30
ថ្ងៃ សុក្រ ទី ២៩ ខែ មីនា ឆ្នាំថោះ បញ្ច​ស័ក, ព.ស.​២៥៦៧  
ស្តាប់ព្រះធម៌ (mp3)
ការអានព្រះត្រៃបិដក (mp3)
ស្តាប់ជាតកនិងធម្មនិទាន (mp3)
​ការអាន​សៀវ​ភៅ​ធម៌​ (mp3)
កម្រងធម៌​សូធ្យនានា (mp3)
កម្រងបទធម៌ស្មូត្រនានា (mp3)
កម្រងកំណាព្យនានា (mp3)
កម្រងបទភ្លេងនិងចម្រៀង (mp3)
បណ្តុំសៀវភៅ (ebook)
បណ្តុំវីដេអូ (video)
ទើបស្តាប់/អានរួច






ការជូនដំណឹង
វិទ្យុផ្សាយផ្ទាល់
វិទ្យុកល្យាណមិត្ត
ទីតាំងៈ ខេត្តបាត់ដំបង
ម៉ោងផ្សាយៈ ៤.០០ - ២២.០០
វិទ្យុមេត្តា
ទីតាំងៈ រាជធានីភ្នំពេញ
ម៉ោងផ្សាយៈ ២៤ម៉ោង
វិទ្យុគល់ទទឹង
ទីតាំងៈ រាជធានីភ្នំពេញ
ម៉ោងផ្សាយៈ ២៤ម៉ោង
វិទ្យុវត្តខ្ចាស់
ទីតាំងៈ ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ
ម៉ោងផ្សាយៈ ២៤ម៉ោង
វិទ្យុសំឡេងព្រះធម៌ (ភ្នំពេញ)
ទីតាំងៈ រាជធានីភ្នំពេញ
ម៉ោងផ្សាយៈ ២៤ម៉ោង
វិទ្យុមង្គលបញ្ញា
ទីតាំងៈ កំពង់ចាម
ម៉ោងផ្សាយៈ ៤.០០ - ២២.០០
មើលច្រើនទៀត​
ទិន្នន័យសរុបការចុចលើ៥០០០ឆ្នាំ
ថ្ងៃនេះ ១១៣,៦៤៧
Today
ថ្ងៃម្សិលមិញ ១៨០,១៣៣
ខែនេះ ៦,២៩១,៥៨១
សរុប ៣៨៥,៥៧៨,២៧៤
អានអត្ថបទ
ផ្សាយ : ០២ ធ្នូ ឆ្នាំ២០២២ (អាន: ៤៧,០៧៧ ដង)

កំណើត​បុណ្យ​ផ្កា​ប្រាក់​សាមគ្គី



ស្តាប់សំឡេង
 
បុណ្យផ្កា​ដែលធ្វើ​ដោយមាន​ផ្កា​ជាសក្ការៈ​នោះ​មាន​ពីរ​បែប​គឺ
១- បុណ្យ​ផ្កា​រុក្ខជាតិ និង​ផ្កាវារីជាតិ គឺ​គេ​បេះ​តែ​ផ្កា​ឈើ និង​ផ្កា​ឈូក​ថ្វាយ​ព្រះពុទ្ធ​រូប។
២- បុណ្យ​ផ្កា​ប្រាក់ គឺ​គេ​សន្មត​ប្រាក់​ថា​ជា​ផ្កាបវារណា​ចំពោះ​ព្រះ​ដើម្បី​សាង​ថាវរ​វត្ថុ​អ្វី​មួយ។

