អានអត្ថបទ
ផ្សាយ : ២៨ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ៣៩,០២៦ ដង)
ត្រេកអរចំពោះការចម្រើនរបស់មិត្ត
|
|
|
ត្រេកអរចំពោះការចម្រើនរបស់មិត្ត
ភវេនស្ស នន្ទតិ ជួយត្រេកអរចំពោះការចំរើនរបស់មិត្ត ការមិនច្រណែនពន្លត់ភ្លើនឈ្នានីស ឯការច្រណែនវិញ រមែងដុតលោកនេះឲ្យឆេះទ្រលោម ដោយការព្យាបាទបៀតបៀនគ្នាពាក្យសម្ដីចាក់ដោត និយាយដោយចិត្តឥតមេត្តា ដូច្នេះការមិនច្រណែនជាផ្កាឈូក ផុសទ្រសត្វលោកទាំងពួង ឲ្យផុតអំពីសមុទ្រភ្លើងកម្មពៀរវេរា។ កើតមកជាមនុស្ស គួរតែខំប្រឹងរស់ដោយខ្លួនឯង គ្មានចាំបាច់ទៅច្រណែនអ្វីជាមួយអ្នកដទៃឡើយ គួរចម្រើននូវមេត្តាឲ្យរឿយៗ ព្រោះមេត្តានេះឯងហើយ ជាជំរកដ៏ប្រសើររបស់ចិត្ត។ កើតមកជាមនុស្ស បើមិនបានចិញ្ចឹមអ្នកដទៃទេ ក៏គួរតែចិញ្ចឹមខ្លួនឯងឲ្យរស់ ដោយមិនបៀតបៀនអ្នកដទៃ ការចូលចិត្តសុំតាំងតែអំពីជីរស្លឹកគ្រៃជាដើមនោះ វាជាមាយាទមិនល្អ រាប់ចូលក្នុងលក្ខណៈបៀតបៀនគេដែរ មើលចុះ មេគោស៊ីតែស្មៅ ប៉ុន្តែវាមានទឹកដោះឲ្យមនុស្សបៅ ជាទូទៅពាសពេញស្រុក តើធម្មជាតិបង្កើតមនុស្សមក សម្រាប់ឲ្យមនុស្សទន់ខ្សោយ ខ្វះនូវសមត្ថភាពជាងមេគោទៅទៀតឬ? តាមពិតមនុស្សមាននូវសមត្ថភាពដ៏ក្រៃលែង អាចធ្វើឲ្យខ្លួនឯងបានបរិសុទ្ធ ជាទីពំនាក់អាស្រ័យនៃមនុស្ស និង ទេវតាបានទៀតផង វាចារបស់មនុស្សបរិសុទ្ធ ពិតជាពិសេសជាងទឹកដោះរបស់មេគោ អាចធ្វើឲ្យអ្នកក្រេបជញ្ជក់រសជាតិនៃពាក្យសម្ដីនោះស្ងប់រម្ងាប់ចិត្ត កំចាត់តណ្ហាដែលជាការស្រែកឃ្លាន បាននូវសេចក្ដីឆ្អែតដ៏យ៉ាងប្រសើរបំផុត ដូច្នេះធ្វើជាមនុស្សត្រូវខិតខំបណ្ដុះបណ្ដាលសមត្ថភាពរបស់ខ្លួនឯងឲ្យបានរឹងប៉ឹង ទាំងឲ្យនៅក្នុងគន្លងធម៌ល្អទៀតផង។ លាភ យស សរសើរ សុខ ជាវត្ថុនាំឲ្យកើតការច្រណែនដោយគិតថា គេគ្រាន់បើជាងខ្លួន ប៉ុន្តែមានវត្ថុមួយពិសេសផ្សេងក្រៃលែងជាងលាភ យស សរសើរ សុខក្នុងលោកនេះទៅទៀតគឺបញ្ញារំលត់ការប្រកាន់ ថាមានតួខ្លួន។ ខ្លួនឯងដោយពិតក្នុងបរមត្ថនាមរូប ពុំមានសោះឡើយដូច្នេះសេចក្ដីប្រកាន់ ការលោភលន់ ការខឹងច្រឡោត ជាដើមនេះសុទ្ធតែជាទិសដៅដែលត្រូវកំចាត់ ដោយការចំរើនបញ្ញា។ គួរខ្មាសសេចក្ដីល្ងង់ ល្ងង់នាំឲ្យវង្វេង ល្ងង់នាំឲ្យកើតការច្រណែនឈ្នានីស មិនត្រូវទុកឲ្យខ្លួនឯងល្ងង់រឿយៗទៅនោះទេត្រូវព្យាយាមកំចាត់ដោយការអុជប្រទីបបំភ្លឺគឺចម្រើនបញ្ញា បុគ្គលមានបញ្ញារំលត់ការប្រកាន់នូវនាមរូប ឃើញច្បាស់ថា រកតែតួខ្លួនឯងមិនមានយ៉ាងនេះ ក៏ត្រូវបញ្ចប់ការច្រណែន ជាអ្នកបានរួចផុតអំពីទីដែលគួរឲ្យស្លុតខ្លាច ហើយបានដល់កន្លែងដែលមានទីពឹងកក់ក្ដៅក្រៃលែង។ ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ មនុស្សនិងការងារ ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
