អានអត្ថបទ
ផ្សាយ : ១១ តុលា ឆ្នាំ២០២២ (អាន: ៩,៨៧១ ដង)
វាសនាល្អ និងអាក្រក់
|
|
|
សភាវៈ ជាបដិបក្ខគ្មានទីបំផុត ។ ល្អជាគូនឹងអាក្រក់ ថ្ងៃជាគូនឹងយប់ ត្រូវជាគូនឹងខុស របស់ខ្ញុំជាគូនឹងរបស់អ្នកការសរសើរជាគូនឹងការនិន្ទា ។ សភាវៈទាំងអស់នេះ ជាបដិបក្ខនឹងគ្នាគ្មានទីបញ្ចប់ឡើយ ។ វាបង្កើតគ្នាទៅវិញទៅមក ។ ថ្ងៃប្រែក្លាយទៅជាយប់ សេចក្តីស្លាប់ប្រែក្លាយ ទៅជាការកើតឡើងវិញ ។ ស៊ុតប្រែក្លាយទៅជាមេមាន់ ហើយមេមាន់ប្រែក្លាយទៅជាស៊ុត ។ ដូចគ្នា វាសនាល្អ និងវាសនាអាក្រក់ប្រព្រឹត្តទៅគ្មានទីបញ្ចប់ ។
មានពេលមួយនោះ កសិករម្នាក់បាត់សេះញីរបស់គាត់ ។ នៅពេលសេះញីបាត់ មនុស្សក្នុងភូមិនាំគ្នានិយាយ ថា " វាសនាអាក្រក់ណាស់! " ។ នៅថ្ងៃបន្ទាប់ ស្រាប់តែសេះញីនោះត្រឡប់មកផ្ទះវិញ នាំទាំងសេះឈ្មោលដ៏ល្អមួយមកផង អ្នកភូមិនាំគ្នាសរសើរថា " វាសនាល្អណាស់! " ។ ម្សិលមិញគេនិយាយថា " វាសនាអាក្រក់ណាស់! " ថ្ងៃនេះគេគិតថា " វាសនាល្អណាស់! " ។ ម្សិលមិញគេបាននាំគ្នានិយាយថា " ខាត " ប៉ុន្តែថ្ងៃនេះគេនាំគ្នានិយាយថា " ចំណេញ " តើមួយណាពិត? ចំណេញនិងខាតគឺជាពាក្យផ្ទុយ ។ ពេលកូនប្រុសកសិករនោះ កំពុងជិះសេះឈ្មោលដ៏ល្អស្រាប់តែធ្លាក់ពីលើខ្នងសេះបាក់ជើង មនុស្សទាំងអស់នៅក្នុងភូមិជាមួយគ្នា និយាយថា " វាសនាអាក្រក់ណាស់ " ។ សង្គ្រាមកើត ពួកយុវជន មានកម្លាំងមាំមួនត្រូវគេបង្ខំចាប់ឲ្យធ្វើទាហានហើយបញ្ជូន ឲ្យទៅបាញ់គ្នាស្លាប់អស់ ជាច្រើននៅលើសមរភូមិ ។ ចំណែកកូនប្រុសកសិករដែលបាក់ជើងមិនអាចទៅច្បាំងកើតឡើយ ។ តើរឿងនេះ ចំណេញឬខាត ? វាសនាល្អ ឬ វាសនាអាក្រក់? តើនរណាដឹង? ។ ដកស្រង់ពីសៀវភៅ " មួយជំហានម្តង " រៀបរៀងដោយ សម្តេច ព្រះមហាឃោសានន្ទ
ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
អត្ថបទអ្នកអាចអានបន្ត