ប្រទេស​កម្ពុជា​យើង​ សម័យ​បុរាណ​ពុទ្ធបរិស័ទ​ទាំង​ឡាយ​ទាំង​ព្រះរាជា​ទាំង​ប្រជារាស្ត្រ ទ្រង់​តែង​តែ​ប្រារព្ធ​ធ្វើ​បុណ្យ​រុក្ខជាតិ និង​ផ្កាវារីជាតិ​ដោយ​យក​ផ្កា​ចង​ក្រង​ហើយ ហែ​យក​ទៅ​ថ្វាយ​ព្រះពុទ្ធ​នៅ​ព្រះវិហារ​វត្ត​ណា​មួយ​ដែល​នៅ​ជិត។ ព្រះ​រាជា​តែង​ទ្រង់​ធ្វើ​នៅ​ខែវស្សា គឺ​នៅ​ថ្ងៃ១៥​កើត​ខែ​ស្រាពណ៍ដោយ​ទ្រង់​ស្ដេច​យាង​ទៅ​ក្រសាល​តាម​បឹង​តាម​ព្រះទីន័ង នាវា ទ្រង់​ព្រះរាជបញ្ជា​ឲ្យ​បេះ​ផ្កា​ឈូកស ឈូក​ក្រហម ព្រលិត លំចង់ ស្បង្ក័ជ យក​មក​ថ្វាយ​ព្រះក្នុង​ព្រះរាជ​មន្ទីរ​ហើយ​ទ្រង់​ចាត់​ឲ្យ​ហែហម​ដោយ​ក្បួន​ហែដ៏​មហោឡារិក យក​ទៅ​ថ្វាយ​ព្រះពុទ្ធរូប​គ្រប់​វត្តអារាម ដែល​នៅ​ជិត​ព្រះបរមរាជវាំង។

តែ​សព្វ​ថ្ងៃ​ដោយ​គេ​យល់​ថា វត្ត​អារាម​នីមួយៗ​តែង​កសាង​ទីសេនាសនៈ ដូច្នេះ​ទើប​និយម​យក​លុយ​មក​ចង​ក្រង​ជា​ផ្កា រួច​បាន​វេរប្រគេន​ដល់​ព្រះសង្ឃ ហើយ​បុណ្យ​ផ្កា​ប្រាក់​នេះ​គេ​ទុក​ថា ជា​បុណ្យ​ធំ​មួយ​ព្រះ​គេ​បាន​រួម​បច្ច័យ​ កសាង​ថា​វរវត្ថុ​ផ្សេងៗ ទាំង​ខាង​ពុទ្ធចក្រ និង​អាណាចក្រ​អាច​ធ្វើ​ជា​ប្រយោជន៍​ដ៏​ធំធេង​សម្រាប់​ធ្វើ​ជាទី​សេនាសនៈ​ផ្សេងៗ​បាន​ឈ្មោះ​ថា​ធ្វើ​ឲ្យ​សាសនា​រុង​រឿង​តទៅទៀត​ផង។

 
រឿង​ព្រះបុទុមត្ថេរ
(គម្ពីរ​បាលី​ព្រះវិន័យ)

ត្រង់​ភេសជ្ជករណា​ទិវិនិច្ឆ័យកថា ចែង​ពី​ប្រភព​នៃ​បុណ្យ​ផ្កា​បាន​ឮ​ថា​ព្រះ មហាបទុមត្ថេរ នៅ​លង្កា​ទ្វីប​កាល​ដែល​រោគ​កើត​ឡើង​ដល់​ព្រះរាជទេពី នៃ​ព្រះមហាក្សត្រ ដែល​ស្និទ្ធស្នាល​នឹង​ព្រះអង្គ ព្រះរាជា​ទ្រង់​ចាត់​ឲ្យ​ស្ត្រី​បម្រើ​ម្នាក់​មក​សួរ​ថ្នាំ​លោក ដោយ​សារ​លោក​ជា​អ្នក​កាន់​វិន័យ​ត្រឹម​ត្រូវ​មិន​ប្រាប់​ថា​ចេះ ឬ​មិន​ចេះ​ទេ​លោក​ធ្វើ​ជា​បែរ​ទៅ​សួរ​ពួក​ភិក្ខុ​ថា ម្នាល​អាវុសោ កាល​ដែល​រោគ​ដូច្នេះ​កើត​ឡើង​ដល់​ភិក្ខុ​គេ​ផ្សំ​ថ្នាំ​នេះ​មួយៗ។

