30
ថ្ងៃ សុក្រ ទី ២៩ ខែ មីនា ឆ្នាំថោះ បញ្ច​ស័ក, ព.ស.​២៥៦៧  
ស្តាប់ព្រះធម៌ (mp3)
ការអានព្រះត្រៃបិដក (mp3)
ស្តាប់ជាតកនិងធម្មនិទាន (mp3)
​ការអាន​សៀវ​ភៅ​ធម៌​ (mp3)
កម្រងធម៌​សូធ្យនានា (mp3)
កម្រងបទធម៌ស្មូត្រនានា (mp3)
កម្រងកំណាព្យនានា (mp3)
កម្រងបទភ្លេងនិងចម្រៀង (mp3)
បណ្តុំសៀវភៅ (ebook)
បណ្តុំវីដេអូ (video)
ទើបស្តាប់/អានរួច






ការជូនដំណឹង
វិទ្យុផ្សាយផ្ទាល់
វិទ្យុកល្យាណមិត្ត
ទីតាំងៈ ខេត្តបាត់ដំបង
ម៉ោងផ្សាយៈ ៤.០០ - ២២.០០
វិទ្យុមេត្តា
ទីតាំងៈ រាជធានីភ្នំពេញ
ម៉ោងផ្សាយៈ ២៤ម៉ោង
វិទ្យុគល់ទទឹង
ទីតាំងៈ រាជធានីភ្នំពេញ
ម៉ោងផ្សាយៈ ២៤ម៉ោង
វិទ្យុវត្តខ្ចាស់
ទីតាំងៈ ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ
ម៉ោងផ្សាយៈ ២៤ម៉ោង
វិទ្យុសំឡេងព្រះធម៌ (ភ្នំពេញ)
ទីតាំងៈ រាជធានីភ្នំពេញ
ម៉ោងផ្សាយៈ ២៤ម៉ោង
វិទ្យុមង្គលបញ្ញា
ទីតាំងៈ កំពង់ចាម
ម៉ោងផ្សាយៈ ៤.០០ - ២២.០០
មើលច្រើនទៀត​
ទិន្នន័យសរុបការចុចលើ៥០០០ឆ្នាំ
ថ្ងៃនេះ ៧៤,៤៥៩
Today
ថ្ងៃម្សិលមិញ ១៨០,១៣៣
ខែនេះ ៦,២៥២,៣៩៣
សរុប ៣៨៥,៥៣៩,០៨៦
អានអត្ថបទ
ផ្សាយ : ៣០ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ៦៨,៤៤៨ ដង)

ភ្លើងជីវិត



ស្តាប់សំឡេង
 
ភ្លើងជីវិត


ភ្នែក ត្រចៀក ច្រមុះ អណ្ដាត កាយ ចិត្ត រូប សម្លេង ក្លិន រស ផោដ្ឋព្វៈ ធម្មារម្មណ៍ និងវិញ្ញាណ ដែល​ដឹង​ច្បាស់នូវ​អារម្មណ៍ទាំង​នោះ ព្រម​ទាំង​វេទនា ទាំង​ឡាយ​ដែល​សោយតាម​ទ្វារ​ភ្នែក ទ្វារត្រចៀក ទ្វារ​ច្រមុះ ទ្វារ​អណ្ដាត ទ្វារកាយ ទ្វារចិត្ត គឺ​ជា​តួជីវិតដែល​ជា​របស់​ក្ដៅ។

