អានអត្ថបទ
ផ្សាយ : ២៨ កក្តដា ឆ្នាំ២០២២ (អាន: ៤៤,២៥៧ ដង)
បរិយាយអំពីសេចក្តីស្លាប់
|
|
|
បរិយាយអំពីសេចក្តីស្លាប់
( ដកស្រង់ចេញពី សៀវភៅ ចលនាសង្ខារជីវិត រៀបរៀងដោយ ព្រះមហា អ៊ុច ហ៊ាង និង ព្រះបាឡាត់ធម្មឃោសរក្ខិត លីវ លាង ) ជីវិតរបស់មនុស្សសត្វ មានប្រមាណតិចតួចស្តួចស្តើងណាស់ ខ្លីណាស់ តិចណាស់ ឆាប់រេចរឹល ឆាប់សឹក ឆាប់របេះរបោច រង្គោះរង្គើ ធ្លុះធ្លាយពុកផុយណាស់ មិនជាប់មាំពូកែទេ ។ សូម្បីម្ចាស់ជីវិតមានមធ្យោបាយគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ធ្វើឲ្យជីវិតរស់នៅ ក៏ជីវិតនោះមិនព្រមរស់នៅ ក៏មានដែរ ។ បុគ្គលដែលស្លាប់បាត់បង់ជីវិត ពុំមែនសុទ្ធតែស្លាប់ដោយអត់បាយ អត់ទឹក ម្ហូបចំណី ប្រដាប់ប្រដាប្រើប្រាស់ប៉ុណ្ណោះទេ មនុស្សខ្លះស្លាប់នៅកណ្តាលគំនរទ្រព្យសម្បត្តិ ប្រដាប់ប្រដាប្រើប្រាស់ សម្លៀកបំពាក់ ម្ហូបអាហារ ទីសេនាសនៈ ឱសថ ភេសជ្ជៈគ្រប់បរិបូណ៍ ប៉ុន្តែពេលវេលាថ្ងៃ-ខែ-ឆ្នាំដែលកន្លងទៅនោះ ពុំមែនកន្លងទៅទទេ ៗ ទេ សុទ្ធតែស្រូបយកជីវិតទៅជាមួយគ្រប់នាទីទាំងអស់ ។ ជីវិតនេះត្រូវសេចក្តីទុក្ខគ្របសង្កត់ជិះជាន់ ចោមរោមឡោមព័ទ្ធគ្រប់ពេល ឥតមានទំនេរស្រាកស្រាន្តសោះឡើយ ។
ដរាបណា មនុស្សនៅមានអវិជ្ជា តណ្ហា បិទបាំង សេចក្តីទុក្ខគ្រប់សង្កត់គ្រប់យ៉ាងរបស់ជីវិត ក៏នៅមានដរាបនោះ . . . មរណៈទុក្ខ ៖ ទុក្ខព្រោះសេចក្តីស្លាប់ ដៅដល់សេចក្តីទុក្ខយ៉ាងខ្លាំងបំផុតក្នុងពេលជិតស្លាប់ ។ នៅពេលជិតស្លាប់នេះ អវយវៈទាំងអស់នៅក្នុងរូបកាយឈប់ធ្វើការ លែងធ្វើការទៅតាមមុខងាររបស់ខ្លួន ឈប់ទទួលប្រតិបត្តិការទៅតាមការបង្គាប់បញ្ជារបស់ចិត្ត ព្រោះនៅពេលនោះ ភ្នែកស្រវាំង ឈប់ទទួលអារម្មណ៍តាមចក្ខុទ្វារ, ត្រចៀកហ៊ឹងឈប់ទទួលសម្លេងតាមសោតទ្វារ, ច្រមុះបាត់ធុំក្លិន ឈប់ទទួលអារម្មណ៍តាមឃានទ្វារ, អណ្តាតឈប់ទទួលរសជាតិតាមជីវ្ហាទ្វារ, រាងកាយក៏ឈប់ទទួលសម្ផស្សក្តៅត្រជាក់តាមកាយទ្វារ, ក្នុងពេលនេះ នៅសល់តែខ្យល់អស្សាសៈ បស្សាសៈ ដកចេញទៅក្រៅច្រើន ចូលមកវិញតិច ម៉្លោះហើយ ចិត្តដែលនៅអាស្រ័យជាមួយខ្យល់ យ៉ាងតិចតួចស្តួចស្តើងនេះ ក៏តែងរងទុក្ខវេទនាយ៉ាងខ្លាំងក្លាជាទីបំផុត ។ ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ វត្តប្រតិបត្តិពុទ្ធសាសនិកជន រៀបរៀងដោយៈ ព្រហ្ម មេត្តា (គតិបណ្ឌិតោ) ហៅ ជយវរិន្ទ វាយអត្ថបទដោយៈ ឧបាសក សូត្រ តុលា ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
