អានអត្ថបទ
ផ្សាយ : ២៩ សីហា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ២៥,៩៣៩ ដង)
អរិយសច្ចៈ ៤ ប្រការ
|
|
|
ការសម្រេចនូវការត្រាស់ដឹងជាព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ ព្រះអង្គទ្រង់បានត្រាស់ដឹងជាក់ច្បាស់នូវអរិយសច្ចៈទាំង ៤ ប្រការ គឺៈ
១- សព្វសត្វទាំងអស់ជាប្រធាននៃសេចក្ដីទុក្ខ ទុក្ខ ជាធម្មតាប្រែថា សេចក្ដីលំបាក ប៉ុន្តែតាមពិតទៅវាស្ថិតនៅព័ទ្ធជុំវិញនៃអារម្មណ៍អវិជ្ជមាន ភាពតប់ប្រមល់ ការចង្អៀតចង្អល់ និងទុក្ខលំបាកផ្នែកខាងរាងកាយ។ សេចក្ដីទុក្ខមានពិតប្រាកដព្រោះមនុស្សសត្វគ្រប់រូបក្នុងសាកលលោកនេះ គឺជាប្រធាននៃការចាស់ឈឺ ការប្រាសព្រាត់ពីបុគ្គលជាទីស្រលាញ់ ការមិនបាននូវអ្វីដែលជាទីប្រាថ្នា ចាស់ជរា និងមរណៈ។ ២- សេចក្ដីទុក្ខកើតឡើងពីលោភៈ និងតណ្ហា មនុស្សសត្វទាំងអស់ ប្រាថ្នាចង់បាននូវសេចក្ដីលំបាករីករាយ ហើយចង់គេចឲ្យផុតពីអារម្មណ៍មិនជាទីសប្បាយ។ វេទនាទាំងនេះអាចកើតតាមផ្លូវកាយនិងផ្លូវចិត្ត ហើយសេចក្ដីទុក្ខកើតឡើងនៅពេលណាសេចក្ដីលោភ និងសេចក្ដីប្រាថ្នាមិនបានដូចបំណង។ ៣- សម្មាវាចា វៀរចាកការនិយាយកុហក និយាយញុះញង់គេ និយាយចាក់ចុចគេ និយាយពាក្យរោយរាយឥតប្រយោជន៍។ ចូរចម្រើនព្យាយាមនិយាយពាក្យសច្ចៈ ពាក្យមានសន្តិភាព ពាក្យល្អ និងពាក្យមានប្រយោជន៍។ ៤- សម្មាកម្មន្តៈ វៀរចាកការកាប់សម្លាប់ ការលួចឆក់ប្លន់ និងការប្រព្រឹត្តខុសក្នុងកាមទាំងឡាយ។ ចូលព្យាយាមចម្រើនអភ័យបង្កើននូវសេចក្ដីស្មោះត្រង់ និងភាពជឿជាក់ដល់ខ្លួនឯង និងអ្នកដទៃ។ ៥- សម្មាអាជីវៈ វៀរចាកការងារណាដែលទាក់ទងការកាប់សម្លាប់ (ទាំងមនុស្ស និងសត្វ) ការលក់សាច់សត្វ ការជួញដូរមនុស្ស សព្វាវុធយុទ្ធភណ្ឌ ថ្នាំពុល និងគ្រឿងញៀនផ្សេងៗ។ ការងារទាំងឡាយណាដែលប្រាសចាកសីលធម៌ និងខុសច្បាប់ក៏គប្បីចៀសវាងផងដែរ។ ៦- សម្មាវាយាមៈ ព្យាយាមទប់ស្កាត់នូវអំពើអកុសលដែលមិនទាន់កើត កុំឲ្យកើតឡើងបាន ព្យាយាមកម្ចាត់ចោលនូវគំនិតអកុសលដែលកើតឡើងហើយឲ្យអស់ពីសន្ដាន ព្យាយាមបំពេញនូវកុសលដែលមិនទាន់បំពេញឲ្យបានច្រើនឡើង ព្យាយាមរក្សានូវកុសលដែលបានចម្រើនឡើងហើយ ឲ្យគង់វង្ស ថែមទាំងព្យាយាមចម្រើនឲ្យកាន់តែច្រើនឡើងៗ។ ៧- សម្មាសតិ ការកំណត់ដឹងនូវកាយ ឥរិយាបទនៃកាយ និងវេតនា។ ការកំណត់ដឹងនូវចិត្ត និងអារម្មណ៍របស់ចិត្ត បានដល់ចិត្ត និងវេទនារម្មណ៍។ ៨- សម្មាសមាធិ ប្រតិបត្តិសមាធិដើម្បីអប់រំចិត្តឲ្យផ្ដោតនៅក្នុងអារម្មណ៍តែមួយ ហើយឲ្យមានវិន័យ ដើម្បីចម្រើននូវបញ្ញា។
ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ ឋានសួគ៌សម្រាប់មនុស្សល្អ ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