នៅ​ក្នុង​អាទិត្ត​បរិយាយសូត្រ ព្រះមានព្រះភាគ​ទ្រង់ត្រាស់សម្ដែងអំពី​របស់​ក្ដៅ មាន ២៤ ចំណុចធំៗ​គឺ
១- ភ្នែក ជា​របស់​ក្ដៅ
២- រូប គឺ​ពណ៌ ជារបស់​ក្ដៅ
៣- ចក្ខុវិញ្ញាណ គឺវិញ្ញាណ​ដែល​ដឹង​ច្បាស់នូវរូប​នោះ​ជា​របស់​ក្ដៅ
៤- ការ​សោយ​នូវ​អារម្មណ៍ គឺ​វេទនាជា​សុខក្ដី ជាទុក្ខក្ដី​មិនមែន​ទុក្ខ​មិន​មែន​សុខ​ក្ដី កើត​ឡើង​ព្រោះ​ចក្ខុសម្ផស្ស​ជា​បច្ច័យជា​របស់​ក្ដៅ។
៥- ត្រចៀក ជារបស់​ក្ដៅ
៦- សម្លេង ជារបស់ក្ដៅ
៧- សោតវិញ្ញាណ គឺ​វិញ្ញាណ​ដែល​ដឹង​ច្បាស់​នូវ​សម្លេង​នោះ ជា​របស់​ក្ដៅ
៨- ការ​សោយនូវ​អារម្មណ៍ គឺ​វេទនា​ជា​សុខក្ដី ជា​ទុក្ខក្ដី មិនមែន​ទុក្ខ​មិនមែន​សុខ​ក្ដី កើត​ឡើងព្រោះ​សោត​សម្ផស្សជាបច្ច័យ​ជារបស់​ក្ដៅ។
៩- ច្រមុះ ជា​របស់​ក្ដៅ
១០- ក្លិន ជារបស់​ក្ដៅ
១១- ឃានវិញ្ញាណ គឺ​វិញ្ញាណ​ដែល​ដឹង​ច្បាស់​នូវ​ក្លិន​នោះ​ជា​របស់​ក្ដៅ
១២- ការសោយនូវអារម្មណ៍ គឺវេទនា​ជា​សុខក្ដី ជាទុក្ខក្ដី មិនមែន​ទុក្ខមិនមែន​សុខក្ដី កើត​ឡើង​ព្រោះ​ឃានសម្ផស្សជាបច្ច័យ​ជារបស់​ក្ដៅ។
១៣- អណ្ដាត ជារបស់​ក្ដៅ
១៤- រសទាំង​ឡាយ ជារបស់​ក្ដៅ
១៥- ជិវ្ហាវិញ្ញាណ គឺ​វិញ្ញាណ​ដែលដឹង​ច្បាស់​នូវ​រស​នោះជា​របស់​ក្ដៅ
១៦- ការសោយនូវអារម្មណ៍ គឺវេទនាជា​សុខ​ក្ដី ជា​ទុក្ខ​ក្ដី មិនមែន​ទុក្ខ​មិន​មែន​សុខ​ក្ដី កើត​ឡើងព្រោះ​ជិវ្ហាសម្ផស្សជាបច្ច័យជារបស់​ក្ដៅ។
១៧- កាយ ជារបស់​ក្ដៅ
១៨- ផោដ្ឋព្វៈ គឺសភាព ក្ដៅ ត្រជាក់ ទន់ រឹង កម្រើក ញ័រ ជារបស់ក្ដៅ
១៩- កាយវិញ្ញាណ គឺវិញ្ញាណ​ដែល​ដឹង​ច្បាស់​នូវ​ផោដ្ឋព្វៈ​នោះ ជារបស់​ក្ដៅ
២០- ការសោយ​នូវ​អារម្មណ៍ គឺ​វេទនា​សុខក្ដី ជាទុក្ខក្ដី មិនមែនទុក្ខ​មិនមែន​សុខក្ដី កើត​ឡើងព្រោះ​កាយ​សម្ផស្ស​ជាបច្ច័យ​ជារបស់​ក្ដៅ។
២១- ចិត្ត ជារបស់​ក្ដៅ
២២- ធម៌ទាំងឡាយ គឺ​អារម្មណ៍​ទាំង​ឡាយ ដែលដឹង​តាម​ផ្លូវ​ចិត្ត ជា​របស់​ក្ដៅ
២៣- មនោវិញ្ញាណ គឺវិញ្ញាណដែល​ដឹង​ច្បាស់នូវ​ធម៌ទាំង​ឡាយ​នោះ ជារបស់​ក្ដៅ
២៤- ការ​សោយ​នូវ​អារម្មណ៍ គឺ​វេទនា​ជា​សុខក្ដី ជាទុក្ខក្ដី មិនមែនទុក្ខ​មិនមែន​សុខក្ដី​កើត​ឡើង​ព្រោះ​មនោសម្ផស្ស​ជាបច្ច័យជារបស់ក្ដៅ។

