អានអត្ថបទ
ផ្សាយ : ០៣ ធ្នូ ឆ្នាំ២០២១ (អាន: ១១,១៨៧ ដង)
ទានសង្គហៈ
|
|
|
ទានសង្គហៈ
ទានសង្គហៈ មកពីពាក្យ ទាន + សង្គហៈ = ប្រែថា ការដកស្រង់សេចក្ដីចេញអំពីទាន យកមកដោយសង្ខេប។ ទានក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា មានមកចាកប្រភពនៃធម៌ច្រើនពួក ហេតុនេះហើយ ទើបលោកសង្គ្រោះចូលក្នុងធម៌ច្រើនពួក ដែលព្រះពុទ្ធបរមគ្រូទ្រង់ធ្លាប់សម្ដែងមានដូចតទៅនេះ ៖ ក- បុញ្ញកិរិយា ១០ ហៅថា ទានមយៈ បានន័យថា បុណ្យសម្រេចអំពីធ្វើទាន។ ខ- អរិយទ្រព្យ ៧ ហៅថា ចាគធនំ បានន័យថាទ្រព្យគឺការឲ្យទាន់ជាទ្រព្យដ៏ប្រសើរ។ គ- ទសពិធរាជធម៌ ១០ ហៅថា ទាន បានន័យថា ការចិញ្ចឹមទំនុកបំរុងឲ្យអភ័យ។ ឃ- ប្រយោជន៍បរលោក ៤ ហៅថា ចាគ បានន័យថា លះបង់ទ្រព្យសម្បត្តិកសាង។ ង- បារមីធម៌១០ ហៅថា ទាន បានន័យថាការកសាងកម្លាំងត្រាស់ដឹងដោយទ្រព្យ។ ច- មង្គល ៣៨ ហៅថា ទាន បានន័យថា ការបំពេញទានជាគុណធម៌នាំឲ្យចំរើន។ ឆ- សង្គហធម៌ ៤ ហៅថា ទាន បានន័យថា ការបរិច្ចាគទាន ជាគុណធម៌ធ្វើឲ្យសង្គមមនុស្សមានសាមគ្គីធម៌។ ជ- អនុបុព្វិកថា ៥ ហៅថា ទានកថា បានន័យថា ធម៌ដែលព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់សម្ដែងប្រចាំថ្ងៃ។ ឈ- សប្បុរិសបញ្ញត្តិ ហៅថា ទាន បានន័យថា ធម៌ ដែលសប្បុរសទាំងឡាយ បញ្ញត្តិសម្រាប់លោក។ ញ- សប្បុរិសធម៌ ហៅថា សក្កច្ចំ ទានំ ទេតិ បានន័យថា សប្បុរសឲ្យទានដោយគោរព។ យើងឃើញថា ទានក្នុងពុទ្ធសាសនា មានមកពីប្រភពនៃធម៌ច្រើនពួក គួរឲ្យយើងចង់ដឹងថា តើទានដែលមានមកក្នុងពួកធម៌នោះៗ មានសេចក្ដីអធិប្បាយយ៉ាងណា? មានគុណសារប្រយោជន៍ខុសគ្នាដូចម្ដេច?។ ខ្ញុំសូមមិនអធិប្បាយអំពីទានទាំងអស់ ក្នុងសៀវភៅដ៏តូច ស្ដើងនេះទេ ព្រោះក្នុងធម៌ខ្លះ លោកអ្នកអាចបានចេះចាំរួចហើយ ខ្ញុំអធិប្បាយខ្លះ ចំពោះតែរឿងពិបាកយល់ប៉ុណ្ណោះ។ ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ អមិសទាននិងធម្មទាន រៀបរៀងដោយ ឈុន គឹមអៀត ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