ស្ត្រី​បម្រើ​បាន​ឮក៏​នាំ​ដំណឹង​នោះ​ទៅ​ទូល​ព្រះ​រាជា ព្រះរាជាបាន​ជ្រាប​ក៏​ចាត់​ការ​ឲ្យ​ព្យាបាល​រោគ​នោះ​ដោយ​ប្រើ​ថ្នាំ​ដូច្នោះ​ក៏​បាន​ជា​សះ​ស្បើយ​ទៅ។ កាល​ជា​សះ​ស្បើយ​ហើយ​ព្រះរាជា​ទ្រង់​យក​ចីវរ​១​ត្រៃ និង​រូបិយវត្ថុ៣០០​កហាបណៈ ដាក់​ក្នុងប្រអប់​១​ទៅ​តម្កល់​ទុក​ជិត​ព្រះបាទា​ព្រះមហាបទុមត្ថេរ ហើយ​បវារណាថា ភន្តេ បុប្ផ បូជំ ករោថ បពិត្រ​ព្រះករុណា​ម្ចាស់​ដ៏​ចម្រើន! ផ្កា​ទាំង​អស់​សូម​ព្រះករុណា​ម្ចាស់​ចាត់​ចែង​ផ្កា​បូជា​ព្រះពុទ្ធ​រូប​ចុះ។

ព្រះមហាបទុមត្ថេរ​ទទួល​ដោយ​តុណ្ហីភាព​ហើយគិតថា រូបិយវត្ថុ​មួយ​ចំណែក​នេះ ជា​ចំណែក​អាចារ្យ លុះ​គិត​ហើយ​ក៏​ឲ្យ​អាចារ្យ​នោះ​ទទួល​យក ចំណែក​នោះ​ដោយ​កប្បិយ​វោហារ​សល់​ពីរ​នោះ​លោក​ចាត់​ចែង​បូជា​ព្រះពុទ្ធរូប។

សម័យ​បុរាណ​ប្រហែល​ជា​ពុទ្ធសាសនិក​ជន​យក​តម្រាប់​តាម​រឿង​នេះ​ហើយ បាន​ជា​គេ​ធ្វើ​បុណ្យ​ផ្កា​រុក្ខជាតិ និង​ផ្កា​ប្រាក់ ជា​ពុទ្ធបូជារួម​ជា​មួយ​គ្នា​ជាប់​ជា​ប្រពៃណី​នៅក្នុង​ព្រះពុទ្ធសាសនា​ហើយ​សម័យតៗ​មក​មាន​អ្នក​មាន​សទ្ធា​ជ្រះថ្លា​ដែល​ត្រូវការ​កសាង​ថា​វរវត្ថុ​ផ្សេងៗ មាន​កុដិ ព្រះវិហារ សាលាបុណ្យ សាលារៀន ស្ពាន ស្រះ​ជាដើម​ជា​របស់​ត្រូវ​ចាយ​វាយ​ប្រាក់​ច្រើន​តែ​បើ​គេ​មាន​ធនធាន​តិច​មិន​អាច​សាង​ម្នាក់​ឯង​បាន​ក៏​ផ្ដើម​ធ្វើ​ជា​បុណ្យ​ផ្កា​ឡើង រួច​រៃអង្គាស​ញាតិមិត្ត​ឲ្យ​ចូល​ប្រាក់​ជួយ​កសាង​ថាវរវត្ថុ​នោះ​តាម​កម្លាំង​សទ្ធា។

តែ​តាម​ទម្លាប់​ស្រុក​ខ្មែរ​នា​សម័យ​បច្ចុប្បន្ន ទោះ​បី​មាន​ធនធាន​ច្រើន ដែល​អាច​កសាង​ម្នាក់​ឯង​បាន​ក៏​ដោយតែ​មុន​នឹង​ធ្វើ​បុណ្យ​ផ្កា​គេ​ផ្សាយ​ដំណឹង​បុណ្យ​នោះ​ដល់ញាតិ​មិត្ត​ជិតឆ្ងាយ​ឲ្យ​ជួយ​ឧបត្ថម្ភ​គ្នា​ផង។

