Reading Article
Public date : 27, Jul 2019 (19,288 Read)
រឿងវនបាលបុត្រ
|
|
|
រឿងវនបាលបុត្រ
(ចាក ខ. តិ.) (ការក្លាហានរបស់នាយកជន អាចផ្ចាញ់សត្រូវបានងាយ) ក្នុងកាលកន្លងទៅហើយ ព្រះបាទព្រហ្មទត្តសោយរាជសម្បតិ្តនៅក្រុងពារាណសីសម័យនោះព្រះបរមពោធិសត្វទ្រង់សោយព្រះជាតិក្នុងត្រកូល
នៃបុគ្គលអ្នករក្សាព្រៃម្នាក់ដល់ចំរើនវ័យឡើងមានបុរស ៥០០នាក់ ជាបរិវារ។ បានជាធំជាងត្រកូលទាំងឡាយដែលអាស្រ័យនៅក្បែរដងព្រៃមួយជាអ្នកស៊ី ឈ្នូលជូនពួកអ្នកដំណើរដែលឆ្លងកាត់ដងព្រៃនោះ។ថ្ងៃមួយសត្ថវាហបុត្រនៅ ក្នុងនគរពារាណសី បរទេះ ៥០០ ទៅដល់ស្រុកនោះហើយ បានហៅវនបាល បុត្រពោធិសត្វមកនិយាយ ម្នាលសម្លាញ់អ្នកចូលយកប្រាក់មួយពាន់រៀល ហើយ សូមជូនចម្លងខ្ញុំឆ្លងកាត់ឲ្យផុតពីដងព្រៃនេះ ។ ព្រះពោធិសត្វកាលបើបានទទួលរង្វាន់នោះហើយ ក៏តាំងចិត្តលែងភិតភ័យ លះកាត់សេចក្តីអាល័យក្នុងជីវិតរបស់ខ្លួន ក្នុងដំណើរប្រកបដោយភ័យពន្លឹក ទើបជូនសត្ថវាហបុត្រឆ្លងកាត់ព្រៃនោះទៅ ខណៈនោះមានចោរ ៥០០ នាក់ធ្វើជម្រុំពួនសម្ងំនៅកណ្តាលព្រៃទៅ ។ ដើម្បីស្កាត់ប្លន់ពួករទេះចោរទាំងនោះបានឃើញរទេះ ៥០០បរទៅដល់ ហើយ ក៏នាំគ្នាស្ទុះចូលទៅប្លន់ ។ឯអ្នករទេះបានឃើញពួកចោរនោះ ក៏ភិតភ័យលោត រត់ចោលរទេះទៅពួនអស់ទៅ នៅសល់តែពាធិសត្វម្នាក់ឯង ឥតតក់ស្លុតរន្ធត់ ឡើយ ក៏ក្លែងសេចក្តីក្លាហាន ស្រែកសន្ធាប់បន្លឺសំលេងសូរសីហនាទធ្វើហាក់ ដូចជាមានគ្នាច្រើនណាស់ បានវាយគុម្ពឈើធ្វើឲ្យចោរភិតភ័យរត់បាត់បង់អស់ទៅ ទើបជូនសត្ថវាហបុត្តឆ្លងកាត់ព្រៃនោះបានដោយសូស្តី ។ ចំនែកខាងសត្ថវាហបុត្រ កាលបើបានរួចអំពីភ័យទៅដល់ក្សេមហើយ ក៏ដាក់រទេះក្នុងតំបន់មួយ អញ្ជើញព្រះពោធិសត្វឲ្យបរិភោគភោជនាហារ លុះបរិភោគហើយ ដ៏សួរព្រះពោធិសត្វថា ម្នាលសម្លាញ់ក្នុងពេលដែលចោរ ៥០០ សុទ្ធតែកាចឃោរ ឃៅកាន់អាវុធគ្រប់ដៃ ស្ទុះចូលមកគម្រាមប្លន់ ហេតុអ្វីបានជាសំឡាញ់នៅតែក្លា ហានឥតមានភ័យតក់ស្លុតសោះ ? ព្រះពោធិសត្វប្រាប់ថា មនុស្សដែលធ្វើជានាយកលើគេ ត្រូវមានចិត្តក្លាហាន មានអំណត់តស៊ូនឹងឧបសគ្គទាំងពួង មិនត្រូវស្តាយជីវិតមិនត្រូវគិតប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ទំាងមិនត្រូវមើលបំណាំគ្នាឡើយត្រូវជួយការពារផ្តល់ប្រយោជន៍ឲ្យគ្នីគ្នាជាដរាប។ ព្រះពោធិសត្វសំដែងសេចក្តីក្លាហានរបស់នាយកជនដូច្នេះហើយ ក៏វិលទៅលំនៅ របស់ខ្លួនវិញ ។ ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
