អានអត្ថបទ
ផ្សាយ : ០៦ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០២០ (អាន: ១១,៤៤៤ ដង)
រាហុលសូត្រ
|
|
|
រាហុលសូត្រ
បិដកលេខ ៥៥ ទំព័រ ១០៧ ព្រះមានព្រះភាគត្រាស់សួរព្រះរាហុលថាៈ កច្ចិ អភិណ្ហសំវាសា នាវជានសិ បណ្ឌិតំ ឱក្កាធារោ មនុស្សានំ កច្ចិ អបចិតោ តយា ។
អ្នកមិនមើលងាយអ្នកប្រាជ្ញា ព្រោះតែនៅរួមគ្នារឿយៗ ទេ ឬបុគ្គលអ្នកទ្រោលគប់ភ្លើង បំភ្លឺដល់ពួកមនុស្ស អ្នកកោតក្រែងដែរ ឬ ។ ព្រះរាហុលដ៏មានអាយុក្រាបទូលថាៈ ទាហំ អភិណ្ហសំវាសា អវជានាមិ បណ្ឌិតំ ឱក្កាធារោ មនុស្សានំ និច្ចំ អបចិតោ មយា ។ ខ្ញុំព្រះអង្គមិនមើលងាយអ្នកប្រាជ្ញព្រោះតែនៅរួមគ្នារឿយៗ ទេ បុគ្គលអ្នកទ្រោលគប់ភ្លើងដល់ពួកមនុស្ស ខ្ញុំព្រះអង្គកោតក្រែងជានិច្ច ។ ព្រះមានព្រះភាគទ្រង់ត្រាស់ប្រទានឱវាទដល់ព្រះរាហុលថាៈ បញ្ច កាមគុណេ ហិត្វា បិយរូបេ មនោរមេ សទ្ធាយ ឃរា និក្ខម្ម ទុក្ខស្សន្តករោ ភវ ។ អ្នកចូរលះនូវកាមគុណ ៥ មានសភាពដជាទីស្រឡាញ់ ជាទីត្រេកអរ នៃចិត្ត ចេញចាកផ្ទះមកបួសដោយសទ្ធាហើយ អ្នកចូរធ្វើនូវទីបំផុតនៃទុក្ខចុះ ។ មិត្តេ ភជស្សុ កល្យាណេ បន្តញ្ច សយនាសនំ វិវិត្តំ អប្បនិគ្យោសំ មត្តញ្ញូ ហោហិ ភោជនេ ។ អ្នកចូរគប់រក នូវកល្យាណមិត្ត និងទីដេក ទីអង្គុយដែលស្ងប់ស្ងាត់ មិនមានសំឡេងគឹកកង ចូរជាអ្នកស្គាល់ប្រមាណក្នុងភោជន ។ ចីវរេ បិណ្ឌបាតេ ច បច្ចយេ សយនាសនេ ឯតេសុ តណ្ហមាកាសិ មា លោកម បុនរាគមិ ។ អ្នកកុំធ្វើបំណង ក្នុងបច្ច័យទាំងនេះ គឺចីវរប្បច្ច័យ បិណ្ឌបាតប្បច្ច័យសេនាសនប្បច្ច័យ និងគិលានប្បច្ច័យឡើយ កុំត្រឡប់មកកាន់លោកទៀតឡើយ ។ សំវុតោ បាតិមោក្ខស្មី ឥន្ទ្រិយេសុ ច បញ្ជសុ សតី កាយគតា ត្យត្ថុ និព្វិទាពហុលោ ភវ ។ អ្នកចូរសង្រួមក្នុងបាតិមោក្ខផង ក្នុងឥន្ទ្រិយទាំង៥ ផង ចូរមានស្មារតី ប្រព្រឹត្តទៅក្នុងកាយ ចូរជាបុគ្គលច្រើនដោយសេក្តីនឿយណាយ ។ និមិត្តំ បរិវជ្ជេហិ សុភំ រាគូបសញ្ហិតំ អសុភាយ ចិត្តំ ភាវេហិ ឯកគ្គំ សុសមាហិតំ អនិមិត្តញ្ច ភាវេហិ មានានុសយមុជ្ជហ តតោ មានាភិសមយា ឧបសន្តោ ចរិស្សសីតិ ។ អ្នកចូរលះនូវសុភនិមិត្ត ដែលប្រកបដោយរាគៈ ចូរចម្រើនចិត្តដោយអសុភ ឲ្យជាចិត្តមូលតែមួយ តាំងមាំដោយប្រពៃ មួយទៀត ចូរចម្រើននូវអិមិត្តមូលតែមួយ តាំងមាំដោយប្រពៃ មួយទៀត ចូរចម្រើននូវអនិមិត្តវិបស្សនា ចូរលះនូវអនុស័យគឺមានះលំដាប់តអំពីនោះ អ្នកនឹងប្រព្រឹត្តស្ងប់រម្ងាប់ ព្រោះលះបង់មានះ ។ ព្រះមានព្រះភាគ ទ្រង់ទូន្មាន ព្រះរាហុលដ៏មានអាយុជារឿយៗ ដោយគាថាទាំងនេះ ដោយប្រការយ៉ាងនេះ ឯង ។ អត្ថបទនេះដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅៈ ទានកថា រៀបរៀងដោយៈ អគ្គបណ្ឌិត ធម្មាចារ្យ ប៊ុត សាវង្ស វាយអត្ថតបទដោយៈ កញ្ញា ជា ម៉ានិត ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
