Reading Article
Public date : 27, Jul 2019 (22,211 Read)
រឿងកិសវច្ឆតាបស
|
|
|
រឿងកិសវច្ឆតាបស
(ចាក ស. ម.) មើលងាយមនុស្សសុចរិត ដូចមើលងាយទេវតា កាលកន្លងទៅហើយ ព្រះពោធិសត្វទ្រង់សោយព្រះជាតិជាកូនបុរោហិតរបស់ស្តេចក្រុងពារាណសី មានព្រះនាមថាជោតិ បាល។ ក្នុងកាលខាងក្រោមមក កុមារនោះបានសំដែងសិល្បសាស្រ្តថ្វាយព្រះរាជា ក៏បែរជាមានព្រះនាមថាសរភង្គវិញថ្ងៃមួយសរភង្គមិនបានប្រាប់បុគ្គលណាសោះ ចូរទៅក្នុងព្រៃខ្វិតបួសជាឥសីតែម្នាក់ឯង។ អាស្រ័យនៅក្នុងអាស្រមដែលសក្កប្រទានឲ្យព្រៃនោះចំងាយ ៣០ យោជន៍ ពីក្រុងពារាណសី ក្បែរឆ្នេរស្ទឹង ឈ្មោះគោធាវរី ។ នៅក្នុងទីនោះបាន៧ថ្ងៃក៏ញុំាងឈានឲ្យកើតឡើងថ្ងៃមួយព្រះរាជាជាច្រើនអង្គ មានព្រះរាជាក្រុងពារាណសី នឹងអ្នកក្រុងនោះជាដើមនាំគ្នាចូលទៅបួសក្នុងដំណាក់សរភង្គតាបសចង្អៀតពាសពេញអាស្រម។ ឯ សរភង្គតាបសនោះមានសិស្សច្បងមួយរូបឈ្មោះកិសវច្ឆៈ ជាអ្នកពេញចិត្តក្នុងទីស្ងាត់បានចាកចេញអំពីអាស្រមនោះទៅនៅក្នុងឧទ្យានរបស់ព្រះរាជាទ្រង់ ព្រះនាមទណ្ឌកី នានគរកុម្ភវតីដោយមានសេនាបតីម្នាក់ជាអ្នកទំនុកបំរុង។ កាលនោះព្រះបាទទណ្ឌកី ទ្រង់មិនសព្វព្រះទ័យនឹងស្រ្តីផ្កាមាសម្នាក់បានបង្កាប់ឲ្យរដ្ឋមន្រ្តីដកឋានន្តរពីស្រ្តីនោះចេញ។ តាំងពីថ្ងៃនោះមក ស្រី្តនោះចេះតែដើរសម្ពពដើម្បីឲ្យបានឋានន្តរវិញ សម័យមួយបានចូលទៅក្នុងឱទ្យាន ជួបនឹងកិសវច្ឆតាបសទើបគិតថា អញឃើញតាបសចង្រៃណាស់ ក៏ស្តោះទឹកមាត់ចោលឈើស្ទន់ចាត់ចាក់ទឹកលុបមុខទៅលើព្រះកេសតាបស ហើយចៀសចេញទៅ។ ក្នុងថ្ងៃមួយនោះមានព្រះរាជា បានប្រទានឋានន្តរឲ្យវិញ កន្លងពីរបីថ្ងៃមក ព្រះរាជាទ្រង់ហូតឋានន្តរពីបុរោហិតម្នាក់ទៀត។ បុរោហិតក៏ចូលទៅសួរស្រ្តីនោះថា នាងធ្វើឧបាយដូចម្តេច ទើបបានឋានន្តរវិញ? ស្រ្តីនោះក៏ប្រាប់ហេតុផលសព្វគ្រប់។ បុរោហិតធ្វើតាមក៏បានឋានន្តរវិញជនទាំងពីរនាក់ស្មានថា ដែលព្រះរាជាប្រទានឋានន្តរវិញ ព្រោះខ្លួនបានទៅស្តោះទឹកមាត់ដាក់ព្រះកេសឥសី មិនមែនបានកុសលពីជាតិមុន។ កន្លងពីរបីថ្ងៃមក មានការបោះបោកើតអសន្តិសុខក្នុងបច្ចន្តប្រទេស