អានអត្ថបទ
ផ្សាយ : ៣០ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ២៩,៧៨៩ ដង)
មិត្តល្អជាព្រហ្មចរិយធម៌ទាំងមូល
|
|
|
មិត្តល្អជាព្រហ្មចរិយធម៌ទាំងមូល
ការប្រព្រឹត្តព្រហ្មចរិយធម៌ ត្រូវអាស្រ័យកល្យាណមិត្តជាសំខាន់ មិនអាចវៀរចាកកល្យាណមិត្តបានទេ ព្រោះគុណជាតឯណា គឺការមានមិត្តល្អនេះឯង ចាត់ជាព្រហ្មចរិយធម៌ទាំងមូល ដូចដែលព្រះមានព្រះភាគ ទ្រង់ត្រាស់នឹងព្រះអានន្ទថា "ម្នាលអានន្ទ គុណជាតឯណា គឺការមានមិត្តល្អ មានសម្លាញ់ល្អ និងការមានក្លើល្អ គុណជាតនេះឯង ចាត់ជាព្រហ្មចរិយធម៌ទាំងមូល។ ម្នាលអានន្ទ ព្រហ្មចរិយធម៌នេះឯង ប្រាកដដល់ភិក្ខុមានមិត្តល្អ មានសម្លាញ់ល្អ មានក្លើល្អ នឹងចម្រើននូវមគ្គដ៏ប្រសើរ ប្រកបដោយអង្គ ៨ នឹងធ្វើឲ្យច្រើននូវមគ្គដ៏ប្រសើរប្រកបដោយអង្គ ៨" ដូច្នេះ។ តាមប្រក្រតី កល្យាណមិត្តនេះ ជាអ្នកដល់ព្រមដោយ សទ្ធា សីល សុតៈ ចាគ វីរិយ សតិ សមាធិ និងបញ្ញា រមែងបបួលក្នុងវត្ថុដែលមានប្រយោជន៍តែម្យ៉ាង។ ដូចព្រះមានព្រះភាគ ត្រាស់ទុកថា "ភិក្ខុជាអ្នក (ធ្វើខ្លួន) ឲ្យជាទីស្រឡាញ់ គួរគោរព គួរសរសើរ ឧស្សាហ៍ប្រៀនប្រដៅ អត់ធន់ចំពោះពាក្យសម្ដី ជាអ្នកនិយាយពាក្យជ្រាលជ្រៅ ទាំងមិនដឹកនាំក្នុងហេតុដែលមិនគួរ" ដូច្នេះ។ ក្នុងសុត្តន្តបិដក លេខ ៥០ ទំព័រ២៤៩ ព្រះអង្គត្រាស់ពីអាហាររបស់វិជ្ជានិងវិមុត្តិ រមែងមាន ពេញបរិបូរណ៍ ចាប់ផ្ដើមតាំងពីសប្បុរិសសំសេវៈ (ការសេពគប់សប្បុរស) ដែលជាកល្យាណមិត្តហ្នឹងឯង។ ព្រះអង្គត្រាស់ថា៖ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ សប្បុរិសសំសេវៈពេញបរិបូរណ៍រមែងញ៉ាំងសទ្ធម្មស្សវនៈឲ្យពេញបរិបូរណ៍ សទ្ធម្មស្សវនៈពេញបរិបូរណ៍ហើយ រមែងញ៉ាំងសទ្ធាឲ្យពេញបរិបូរណ៍ហើយ រមែងញ៉ាំងយោនិសោមនសិការៈឲ្យពេញបរិបូរណ៍ហើយ រមែងញ៉ាំងសតិនិងសម្បជញ្ញៈឲ្យពេញបរិបូរណ៍ហើយ រមែងញ៉ាំងការសង្រួមឥន្ទ្រិយឲ្យពេញបរិបូរណ៍ ការសង្រួមឥន្ទ្រិយពេញបរិបូរណ៍ហើយ រមែងញ៉ាំងសុចរិត ៣ ឲ្យពេញបរិបូរណ៍ សុចរិត ៣ ពេញបរិបូរណ៍ហើយ រមែងញ៉ាំងសតិប្បដ្ឋាន ៤ ឲ្យពេញបរិបូរណ៍ សតិប្បដ្ឋាន ៤ ពេញបរិបូរណ៍ហើយ រមែងញ៉ាំងពោជ្ឈង្គ ៧ ឲ្យពេញបរិបូរណ៍ ពោជ្ឈង្គ ៧ ពេញបរិបូរណ៍ហើយ រមែងញ៉ាំងវិជ្ជានិងវិមុត្តិឲ្យពេញបរិបូរណ៍ ដោយប្រការដូច្នេះឯង។ អាហាររបស់វិជ្ជានិងវិមុត្តិនេះ រមែងមានយ៉ាងនេះ ពេញបរិបូរណ៍យ៉ាងនេះ។
ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ មិត្តល្អ រៀបរៀងដោយ សុវណ្ណជោតោ ភួង សុវណ្ណ ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
