អានអត្ថបទ
ផ្សាយ : ២១ កក្តដា ឆ្នាំ២០២១ (អាន: ១៤,៨៥២ ដង)
អានិសង្សអធិវាសនក្ខន្តី ៥ យ៉ាង
|
|
|
អានិសង្សអធិវាសនក្ខន្តី ៥ យ៉ាង
ព្រះអរហន្តសម្មាសម្ពុទ្ធជាម្ចាស់ បានត្រាស់សរសើរគុណសម្បត្តិនៃការលះទោសៈថា៖ ទោសំ ភិក្ខវេ បជហថ " ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ! បើអ្នកទាំងអស់គ្នាលះទោសៈបានតថាគតនឹងហៅអ្នកទាំងឡាយថាជាអនាគាមិ ដូច្នេះ"។ ក៏ឯការលះទោសៈនេះ បើទុកជមិនបានដាច់ជាសមុច្ឆេទប្បហាន គ្រាន់តែធ្វើឲ្យស្ងប់រម្ងាប់ក្នុងចន្លោះនោះ ៗ ដោយអធិវាសនក្ខន្តី ក៏មានគុណានិសង្ស ៥ យ៉ាង គឺ ៖ ១. បិយោ មនាបោ អ្នកអត់ធន់ តែងបាជាទីស្រឡាញ់ពេញចិត្តរបស់ជនជាច្រើន; ២. ន វេរពហុលោ មិនមានពៀរច្រើន; ៣. ន វជ្ជពហុលោ មិនមានទោសច្រើន; ៤. អសម្មុឡ្ហោ មិនវង្វេងស្មារតីក្នុងមរណសម័យ; ៥. សុគតិ ទំលាយខន្ធទៅបានទៅកើតក្នុងឋានសួគ៌។ បណ្ដាគុណានិសង្សទាំង ៥ យ៉ាងនេះ, ត្រង់បទទី ១,៣,៤,៥ មានសេចក្ដីស្ដាប់ងាយស្រាប់ហើយ មិនបាច់អធិប្បាយតែត្រង់បទទី ២ មានសេចក្ដីថា " អ្នកអត់ធន់មិនមានពៀរច្រើន " នោះ ដោយសេចក្ដីសង្ខេបដូចតទៅនេះ៖ អធិប្បាយពាក្យថាពៀរ ពាក្យដែលហៅថា ពៀរ នោះ ប្រែថា " សេចក្ដីឈ្នានីសគ្នាទៅវិញទៅមកហេតុមានសភាពផ្សេងៗ " , នរណាប្រកបដោយខន្តី សេចក្ដីអត់ធន់ មិនបង្កហេតុឲ្យកើតពៀរនឹងគេមុន, គេក៏មិនចងពៀរ គេមិនឈ្នានីសដោយហេតុណាមួយដល់អ្នកនោះវិញដែរ, ទោះបីមាននរណាមកឈ្នានីសដល់អ្នកដែលឥតទោសដូច្នោះ អ្នកដែលឈ្នានីសគេនោះក៏នឹងវិនាសខ្លួនឯងវិញមិនខាន, ដូចរឿងព្រានដែលពោលមកហើយខាងដើម។ ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ ឱវាទបាតិមោក្ខ ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
