30
Friday, 29 Mar B.E.2567  
ស្តាប់ព្រះធម៌ (mp3)
ការអានព្រះត្រៃបិដក (mp3)
ស្តាប់ជាតកនិងធម្មនិទាន (mp3)
​ការអាន​សៀវ​ភៅ​ធម៌​ (mp3)
កម្រងធម៌​សូធ្យនានា (mp3)
កម្រងបទធម៌ស្មូត្រនានា (mp3)
កម្រងកំណាព្យនានា (mp3)
កម្រងបទភ្លេងនិងចម្រៀង (mp3)
បណ្តុំសៀវភៅ (ebook)
បណ្តុំវីដេអូ (video)
Recently Listen / Read






Notification
Live Radio
Kalyanmet Radio
ទីតាំងៈ ខេត្តបាត់ដំបង
ម៉ោងផ្សាយៈ ៤.០០ - ២២.០០
Metta Radio
ទីតាំងៈ រាជធានីភ្នំពេញ
ម៉ោងផ្សាយៈ ២៤ម៉ោង
Radio Koltoteng
ទីតាំងៈ រាជធានីភ្នំពេញ
ម៉ោងផ្សាយៈ ២៤ម៉ោង
Radio RVD BTMC
ទីតាំងៈ ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ
ម៉ោងផ្សាយៈ ២៤ម៉ោង
វិទ្យុសំឡេងព្រះធម៌ (ភ្នំពេញ)
ទីតាំងៈ រាជធានីភ្នំពេញ
ម៉ោងផ្សាយៈ ២៤ម៉ោង
Mongkol Panha Radio
ទីតាំងៈ កំពង់ចាម
ម៉ោងផ្សាយៈ ៤.០០ - ២២.០០
មើលច្រើនទៀត​
All Counter Clicks
Today 135,935
Today
Yesterday 180,133
This Month 6,313,869
Total ៣៨៥,៦០០,៥៦២
Reading Article
Public date : 20, Jul 2020 (58,624 Read)

ច្បាប់នៃកម្ម



Audio
 
អ្វី​ដែល​ហៅ​ថា កម្ម ? ព្រះ​ពុទ្ធ​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ពន្យល់​ថា “ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ​! គឺ​ចេតនា ដែល​តថាគត​ហៅ​ថា កម្ម” ។ ន័យ​របស់​កម្ម​ក្នុង​ពាក្យ​សាមញ្ញ​ធម្មតា​គឺ អំពើ ឬ​ការ​ធ្វើ​អ្វី​មួយ ។ ក្នុង​ន័យ​ជា​បច្ចេកទេស​កម្ម​មាន​ន័យ​ថា ចេតនា ។ ចេតនា គឺ​ធម្មជាតិ​អ្នក​គិត អ្នក​ចាត់​ចែង អ្នក​សន្សំ ធម្មជាតិ​ដែល​ញ៉ាំង​សម្ប​យុត្ត​ធម៌ គឺ​ចិត្ត​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ជា​កុសល​ឬ​ជា​អកុសល ។
 
កាល​ណា​អ្នក​ធ្វើ​អំពើ​អ្វី​មួយ​តែង​តែ​មាន​ចេតនា​នៅ​ពី​ក្រោយ​អំពើ​នោះ ហើយ​ចេតនា​នោះ សេចក្តី​ប្រឹង​ប្រែង​តាម​ផ្លូវ​ចិត្ត​ហៅ​ថា កម្ម ។ ព្រះ​ពុទ្ធ​ទ្រង់​ត្រាស់​ពន្យល់​ថា កាល​ណា​បុគ្គល​ណា​មួយ មាន​ចេតនា បុគ្គល​នោះ​រមែង​ធ្វើ​សកម្មភាព​តាម​កាយ វាចា ចិត្ត ។ អ្វី​មួយ​ដែល​អ្នក​ធ្វើ មាន​កម្ម​នៅ​ជាប់​ជា​មួយ​នោះ ។ ចេតនា​ជា​ចេតសិក​មួយ ក្នុង​ចំណោម​ចេតសិក​៥២​ ដែល​កើត​ឡើង​និង​រលត់​ទៅ​ជា​មួយ​នឹង​ចិត្ត​ ។ បើ​អ្នក​ពុំ​សូវ​ដឹង​អំពី​ពាក្យ​ថា​កម្ម សេចក្តី​អធិប្បាយ​អំ​ពី “ ច្បាប់នៃកម្ម “ នេះ ជា​ជំនួយ​សំខាន់​មួយ​សំ​រាប់​អ្នក​អាន ។
 