ធម៌ទាំង​ឡាយ​នេះ មិនមែន​ក្ដៅ​ឯង​ៗ​ទេ គឺ​ក្ដៅ​ព្រោះ​បច្ច័យ ដូច្នោះ​ហើយ ទើប​ព្រះមានព្រះភាគ ទ្រង់​ត្រាស់​បញ្ជាក់​បន្ថែម​ថា អាទិត្តំ រាគគ្គិនា ទោសគ្គិនា  មោហគ្គិនា អាទិត្តិ ជាតិយា ជរាមរណេន  សោកេហិ បរិ​ទេ​វាហិ ទុក្ខេហិ  ទោមនស្សេហិ ឧបាយាសេហិ អាទិត្តន្តិ  វទាមិ ។  តថាគត​ពោល​ថា ក្ដៅ​ដោយ​ភ្លើង​គឺ រាគៈ ដោយ​ភ្លើង​គឺ​ទោសៈ ដោយ​ភ្លើង​គឺ មោហៈ ក្ដៅ​ដោយ​សេចក្ដី​កើត ដោយ​សេចក្ដី​ចាស់​គ្រាំគ្រា និង​សេច​ក្ដីស្លាប់ ក្ដៅ​ដោយ​សេចក្ដី​សោក ដោយសេចក្ដីខ្សឹកខ្សួល ដោយសេចក្ដីទុក្ខ​ក្នុង​កាយ ដោយ​សេច​ក្ដីទុក្ខ​ក្នុង​ចិត្ត​ដោយ​សេចក្ដី​ចង្អៀត​ចង្អល់​ក្នុង​ចិត្ត​ទាំង​ឡាយ។

នាពេល​បច្ចុប្បន្ន​នេះ បើ​ទុក​ជា​មិន​មាន​អ្នក​ណា​ប្រាប់​ក៏​យើង​អាច​ដឹង​បាន​ថា សត្វ​លោក​កំពុង​តែ​រស់​នៅ​ក្នុង​​កម្ដៅ​ហើយកម្ដៅ​នេះ កាន់តែមាន​កំណើន​កើន​ឡើង​ជា​លំដាប់។ សភាព​ទាំង​អស់​នេះ ក៏​ព្រោះ​តែ​ភ្លើង​គឺ​កិលេស មានរាគៈ ជាដើម ដែល​អាស្រ័យ​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​របស់​សត្វ​លោក​កាន់​តែមាន​ចំហេះ​ខ្លាំង​ឡើងៗ ដោយ​ហេតុ​ថា សត្វ​លោក​កាន់​តែ​ឆ្លាត មាន​ល្បិច​កល​ពិសពុល ក្នុង​ការ​ផ្គុំ​ភ្លើង​តណ្ហា​ឲ្យកាន់​តែ​មាន​កម្លាំង​ខ្លាំង​ឡើងៗ ជាលំដាប់។

សត្វ​លោក​រឹត​តែ​គ្មាន​ជំនឿ គ្មាន​ប្រកាន់​យក​ថា ការ​ពន្លត់​ភ្លើងរាគៈ ទោសៈ មោហៈ គឺ​ជា​ចំណុច​ត្រជាក់​ដ៏​កំពូល​នោះ​ទេ ផ្ទុយមក​វិញ គេ​ច្រើន​តែ​ស្វែង​រក​សេចក្ដី​សប្បាយ​រីករាយ​លើ​បញ្ចកាមគុណ ដែល​ជា​ការ​ពង្រីក​ភ្នក់ភ្លើងជីវិតឲ្យ​កាន់​តែ​ធំ​ដោយ​គំនិត​បញ្ជេះច្រើន​ជាង​គំនិតពន្លត់។ សកលលោក បាន​ក្លាយ​ទៅជាលោក​ដែលមាន​កម្ដៅ​ទាំង​មនុស្ស ទាំង​សត្វ ទាំង​សកលធាតុ ក៏​ព្រោះ​តែ​មនុស្ស​ក្នុង​ពិភពលោក នាំ​គ្នា​ស្ទាប​អង្អែល​នូវ​បញ្ចកាមគុណ នាំ​គ្នា​បម្រើ​សេចក្ដីសប្បាយ​បោកប្រាស់ ប្រកប​ដោយ​ចិត្ត​ពោរពេញ​ដោយ​រាគៈ ទោសៈ មោហៈ លើសពីសម័យ​មុន ១ ជា ១០ ឬ ១ ជា ២០ ក៏​អាច​ថាបាន។

សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ មនុស្ស​បាន​នាំ​គ្នា​ពពាក់ពពូន​ជំពាក់ជំពិនទៅ​លើអំពើ​ដុត​កម្ដៅ​ខ្លួន​ឯង គឺ​នាំ​គ្នា​ថ្ងូរ នាំ​គ្នា​ជូរចត់ក្នុង​ជីវិត​របស់ខ្លួន នាំ​គ្នាបង្កើនកិលេស​របស់​ខ្លួន ខ្លះទៀត​ប្រាថ្នា​លើក​ខ្លួន​របស់​គេ​ជា​ម្ចាស់​ពិភពលោក។
ជាង​នេះ​ទៅ​ទៀត គំនិត​របស់​សត្វ​លោក​ម្នាក់ៗ តែង​មាន​ការ​ប្រកាន់​យក​នូវ​របស់​មិន​ទៀង ជាទុក្ខ ជា​អនត្តាថាជារបស់​ទៀត ជា​សុខ ជាអត្តា។ ប៉ុន្តែ​ការ​ប្រកាន់ និងគំហើញ​ទាំង​នេះ លទ្ធ​ផល​ចុង​ក្រោយ គឺ​សំណើច​លាយទំនួញ សំអប់លាយ​សម្លាញ់ សម្លូត​លាយ​កំណាចជាដើម​ដែល​ផ្លាស់ប្ដូរ​គ្នា​វិញ​ទៅ​មក​ឥត​ឈប់ឈរ ស្ថិត​ក្រោម​លក្ខណៈ​ដុត​បំផ្លាញ​ជីវិត​ខ្លួន​ឯង​ដោយ​វិធី​ផ្សេងៗ យ៉ាង​គួរឲ្យ​សង្វេគ​ខ្លោច​ផ្សាដោយ​គ្មាន​ដឹង​ខ្លួន​ឡើយ។

ក្នុង​ពិភព​លោក​នេះ មិន​មាន​ទីណា​មួយ ដែល​មាន​សភាព​សុខ​ត្រជាក់​ពិត​ប្រាកដ​សម្រាប់​សត្វ​លោក ដែល​នៅ​មាន​កិលេស​ឡើយ ទោះ​បី​សត្វលោក​ខំគេច​ពី​កន្លែង​មួយ​ទៅ​កន្លែង​មួយ ពី​ប្រទេស​មួយ​ទៅ​ប្រទេស​មួយយ៉ាង​ណា​ក៏ដោយ ឲ្យតែ​នៅ​មាន​កិលេស ជីវិត​នៅ​តែ​ក្ដៅ​ជានិច្ច។ ពេល​ភ្លើង​ឆេះ​ផ្ទះ វិធី​ដែល​សមស្រប មិនមែន​ត្រូវយកឧស​ទៅ​ដាក់​បន្ថែម ឬ​លើក​ផ្ទះ​រត់​ឡើង គឺ​ត្រូវ​តែ​យក​ទឹក​ទៅ​ពន្លត់​ភ្លើង​ដែល​កំពុង​ឆេះ​នុ៎ះឯង យ៉ាង​ណាមិញជីវិត​ដែល​ក្ដៅ​គគុក​នេះ ក៏​មិន​ខុស​អំពី​ផ្ទះ​ដែល​ភ្លើង​កំពុង​តែឆេះដែរ សេចក្ដីឧបមានោះ យ៉ាងនេះគឺ
-ជីវិតដែលមានកិលេស ដូច​ជា​ផ្ទះ​ដែលភ្លើង​កំពុងឆេះ
-ការ​ស្វែង​រកកាមគុណ គឺ​សេចក្ដី​សប្បាយ​មក​បន្លប់​ដូច​ជា​ការ​ដាក់​ឧសបន្ថែម
-ការរត់​គេច​ពី​បញ្ហា ដូច​ជា​ការ​លើក​ផ្ទះ​ដែល​ភ្លើង​កំពុង​ឆេះ​រត់​ទៅ
-ការ​សិក្សា​ធម៌​ចម្រើន​ប្រាជ្ញា ដូច​ជា​ការ​យក​ទឹក​ទៅ​ពន្លត់​ភ្លើង