ជន​អ្នក​មាន​សទ្ធា​ជឿ​ជាក់​មុតមាំ​ខ្លាំង​ក្លា​ប្រកប​ដោយ​អសង្ខារិក​ជ្រះថ្លា​ក៏​តែង​ជួយ​ចូល​រួម​កុសល​ជាច្រើន ទើប​បាន​កំណត់​បុណ្យ​នេះ​ទៅ។


ដក​ស្រង់​ចេញ​ពី​សៀវភៅ ចំណេះ​ដឹង​នានា​ក្នុង​ពុទ្ធសាសនា​ខ្មែរ
ដោយ​៥០០០​ឆ្នាំ​

 
Array
(
    [data] => Array
        (
            [0] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 1
                    [shortcode] => [ADS1]
                    [full_code] => 
) [1] => Array ( [shortcode_id] => 2 [shortcode] => [ADS2] [full_code] => c ) ) )
អត្ថបទអ្នកអាចអានបន្ត
ផ្សាយ : ០៤ ឧសភា ឆ្នាំ២០២១ (អាន: ៣៥,៥៦២ ដង)
ផ្លូវដ៏ប្រសើរសម្រាប់ជីវិត
ផ្សាយ : ២១ សីហា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ២៤,៥៤៧ ដង)
កូនម៉ែ​ត្រូវ​ហ្វឹក​ហាត់​ឲ្យ​មាន​ឧបនិស្ស័យ​ល្អ
ផ្សាយ : ០៤ ឧសភា ឆ្នាំ២០២១ (អាន: ២៦,៣៣៥ ដង)
ការច្រណែនអ្នកដទៃ គឺជាការសម្លាប់ខ្លួនឯង
ផ្សាយ : ១៦ តុលា ឆ្នាំ២០២១ (អាន: ២០,៨៨២ ដង)
ពុទ្ធសាសនា​និង​ប្រជាជនខ្មែរ
ផ្សាយ : ៣១ តុលា ឆ្នាំ២០២២ (អាន: ១៩,៧៧៥ ដង)
ពិចារណា​ដល់​សេចក្ដី​ល្អ​របស់​គេ
ផ្សាយ : ០៩ មេសា ឆ្នាំ២០២៣ (អាន: ១៧,៦០៩ ដង)
ព្រះ​សារី​បុត្ត​ដ៏​មាន​អាយុ​គង់​នៅក្នុង​នាល​គ្រាមនា​ដែន​មគធៈ
៥០០០ឆ្នាំ បង្កើតក្នុងខែពិសាខ ព.ស.២៥៥៥ ។ ផ្សាយជាធម្មទាន ៕
CPU Usage: 1.42
បិទ
ទ្រទ្រង់ការផ្សាយ៥០០០ឆ្នាំ ABA 000 185 807
   ✿ សម្រាប់ឆ្នាំ២០២៤ ✿  សូមលោកអ្នកករុណាជួយទ្រទ្រង់ដំណើរការផ្សាយ៥០០០ឆ្នាំជាប្រចាំឆ្នាំ ឬប្រចាំខែ  ដើម្បីគេហទំព័រ៥០០០ឆ្នាំយើងខ្ញុំមានលទ្ធភាពពង្រីកនិងរក្សាបន្តការផ្សាយតទៅ ។  សូមបរិច្ចាគទានមក ឧបាសក ស្រុង ចាន់ណា Srong Channa ( 012 887 987 | 081 81 5000 )  ជាម្ចាស់គេហទំព័រ៥០០០ឆ្នាំ   តាមរយ ៖ ១. ផ្ញើតាម វីង acc: 0012 68 69  ឬផ្ញើមកលេខ 081 815 000 ២. គណនី ABA 000 185 807 Acleda 0001 01 222863 13 ឬ Acleda Unity 012 887 987  ✿✿✿