អានអត្ថបទ
ផ្សាយ : ២៥ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ១១,៤១០ ដង)
ពិចារណាដល់ភាពសៅហ្មងនៃបុគ្គលក្រោធ
|
|
|
ពិចារណាដល់ភាពសៅហ្មងនៃបុគ្គលក្រោធ
គប្បីពិចារណាក្នុង ៣ ចំណុចនេះ ១- ប្រដៅខ្លួនឯងឲ្យនឹកឃើញថា ព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់របស់យើង ទ្រង់មានព្រះមហាករុណាទិគុណ ព្រះអង្គទូនា្មនពុទ្ធបរិស័ទឲ្យជាមនុស្សមានមេត្តា តែបែរជាយើងក្រោធហើយ មិនរម្ងាប់សេចក្តីក្រោធ នេះជាការមិនបដិបត្តិតាមពាក្យទូន្មានប្រៀនប្រដៅរបស់ព្រះអង្គ ជាការមិនគោរពព្រះសាស្តា គឺថាយើងមិនសមធ្វើជាសិស្សរបស់ព្រះអង្គឡើយ ដូច្នេះ យើងត្រូវតែប្រញាប់ធ្វើខ្លួនឲ្យសមជាសិស្សរបស់ព្រះពុទ្ធនិងឲ្យជាពុទ្ធបរិស័ទ ដ៏ល្អទៅ។ ២- ព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់ត្រាស់ប្រដៅថា មនុស្សដែលក្រោធមុនគេគឺចាត់ថាអាក្រក់ហើយ ចំណែកមនុស្សដែលមិនមានសតិភ្ញាក់រលឹក វង្វេងខឹងក្រោធតបទៅគេវិញ គឺជាការសាងនូវសេចក្តីអាក្រក់ឲ្យវែងឆ្ងាយ ឬឲ្យរឹតតែច្រើនឡើង នេះចាត់ថា អាក្រក់ជាងអ្នកដែលក្រោធមុននោះទៅទៀត ដូច្នេះ យើងជាសិស្សរបស់ព្រះពុទ្ធ យើងត្រូវសិក្សាថា " អាត្មាអញ កុំជាមនុស្សអាក្រក់ ទាំងកុំជាមនុស្សអាក្រក់ជាងគេទៀតឡើយ " ។ ៣- ព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់ទ្រង់ទូន្មានជាបន្តថា គេក្រោធមករកយើង យើងមិនក្រោធតបទៅគេវិញ យ៉ាងនេះហៅថា ឈ្នះសង្រ្គាមដែលឈ្នះបានដោយកម្រ ។ កាលដឹងទាន់ថា អ្នកដទៃគេខឹងក្រោធមកហើយយើងមានសតិរម្ងាប់ចិត្តបាន មិនខឹងក្រោធតប ឈ្មោះថាជាអ្នកធ្វើប្រយោជន៍ឲ្យបានសម្រចទាំងពីរខាង គឺខាងអ្នកដទៃនិងខាងខ្លួនឯង ព្រោះដូច្នោះ យើងជាពុទ្ធបរិស័ទចូរកុំធ្វើខ្លួនឲ្យជាអ្នកចាញ់សង្រ្គាម ចូរជាអ្នកឈ្នះសង្រ្គាមនិងជាអ្នកសាងប្រយោជន៍ កុំជាអ្នកសាងសេចក្តីវិនាសហិនហោចឡើយ ។ អត្តបទនេះដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅៈ វិធីរម្ងាប់សេចក្តីក្រោធ រៀបរៀងដោយ អគ្គបណ្ឌិតធម្មាចារ្យ ប៊ុត-សាវង្ស វាយអត្តបទដោយៈ កញ្ញា ជា ម៉ានិត ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
អត្ថបទអ្នកអាចអានបន្ត