ដូច្នេះ ជីវិត​ដែល​ត្រូវ​ភ្លើង​ឆេះ គឺ​មាន​ចំពោះ​តែ​ជីវិត​ដែល​មាន​កិលេស​ជា​គ្រឿង​ដុត​រោល បើ​កិលេស​មិន​មាន​ហើយ ភាព​ក្ដៅក្រហាយ​នៃ​ជីវិត​រមែង​មិន​មាន មាន​តែ​សភាពត្រជាក់ ទាំង​ពេល​ដែល​មាន​ជីវិត និង​ពេល​ដែល​លាចាក​លោក​នេះ​ទៅ។ សូម​មនុស្ស​គ្រប់​គ្នា បាន​សិក្សា​អំពីវិធីពន្លត់​ភ្លើង​ជីវិតផង សូម​កុំ​ឆ្លាត​តែខាង​បញ្ឆេះ។

ដកស្រង់​ចេញ​ពី​សៀវភៅ ដំណើរជីវិត
រៀបរៀងដោយ ភិក្ខុវជិរប្បញ្ញោ សាន សុជា
ដោយ​៥០០០​ឆ្នាំ

 

 
Array
(
    [data] => Array
        (
            [0] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 1
                    [shortcode] => [ADS1]
                    [full_code] => 
) [1] => Array ( [shortcode_id] => 2 [shortcode] => [ADS2] [full_code] => c ) ) )
អត្ថបទអ្នកអាចអានបន្ត
ផ្សាយ : ៣០ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ៩,៩៤០ ដង)
ការ​ផ្សារ​សម្ពន្ធ​ភាព​សមាជិក​ក្នុង​គ្រួសារ
ផ្សាយ : ១៨ មករា ឆ្នាំ២០២៤ (អាន: ៧,៣៨៦ ដង)
ឧបដ្ឋា​យិក​ត្ថេរា​ប​ទាន​
ផ្សាយ : ០៧ តុលា ឆ្នាំ២០២២ (អាន: ៧០,១៧៣ ដង)
សេចក្តី​ផូរ​ផង់​នៃ​ព្រះ​និព្វាន
ផ្សាយ : ២០ តុលា ឆ្នាំ២០២១ (អាន: ៧៦,១៨៩ ដង)
ការ​ច្រណែន​អ្នក​ដទៃ គឺ​ជា​ការ​សម្លាប់​ខ្លួន​ឯង
៥០០០ឆ្នាំ បង្កើតក្នុងខែពិសាខ ព.ស.២៥៥៥ ។ ផ្សាយជាធម្មទាន ៕
CPU Usage: 1.38
បិទ
ទ្រទ្រង់ការផ្សាយ៥០០០ឆ្នាំ ABA 000 185 807
   ✿ សម្រាប់ឆ្នាំ២០២៤ ✿  សូមលោកអ្នកករុណាជួយទ្រទ្រង់ដំណើរការផ្សាយ៥០០០ឆ្នាំជាប្រចាំឆ្នាំ ឬប្រចាំខែ  ដើម្បីគេហទំព័រ៥០០០ឆ្នាំយើងខ្ញុំមានលទ្ធភាពពង្រីកនិងរក្សាបន្តការផ្សាយតទៅ ។  សូមបរិច្ចាគទានមក ឧបាសក ស្រុង ចាន់ណា Srong Channa ( 012 887 987 | 081 81 5000 )  ជាម្ចាស់គេហទំព័រ៥០០០ឆ្នាំ   តាមរយ ៖ ១. ផ្ញើតាម វីង acc: 0012 68 69  ឬផ្ញើមកលេខ 081 815 000 ២. គណនី ABA 000 185 807 Acleda 0001 01 222863 13 ឬ Acleda Unity 012 887 987  ✿✿✿