អានអត្ថបទ
ផ្សាយ : ១១ តុលា ឆ្នាំ២០២២ (អាន: ២៣,១៨០ ដង)
ទោសៈ (ការខឹងក្រោធ)
|
|
|
ទោសៈ (ការខឹងក្រោធ)
ពេលទោសៈគ្របសង្កត់យើង យើងធ្វើអំពើអាក្រក់ចំពោះខ្លួនយើងផង ចំពោះអ្នកដែលនៅជុំវិញយើងផង ។ ទោសៈ តែងឆេះក្នុងចិត្ត និងរាងកាយ ធ្វើឲ្យមុខប្រែពណ៌ ជាក្រហម បេះដូងដើរខុសធម្មតា ដៃជើងញ័រ.. ។ ដំបូងត្រូវគ្រប់គ្រងខ្លួនយើងសិន ។ យើងត្រូវពោលពាក្យថា " សូមឲ្យអាត្មាអញ រួចចាកការបៀតបៀនខ្លួនអាត្មាអញ សូមឲ្យអាត្មាអញរួចចាកទោសៈ " បន្ទាប់មកត្រូវពោលថា " សូមកុំឲ្យអាត្មាអញ បៀតបៀនអ្នកដទៃ សូមកុំឲ្យអាត្មាអញមានទោសៈចំពោះអ្នកដទៃ.. " ។ នៅពេលយើងបានធ្វើការវិភាគនូវទោសៈ ហើយនឹងឃើញច្បាស់ថា វាគ្មានសារធាតុអ្វីសំខាន់របស់វាឡើយ វាគ្រាន់តែជាហេតុបច្ច័យ ខាងក្រៅប៉ុណ្ណោះ មិនមាន " អញ " ខឹងទេមានតែធម្មៈប៉ុណ្ណោះ ។ ពេលយើងខឹង មុខរបស់យើងអាក្រក់មើលណាស់ ។ ទោសៈជាភ្លើងមានកម្តៅរាប់រយអង្សារតែងដុតកម្តៅនូវ កោសិកា ក្នុងខួរក្បាលនិងចិត្តរបស់យើង ។ តែយើងមានមេត្តាធម៌ វិញមុខយើងភ្លឺថ្លា ស្រស់ញញឹម និងមានសម្រស់ល្អ ។ មេត្តាដូចទឹក ។ ប្រសិនបើជាយើងយកទឹកកំពុងពុះក្តៅចេញពីជើងក្រាន ហើយទុកយូរបន្តិចទៅ វានឹងត្រជាក់បន្តិចម្តងៗ ។ ជួនកាលយើងក្តៅដោយភ្លើងទោសៈ តែយើងអាចធ្វើឲ្យត្រជាក់ទៅវិញ ដោយការចម្រើនមេត្តា ។ ទោសៈជាបដិបក្ខនិងមេត្តា ។ ទឹកជាធម្មជាតិមានសភាពថ្លា ។ នៅពេលចិត្តត្រូវទោសៈ ចូលទៅលុកលូយរាតត្បាត ក៏ក្លាយទៅមានកករល្អក់ ដូច្នេះយើងត្រូវយកទឹក គឺមេត្តាមកលាងសម្អាតចិត្តរបស់យើង ។ ដូចទឹកដែរ មេត្តាអាចផ្សាយទៅ បានគ្រប់ទីកន្លែង ។ " ពោធិ " មានន័យថា ភ្ញាក់ឡើង ហើយឃើញនូវអ្វីដែលត្រូវឃើញ ។ ពេលណាយើងភ្ញាក់ឡើង ទោសៈក៏បាត់បង់កម្លាំងរបស់វាអស់ទៅវិញ ហើយបង្កើតនូវសភាវៈផ្ទុយមួយពីករុណា ។ ព្រះពុទ្ធ មានព្រះទ័យប្រកបដោយ មហាករុណា ។ ដកស្រង់ចេញពី "សៀវភៅមួយជំហានម្តង" រៀបរៀងដោយ សម្តេច ព្រះមហាឃោសនន្ទ ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
អត្ថបទអ្នកអាចអានបន្ត