ព្រះរាជាបានប្រជុំពួកយោធាបំរុងនឹងចេញទៅបង្រ្កាបសត្រូវ ទ្រង់បានជ្រាបថាការស្តោះទឹកមាត់ព្រះកេសកិសវច្ចតាបសមានជោគជ័យល្អក៏នាំទ័ពចូលក្នុងឧទ្យាខាកស្តោះទឹកមាត់ដាក់ព្រះកេសតាបសគ្រប់ៗគ្នា គ្រាន់តែកំហាកនឹងទឹកមាត់ ប្រឡាក់ជោរជោគគ្រប់លេចសេរីរៈតាបស។ ចំណែកខាងសេនាបតីជាឧបដ្ឋាកតាបស ដឹងហេតុនោះហើយក៏ម្នីម្នាទៅឧទ្យាន ដងទឹកទៅដុសលាងជំរះមន្ទិលកំហាកនឹងទឹកមាត់ឲ្យស្អាតបាតហើយ ក៏លាន់មាត់ថាមនុស្សទំាងអស់នេះ មិនគួធ្វើយ៉ាងហ្នឹងសោះ ទើបសួរតាបសថា លោកម្ចាស់ខឹងឬទេ? តាបសប្រាប់ថាអាត្មាឥតអាកអន់ចិត្តខឹងបន្តិចបន្ទួចទេ ប៉ន្តែទេវតាគេខឹងខ្លាំងណាស់នៅតែ ៧ ថ្ងៃទៀតនគរកុម្ភវតីនឹងវិនាសសាបសូន្យអស់ឥតសល់។ សេនាបតីក៏បានរៀបដំណើរដឹកនាំទ្រព្យសម្បតិ្តចេញផុតពីនគរនោះទៅ។ ឯសរភង្គតាបសបានប្រើតាបសពីររូបឲ្យមកនិមន្តកិសវច្ឆតាបសទៅអាស្រមវិញ។ ឯព្រះរាជាដែលលើកទ័ពទៅបង្រ្កាបបច្ចន្តគ្រាម ក៏មានជ័យជំនះដូចបំណងលុះត្រឡប់មកនគរវិញទេវតាក៏ចង្អុរភ្លៀងផ្កាម្លិះ ភ្លៀងមាសប្រាក់ ភ្លៀងកែវទាំង ៧ ប្រការធ្លាក់ចុះមកគរពាសពេញនគរទាំងមូល។ ព្រះរាជាព្រមទាំងជនអ្នកប្រព្រឹត្តទុច្ចរិតទាំងប៉ុន្មាន មានសេចក្តីត្រេកអរណាស់បាននិយាយថា យើងតំាងពីការខាកស្តោះដាក់ព្រះកេសឥសិចេះតែមានជោគជ័យជាប់ជានិច្ច។ ក្នុងការនោះ មានបុរសម្នាក់ឈ្មោះរាម នៅក្នុងនគរពារាណសីជាអ្នកចិញ្ចឹមមាតាបិតា បានមកធ្វើជំនួញនៅក្នុងនគរកុម្ភវតី ចំនួន ៩ឆ្នាំហើយទេវតាបានជ្រាបថាបុរសនោះ ជាអ្នកចិញ្ចឹមមាតាបិតា ក៏នាំចេញពីនគរនោះទៅ។ ឯពួកមនុស្សដែលមិនប្រទូស្តដល់តាបស និងសត្វតិរច្ឆានទាំងឡាយទេវតាក៏បណ្តាលឲ្យចេញផុតទំាងអស់ទៅ ។ លំដាប់នោះស្រាប់តែមានភ្លៀងអាវុធ ភ្លៀងរងើកភ្លើង ភ្លៀងដុំថ្មប៉ុនៗផ្ទះ ភ្លៀងដីខ្សាច់ធ្លាក់ចុះមកមានកំពស់ ៨០ ហត្ថសម្លាប់មនស្សទុច្ចរិត នឹងបំបាក់បំបែកវិមានប្រាសាទ ផ្ទះសំបែង ធ្វើនគរកុម្ភវតីនោះ ឲ្យសាបសូន្យវិនាសអស់ទៅ។ មហាប៉ុល សៅ និស្សិតសាលាបាលីជាន់ខ្ពស់ ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
