៈជាមហាសេដ្ឋី មានទ្រព្យច្រើនព្រោះគាត់មានសិរី បើដូច្នោះអញទៅលួចយកសិរីគាត់ គិតដូច្នោះហើយក៏ទៅផ្ទះសេដ្ឋីមួយរំពេច សេដ្ឋីទទួលដោយរាក់ទាក់ ហើយសួរថា "អ្នកអញ្ជើញមកមានការអ្វី ព្រាហ្មណ៍នៅស្ងៀមខំរំពឹងរកមើលសិរីឋិតនៅទីណា។
លុះដឹងថានៅលើសិរ៍មាន់គក ក៏ឆ្លើយថា'' បពិត្រសេដ្ឋីខ្ញុំមានការបន្តិច ព្រោះខ្ញុំជាអ្នកបង្រៀនមបន្តមាណព ៥០០ នាក់ ត្រូវការមាន់រងាវត្រូវកាល ឮថាមាន់របស់លោករងាវត្រូវកាលហេតុនេះសូមលោកឲ្យមាន់នេះដល់ខ្ញុំ សេដ្ឋីនិយាយថា ម្នាលព្រាហ្មណ៍ចូរអ្នកយកចុះ គួរអស្ចារ្យណាស់ សេដ្ឋីគ្រាន់តែហាមាត់ថាឲ្យយកប៉ុណ្ណេះសិរី ក៏ឃ្លាតចេញអំពីសិរ៍មាន់មួយរំពេចទៅស្តិតនៅលើកែវមណី ដែលដាក់លើក្បាលដំណេក ព្រាហ្មណ៍ដឹងហេតុនេះភ្លាម ក៏សុំកែវមណីទៀត ក្នុងខណៈដែលសេដ្ឋីថាយកចុះដូច្នោះ សិរីក៏ឃ្លាតចេញអំពីកែវមណីទៅលើឈើច្រត់ដែលសេដ្ឋីដាក់ក្បែរដំណេក ព្រាហ្មណ៍ហេតុនោះភ្លាម ក៏សុំឈើច្រត់ទៀត សេដ្ឋីឲ្យទៀត សិរីឃ្លាតចេញអំពីឈើច្រត់ទៅនៅក្បាលរបស់នាងបុញ្ញលក្ខណទេពី ជាភរិយារបស់សេដ្ឋី។ លុះព្រាហ្មណ៍ឃើញហេតុអស្ចារ្យយ៉ាងនេះហើយ ក៏គិតថា របស់នេះមិនអាចលះបង់ពីសេដ្ឋីបានទេ អញមិនអាចសុំបានឡើយ ទើបនិយាយប្រាប់សេដ្ឋីតាមត្រង់ថា ខ្ញុំមិនអាចលួចសិរីរបស់លោកបានទេ។ ព្រោះហេតុនេះ សិរីអាចស្តិតនៅបានតែលើមនុស្សមានបុណ្យ តាមពិត សិរីគឺសម្បតិ្តរបស់បុណ្យ ឬថាកំលាំងរបស់បុណ្យ បើបុគ្គលឥតបុណ្យហើយសិរីក៏គ្មានដែរ។ បានជាព្រះសម្ពុទ្ធទ្រង់សំដែងមានក្នុងសិរីចោរជាតក តិកនិបាតថាៈ យំ ឧស្សុក្កា សង្ឃរន្តិ ពហុំ ធនំ
សិប្បវនោ្ត អសិប្បា វា លក្ខីវ តានិ ភុញ្ជតិ
សព្វត្ថ កតបុញ្ញស្ស អតិច្ចញេ្ញវ បាណិនោ
ឧប្បជ្ជន្តិ ពហូ ភោគា អបិនាយតនេសុបិ។
សេចក្តីថាៈ ពួកជនអ្នកមានបុណ្យ ទោះមានសប្បៈក្តី គ្មានក្តីខ្វល់ខ្វាយប្រមូលនូវទ្រព្យច្រើនឯណា អ្នកមានបុណ្យហ្នឹងតែងបរិភោគ ប្រើប្រាស់នូវទ្រព្យច្រើននោះ ភោគទាំងឡាយច្រើនតែងរំលងនូវពួកសត្វដ៏ទៃ កើតចំពោះតែបុគ្គលមានបុណ្យធ្វើហើយកើតក្នុងទីគ្រប់អន្លើ ទោះបីក្នុងទីដែលមិនគួរកើតមាន។ ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
