30
ថ្ងៃ ព្រហស្បតិ៍ ទី ២៨ ខែ មីនា ឆ្នាំថោះ បញ្ច​ស័ក, ព.ស.​២៥៦៧  
ស្តាប់ព្រះធម៌ (mp3)
ការអានព្រះត្រៃបិដក (mp3)
ស្តាប់ជាតកនិងធម្មនិទាន (mp3)
​ការអាន​សៀវ​ភៅ​ធម៌​ (mp3)
កម្រងធម៌​សូធ្យនានា (mp3)
កម្រងបទធម៌ស្មូត្រនានា (mp3)
កម្រងកំណាព្យនានា (mp3)
កម្រងបទភ្លេងនិងចម្រៀង (mp3)
បណ្តុំសៀវភៅ (ebook)
បណ្តុំវីដេអូ (video)
ទើបស្តាប់/អានរួច






ការជូនដំណឹង
វិទ្យុផ្សាយផ្ទាល់
វិទ្យុកល្យាណមិត្ត
ទីតាំងៈ ខេត្តបាត់ដំបង
ម៉ោងផ្សាយៈ ៤.០០ - ២២.០០
វិទ្យុមេត្តា
ទីតាំងៈ រាជធានីភ្នំពេញ
ម៉ោងផ្សាយៈ ២៤ម៉ោង
វិទ្យុគល់ទទឹង
ទីតាំងៈ រាជធានីភ្នំពេញ
ម៉ោងផ្សាយៈ ២៤ម៉ោង
វិទ្យុវត្តខ្ចាស់
ទីតាំងៈ ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ
ម៉ោងផ្សាយៈ ២៤ម៉ោង
វិទ្យុសំឡេងព្រះធម៌ (ភ្នំពេញ)
ទីតាំងៈ រាជធានីភ្នំពេញ
ម៉ោងផ្សាយៈ ២៤ម៉ោង
វិទ្យុមង្គលបញ្ញា
ទីតាំងៈ កំពង់ចាម
ម៉ោងផ្សាយៈ ៤.០០ - ២២.០០
មើលច្រើនទៀត​
ទិន្នន័យសរុបការចុចលើ៥០០០ឆ្នាំ
ថ្ងៃនេះ ១៥៧,១១១
Today
ថ្ងៃម្សិលមិញ ១៦៤,៥០៧
ខែនេះ ៦,១៥៤,៩១២
សរុប ៣៨៥,៤៤១,៦០៥
អានអត្ថបទ
ផ្សាយ : ៣១ តុលា ឆ្នាំ២០២២ (អាន: ៥០,៣២០ ដង)

សេចក្ដី​ទុក្ខ​ក្នុង​នរក​បរលោក



 
សេចក្ដី​ទុក្ខ​ក្នុង​នរក​បរលោក

​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ទាំង​ឡាយ! យមរាជ ក្រោយ​ពេល​ដែល​បាន​ចោទ​សួរ​បុរស​នោះ​នូវ​ទេវទូត​ទាំង ៥ ចប់​ហើយ (តែ​បុរស​នោះ​ឆ្លើយ​មិន​រួច​សូម្បីមួយ ខ ណា​សោះ ស្ដេច​ក៏​បាន​ធ្វើ​នូវ​ឥរិយាបទ​ស្ងៀម​កន្តើយ។

ម្នាល​ភិក្ខុ​ ទាំង​ឡាយ! លំដាប់​នោះ​ឯង នាយ​និរយបាល​ទាំង​ឡាយ​ក៏​ធ្វើ​កម្មករណ៍​ឈ្មោះ​បញ្ចពិធមពន្ធន៍ (ចំណង​៥​ប្រការ) ចំពោះ​បុរស​នោះ គឺ​ផ្ដេក​បុរស​នោះ ហើយ​បោះ​ដែក​គោល​ក្ដៅ​ត្រង់​ដៃ​សងខាង​និង​ត្រង់​ជើង​ទាំង​សង​ខាង ហើយ​និង​ចំពាក់​កណ្ដាលទ្រូង។ បុរស​នោះ​សោយ​ទុក្ខ​វេទនា​ខ្លាំងក្លា​ខ្លោច​ផ្សា ដរាប​ណា​បាបកម្ម​មិន​ទាន់​អស់ ក៏​ពុំ​ទាន់​ស្លាប់​ដរាប​នោះ។

ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ជួន​កាល​នាយ​និរយបាល​ចាប់​បុរស​នោះ​ផ្ដេកផ្ងារ​ហើយ​ច្រាស​ដោយ​ពូថៅ ជួន​កាល​ចាប់​ជើង​លើក​ឡើង​លើ ដាក់​ក្បាល​សំយ៉ុង​ចុះ ហើយ​ពន្លះ​ដោយ​កាំបិត ជួន​កាល​ទឹម​បុរស​នោះ​នឹង​រទេះបរ​ទៅ​មក​លើ​ផ្ទៃ​ដែក​ក្ដៅ​ដែក​មាន​ភ្លើង​ឆេះ​ក្រហម​ច្រាល ជួន​កាល​ប្រើ​បុរស​នោះ​ឲ្យ​រត់​ចុះតាម​ភ្នំ​ធំៗ​ដែល​មាន​ភ្លើង​កំពុង​តែ​ឆេះ​សន្ធោសន្ធៅ ជួន​កាល​ចាប់​ជើង​ក្របួច​ចោល​ទៅ​ក្នុង​ខ្ទះ​ទង់​ដែង​ដែល​មាន​ទឹក​ក្ដៅ​កំពុង​តែ​ពុះ​កញ្ជ្រោល​យ៉ាង​ខ្លាំងក្លា។ សត្វ​នរក​ដែល​ត្រូវ​ស្ងោរ​ក្នុង​ខ្ទះ​ទង់ដែង មាន​ចលនា​ស្ទុះស្ទា​ដូច​ពពុះ​ទឹក ជួន​ការ​អណ្ដែត​ឡើង ជួន​កាល​លិច​ចុះ​ជា​សត្វ​មាន​សេចក្ដី​ទុក្ខ​ក្លា​ខ្លាំង​ខ្លោច​ផ្សា បើ​បាប​កម្ម​មិន​ទាន់​អស់​ដរាប​ណា ក៏​មិន​ទាន់​ស្លាប់​ដរាប​នោះ។

ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ! ជួន​កាល​នាយ​និរយបាល ចាប់​បុរស​នោះ​បោះ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​មហានរក។ មហានរក​មាន​មុំ​៤ មាន​ទ្វារ​ ៤ ខាង​ក្នុង​ចែក​ចេញ​ជា​ចំណែក​តូច ចំណែក​ធំ មាន​កំពែង​ដែក​ព័ទ្ធ​ជុំវិញ មាន​គ្រប​បិទ​ពី​លើ​ធ្វើ​ដោយ​ដែក រណ្ដៅ​នៃ​មហានរក​ទាំង​មូល​មាន​ភ្លើងឆេះ​សន្ធោសន្ធៅ​សព្វ​ទាំង​អស់ គឺ​អណ្ដាត​ភ្លើង​ឆាប​ឆេះ​ពី​ជញ្ជាំង​ខាង​កើត​ដល់​ជញ្ជាំង​ខាង​លិច ពី​ជញ្ជាំង​ខាង​ជើង​ ។ល។ ឆេះ​ពី​ផ្ទៃ​ខាង​លើ​ដល់​បាត​ខាង​ក្រោម។

ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ! ក្នុង​សម័យ​ខ្លះ គឺ​យូរៗ​មាន​ម្ដង ទ្វា​ខាង​មុខ​នៃ​មហានរក​ក៏បើក​ចេញ​មក​បុរស​នោះ​ក៏​រត់​យ៉ាង​លឿន​កាល​ណា​គេ​ខំរត់​លឿន សាច់ ស្បែក សសៃ ឆ្អឹង ខួរក្នុងឆ្អឹង ក៏​ចេះ​ខ្លោច​ក្លាយ​ជា​ផេះ​អស់​តែ​ត្រឡប់​កើត​ជា​ថ្មី​ទៀត​ដូច​ដើម​វិញ ហើយ​ពុំ​ដែល​បាន​ចេញ​ផុត​ពី​ទ្វារ​នរក​នោះ​ម្ដង​ណា​ឡើយ។ គេ​សោយ​ទុក្ខ​ក្លាខ្លាំង ខ្លោច​ផ្សា ដរាប​ណា​បាបកម្ម​មិន​ទាន់​អស់ ក៏​មិន​ទាន់​ស្លាប់​ដរាប​នោះ។

ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ! ក្នុង​ពេល​ទ្វារ​ខាង​ក្រោយ ខាង​ជើង ខាង​ត្បូង​នៃ​មហានរក​នោះ​ក៏​បើក​ចេញ បុរស​នោះ​រត់​យ៉ាង​លឿន ដើម្បី​ចេញ​មក​ក្រៅ ក្នុង​ខណៈ​នោះ​ សាច់​ ស្បែក សសៃ ឆ្អឹង ។ល។ ខួរ​ក្នុង​ឆ្អឹង ក៏​ឆេះ​ទៅ​ជា​ផេះ បុរស​នោះ​បាន​រត់​ទៅ​ដល់​ទ្វា តែ​ពុំទាន់​បាន​ចេញ​ផុត​ទ្វា​នៃ​មហានរកៗ​ ក៏​បិទ​វិញ។ បុរស​នោះ នៅ​សោយ​ទុក្ខ​វេទនា​ក្លាខ្លាំង​ខ្លោច​ផ្សា កាល​ណា​បើ​បាប​កម្ម​មិន​ទាន់​អស់ ក្នុង​កាល​នោះ​ក៏​មិន​ទាន់​ស្លាប់​ឡើយ។

ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ! មាន​ពេល​ខ្លះ បុរស​នោះ​ចេញ​តាម​ទ្វារ​ក្រោយ​នៃ​មហានរក​នោះ ហើយ​ក៏​ធ្លាក់​ទៅ​ក្នុង​នរក​មួយ​ទៀត​ឈ្មោះ​ថា គូថ​នរក (នរក​ដែល​ពោរ​ពេញ​ទៅ​ដោយ​លាមក) ទៀត។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ! នៅ​ក្នុង​គូថនរក​នោះ មាន​ដង្កូវ​មាន​មាត់​ស្រួច​ដូច​ម្ជុល សាច់ សាច់ ស្បែក ឆ្អឹង សសៃ ។ល។ ខួរ​ក្នុង​ឆ្អឹង​នៃ​បុរស​នោះ សត្វ​ដង្កូវ​ទាំង​នោះ​ស៊ី​អស់​ពុំ​មាន​សល់​ឡើយ។ បុរស​នោះ​សោយ​ទុក្ខ​ក្លាខ្លាំង​ខ្លោច​ផ្សា តែ​បើ​បាបកម្ម​មិន​ទាន់​អស់​ក៏​មិន​ទាន់​ស្លាប់។

ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ! ពេល​បុរស​នោះ​រួច​ពី​គូថ​នរក​ទៅ​ក៏​ធ្លាក់ចុះ​ក្នុង​រណ្ដៅ​នរក​មួយ​ទៀត​ឈ្មោះ​ថា កុក្កុលនរក (នរក​ផេះក្ដៅ) ពេល​ដែល​ធ្លាក់​ទៅ​ហើយ​ គេ​សោយ​ទុក្ខ​វេទនា​ក្លាខ្លាំង​ខ្លោច​ផ្សា ដរាប​ណា​បាប​កម្ម​នោះ​មិន​ទាន់​អស់ ដរាប​នោះ​ក៏​មិន​ទាន់​ស្លាប់។

ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ! មាន​ព្រៃ​រកា​ដ៏​ធំ​ខ្ពស់​ត្រដូច​ឡើង​មួយ​យោជន៍ មាន​បន្លា ១៦ ធ្នាប់ ភ្លើង​ឆេះ​ក្ដៅ​សព្វ ភ្លឺច្រាល​រន្ទាល​សន្ធោសន្ធៅ​តាំង​ពី​បន្ទាប់​គ្នា​និង​កុក្កុល​នរក​នោះ​ឯង។ ពួកនាយ​និរយបាល ក៏​ប្រើ​បុរស​នោះ​ឲ្យ​ឡើង​ចុះ​អំពី​ព្រៃ​រកា​នោះ។ បុរស​នោះ​រងទុក្ខ​វេទនា​ក្លាខ្លាំង​ខ្លោច​ផ្សា​លើ​ដើម​រកា​នោះ បើ​បាប​កម្ម​មិន​ទាន់​អស់​ត្រឹម​ណា ក៏​មិន​ទាន់​ស្លាប់​ត្រឹម​នោះ។

ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ! ព្រៃ​ស្មៅសសិត​ធំ​តាំង​នៅ​បន្ទាប់​គ្នា​នឹង​ព្រៃ​រកា​នោះ​ឯង។ បុរស​នោះ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ព្រៃ​ស្មៅ​សសិត​នោះ។ ខ្យល់​បក់​ស្លឹក​ស្មៅ​សសិត​ហើយ​មក​កាត់​ដៃ​កាត់​ជើង កាត់​ស្លឹកត្រចៀក​ទាំង​ច្រមុះ (របស់​បុរស​នោះ)។ បុរស​នោះ​សោយទុក្ខ​វេទនា​យ៉ាង​ក្លាខ្លាំង​ខ្លោច​ផ្សារ​ក្នុង​ព្រះសសិត​នោះ បើ​បាប​កម្ម​មិន​ទាន់​អស់​ត្រឹម​ណា​ក៏​មិន​ទាន់​ស្លាប់​ត្រឹម​នោះ។

ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ! មាន​ស្ទឹង​ទឹក​ផ្សា(ប្រៃ) ដ៏​ធំតាំង​នៅ​បន្ទាប់​នឹង​ព្រៃ​សសិត​នោះ​ឯង។ បុរស​នោះ​ក៏​ធ្លាក់​ទៅ​ក្នុង​ស្ទឹង​នោះ​ទៀត។ បុរស​នោះ​ជួន​កាល​អណ្តែត​បណ្ដោយ​ខ្សែទឹក ជួន​កាល​អណ្តែត​ច្រាស​ខ្សែ​ទឹកក្នុង​ស្ទឹង​នោះ។ បុរស​នោះ​រង​ទុក្ខ​វេទនា​ក្លាខ្លាំង​ខ្លោច​ផ្សា បើ​បាប​កម្ម​មិន​ទាន់​អស់​ដរាប​ណា ក៏​មិន​ទាន់​ស្លាប់​ដរាប​នោះ។

ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ! ពួក​និរយបាល​យក​សន្ទូច​ស្ទូច​វាត់​ឡើង​មក​ដាក់​លើ​គោក ហើយ​សួរ​យ៉ាង​នេះ​ថា នែ​បុរស អ្នក​ឯងប្រាថ្នា​អ្វី? បុរស​នោះ​ឆ្លើយ​ថា បពិត្រ​លោក​ម្ចាស់​ដ៏ចម្រើន​ខ្ញុំ​ឃ្លាន​បាយ។ ពួក​និរយបាល ក៏​យក​កង្វែរ​ដែក​ក្ដៅ​ដែល​ភ្លើង​កំពុង​ឆេះ​សព្វ ភ្លឺ​ច្រាល​រន្ទាល​សន្ធោសន្ធៅ មក​បើក​មាត់​បុរស​នោះ ហើយ​ញាត់​នូវ​ដុំទង់ដែង​ដ៏​ក្ដៅ​ដែល​ភ្លើង​កំពុង​ឆេះ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​មាត់ ដុំ​ទង់ដែង​នោះ​ក៏​ឆេះ​បបូរ​មាត់ ឆេះ​មាត់ ឆេះ​បំពង់ករ ឆេះ​ពោះ នាំ​យក​ទាំង​ពោះវៀន​ធំ ពោះ​វៀនតូច​របស់​បុរស​នោះ​ចេញ​មក​ខាង​ក្រមបុរស​នោះ​រងទុក្ខ​វេទនា​ក្លា​ខ្លាំង​ខ្លោច​ផ្សារ​ក្នុង​នរក​នោះ បើបាប​កម្ម​មិន​ទាន់​អស់​ត្រឹម​ណា ក៏​មិន​ទាន់​ស្លាប់​ត្រឹម​នោះ។

ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ! ពួក​និរយបាល​សួរ​បុរស​នោះ​ទៀត​ថា នែ​បុរស អ្នក​ឯង​ប្រាថ្នា​អ្វី? បុរសនោះ​ឆ្លើយ​ថា​ បពិត្រ​លោក​ដ៏​ចម្រើន ខ្ញុំ​ស្រេក​ទឹក​ណាស់​។ និរយ​បាល ក៏​យក​កង្វេរ​ដែក​ដ៏​ក្ដៅ​ដែល​ភ្លើង​កំពុង​ឆេះ​សព្វ ភ្លឺ​ច្រាល​រន្ទាល មក​បើក​មាត់​បុរស​នោះ​ហើយ​បង្អក​ទឹក​ទង់​ដែង​ដ៏​ក្ដៅ ដែល​ភ្លើង​កំពុង​​ឆេះ​សព្វ​ភ្លឺ​ច្រាល​រន្ទាល​សន្ធោសន្ធៅ​ទៅ​ក្នុង​មាត់។ ទឹង​ទង់​ដែង​ក៏​ឆេះ​ បបូរមាត់​ ឆេះ​មាត់ ឆេះ​បំពង់ករ ឆេះ​ពោះ នាំ​យក​ទាំង​ពោះវៀនធំ ទាំង​ពោះវៀនតូច របស់​បុរស​នោះ ចេញ​មក​ខាង​ក្រៅ។ បុរស​នោះ​សោយ​ទុក្ខ​វេទនា​ក្លាខ្លាំង​ខ្លោច​ផ្សា ក្នុង​នរក​នោះ បើ​បាប​កម្ម​មិន​ទាន​អស់​ដរាប​ណា ក៏​មិន​ទាន់​ស្លាប់​ដដរាប​នោះ។

ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ (បន្ទាប់​មក) ពួក​និរយបាល​ក៏​បោះ​ទំលាក់​បុរស​នោះ​ទៅ​ក្នុង​មហា​នរកវិញ។

ដក​ស្រង់​ចេញ​ពី​សៀវភៅ តើ​នរក​មាន​ដែរ​ឬ​ទេ
ដោយ​៥០០០​ឆ្នាំ​
 
Array
(
    [data] => Array
        (
            [0] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 1
                    [shortcode] => [ADS1]
                    [full_code] => 
) [1] => Array ( [shortcode_id] => 2 [shortcode] => [ADS2] [full_code] => c ) ) )
អត្ថបទអ្នកអាចអានបន្ត
ផ្សាយ : ២៧ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ១៥,០៤១ ដង)
សេច​ក្តីអាក្រក់​ត្រូវលះបង់ និង​សេចក្តី​ល្អ​ត្រូវ​កាន់​យក​
ផ្សាយ : ២៩ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ៩,៤៩៥ ដង)
ពេល​ឈឺ​ធ្ងន់​ច្រើន​តែ​គិត​ដល់​ម៉ែ
ផ្សាយ : ១៨ មករា ឆ្នាំ២០២៤ (អាន: ៥៧,០៥៧ ដង)
យ៉ាង​ណា​ដែល​ហៅ​ថា​សមា​ទាន
៥០០០ឆ្នាំ បង្កើតក្នុងខែពិសាខ ព.ស.២៥៥៥ ។ ផ្សាយជាធម្មទាន ៕
CPU Usage: 2.84
បិទ
ទ្រទ្រង់ការផ្សាយ៥០០០ឆ្នាំ ABA 000 185 807
   ✿ សម្រាប់ឆ្នាំ២០២៤ ✿  សូមលោកអ្នកករុណាជួយទ្រទ្រង់ដំណើរការផ្សាយ៥០០០ឆ្នាំជាប្រចាំឆ្នាំ ឬប្រចាំខែ  ដើម្បីគេហទំព័រ៥០០០ឆ្នាំយើងខ្ញុំមានលទ្ធភាពពង្រីកនិងរក្សាបន្តការផ្សាយតទៅ ។  សូមបរិច្ចាគទានមក ឧបាសក ស្រុង ចាន់ណា Srong Channa ( 012 887 987 | 081 81 5000 )  ជាម្ចាស់គេហទំព័រ៥០០០ឆ្នាំ   តាមរយ ៖ ១. ផ្ញើតាម វីង acc: 0012 68 69  ឬផ្ញើមកលេខ 081 815 000 ២. គណនី ABA 000 185 807 Acleda 0001 01 222863 13 ឬ Acleda Unity 012 887 987  ✿✿✿