អានអត្ថបទ
ផ្សាយ : ០៤ តុលា ឆ្នាំ២០២២ (អាន: ១០,៦២៨ ដង)
អំពីការងារចាយវាយទ្រព្យសម្បត្តិ
|
|
|
អំពីការងារចាយវាយទ្រព្យសម្បត្តិ
ទ្រព្យសម្បត្តិដែលបានមកអំពីការងារប្រាសចាកទោស មនុស្សយើងមិនត្រូវធ្វេសប្រហែសឡើយ មិនមែនមិនឲ្យអស់ទេ ប៉ុន្តែត្រូវអស់ក្នុងហេតុដែលគួរ ហើយចាំបាច់ត្រូវតេឲ្យអស់ទៀតផង ហេតុដែលគួរមាន ៤ ប្រការគឺៈ ១- ចិញ្ចឹមជីវិតខ្លួនឯង ចិញ្ចឹមជីវិតមាតាបិតា បុត្រភរិយា ទាសកម្មករ អ្នកដែលមកអាស្រ័យជាមួយនិងញាតិមិត្ត ឬអ្នកដទៃណាៗដែលខ្លួនសមគួរនឹងចិញ្ចឹម ឲ្យបានឆ្អែត រស់នៅជាសុខ សម្រាន្ត។ ២- ចាយវាយប្រើប្រាស់ដោយការឆ្លាតឈ្លាស ដើម្បីជួយខ្លួនឯងឲ្យផុតអំពីរឿងអន្តរាយ មានការអន្តរាយព្រោះភ្លើង ព្រោះទឹក ព្រោះចោរជាដើម បានសេចក្ដីថា ចាយទ្រព្យដើម្បីការពារទ្រព្យ។ ៣- ចាត់ចែងជួយសង្គ្រោះញាតិ សម្រាប់ទទួលភ្ញៀវសម្រាប់ធ្វើបុណ្យឧទ្ទិសដល់អ្នកស្លាប់ ឧទ្ទិសដល់ទេវតា និងចាត់ចែងជួយប្រទេសជាតិទៀតផង។ ៤- បរិច្ចាគធ្វើទានឲ្យដល់សមណព្រាហ្មណ៍ ជាការបរិច្ចាគដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ ព្រោះបូជាគុណមានសីលគុណជាដើម ដែលគុណនេះមានអំណាចអនុភាពដ៏ក្រៃលែង អាចញ៉ាំងមនុស្សធម្មតាម្នាក់ឲ្យបានទៅជាព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ ឬព្រះបច្ចេកពុទ្ធ ជាបុគ្គលបរិសុទ្ធផុតលោក។
ការងារចាត់ចែងចាយវាយនូវទ្រព្យសម្បត្តិ ប្រព្រឹត្តទៅសមគួរតាមហេតុយ៉ាងនេះ ទ្រព្យសម្បត្តិនោះឈ្មោះថាអស់ទៅដោយប្រពៃ។ ត្រូវប្រយ័ត្នការពារទ្រព្យសម្បត្តិ កុំឲ្យវិនាសដោយសារការប្រព្រឹត្តនូវអបាយមុខ ៨ ប្រការគឺ៖ ១- លេងស្រី ២- លេងគ្រឿងស្រវឹង សេពគ្រឿងញៀនផ្សេងៗ ៣- ដើរស៊ីចាយសប្បាយក្នុងការបរិភោគ ជាអ្នកលេងស៊ី ៤- លេងល្បែងស៊ីសង ល្បែងភ្នាល់ផ្សេងៗ ៥- ត្រាច់ទៅតាមច្រកល្ហករឿយៗនៅពេលយប់ ៦- ដើរមើលមហោស្រពល្បែងរបាំរាំរែករឿយៗ ៧- ប្រកបរឿយៗនូវសេចក្ដីខ្ជិល ៨- សេពគប់បាបមិត្ត។ អបាយមុខទាំងអស់ មិនមែននាំឲ្យវិនាសតែទ្រព្យសម្បត្តិទេ វាថែមទាំងបញ្ចុះតម្លៃនៃជីវិតរបស់ខ្លួន និង គ្រួសាររបស់ខ្លួន កាត់បន្ថយនូវស្មារតីដែលជារបស់មានតម្លៃបំផុតសម្រាប់ជីវិតមនុស្សទៀតផង។ អបាយមុខជាខ្លោងទ្វារនៃនរក ជាមេរោគ ជាបាបមិត្តដឹកនាំធ្វើការងារប្រកបដោយទោស ជាប្រធាននៃសេចក្ដីវិនាសគ្រប់យ៉ាង តាមពិតមនុស្សយើងមិនគួរបៀតបៀនខ្លួនឯងឡើយ ព្រោះមិនមានអ្នកណាជាទីស្រលាញ់របស់យើង ជាងខ្លួនយើងទេមិនមានអ្នកណាជួយយើង ឲ្យដូចជាខ្លួនឯងឡើយ បើខ្លួនឯងមិនជួយខ្លួនឯងហើយ ព្រះណាក៏ជួយយើងមិនរួចដែរ។ ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ មនុស្សនិងការងារ ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