 
ជន​ទាំង​ឡាយ​មួយ​ចំនួន​ដែល​មិន​មែន​ជា អ្នក​កាន់​ព្រះ​ពុទ្ធសាសនា បាន​ត្រូវ​ទាក់​ទាញ​ដោយ​សារ​តែ​ទ្រឹស្តី​នៃ​កម្ម ឲ្យ​ចូល​មក​ក្នុង​ព្រះ​ពុទ្ធសាសនា ព្រោះ​ថា​សេចក្តី​ពន្យល់​អំពី​ច្បាប់​នៃ​កម្ម ណែ​នាំ​ឲ្យ​ដឹង​អំពី​ហេតុ ដែល​ឲ្យ​បុគ្គល​ម្នាក់​ៗ​មាន​សភាព​ខុស​ៗ​គ្នា និង​ហេតុ​ដែល​បណ្តាល​ឲ្យ​បុគ្គល​ម្នាក់​ៗ​មាន​ទុក្ខ​ផ្សេង​ៗ​គ្នា​ក្នុង​ជីវិត​បច្ចុប្បន្ន​នេះ ។ ជន​ជាតិ​អ៊ីតាលី​ម្នាក់ បាន​ពិចារណា​យ៉ាង​ច្រើន​រក​ហេតុ​ផល នៃ​ភាព​មិន​ស្មើគ្នា​នៃ​មនុស្ស​ម្នាក់​ៗ អ្នក​ខ្លះ​មាន​ជម្ងឺ​ច្រើន អ្នក​ខ្លះ​មាន​សុខ​ភាព​ល្អ អ្នក​ខ្លះ​មាន​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ច្រើន អ្នក​ខ្លះ​ក្រី​ក្រ​តោក​យ៉ាក អ្នក​ខ្លះ​រូប​ល្អ អ្នក​ខ្លះ​រូប​អា​ក្រក់ អ្នក​ខ្លះ​ឆ្លាត អ្នក​ខ្លះ​ល្ងង់ ។ល។ តើ​ហេតុ​អ្វី​ហ្ន៎ បាន​ជា​មនុស្ស​មាន​វាសនា​ខុស​គ្នា​យ៉ាង​នេះ?
 
 
គាត់​បាន​សាក​សួរ​រក​ចម្លើយ​នេះ ពី​មនុស្ស​ជា​ច្រើន ប៉ុន្តែ​គាត់​ពុំ​បាន​ទទួល​ចម្លើយ​ណា​មួយ​ឲ្យ​ពេញ​ចិត្ត​គាត់​ឡើយ ។ ថ្ងៃ​មួយ គាត់​បាន​អាន​សៀវ​ភៅ​អំពី​សាសនា​ព្រះ​ពុទ្ធ ត្រង់​កន្លែង​ដែល​ពន្យល់​អំពី “ ច្បាប់នៃកម្ម “ គាត់​មាន​ការ​ពេញ​ចិត្ត​ជឿ​តាម​ទ្រឹស្តី​ព្រះពុទ្ធ​យ៉ាង​ខ្លាំង ក៏​សម្រេច​ចិត្ត​រៀន​ព្រះ​ធម៌ បាន​ចេះ​ដឹង​ច្រើន​ហើយ​ក៏​បួស​ជា​ភិក្ខុ​រហូត​ដល់​អស់​អាយុ​សង្ខារ​ទៅ ​។ ភិក្ខុ​អង្គ​នេះ​បាន​ត្រូវ​ទ្រឹស្តី “ ច្បាប់​នៃ​កម្ម “ទាក់​ទាញ​ឲ្យ​ចូល​សាង​ផ្នួស​ ក្នុ​ង​សំណាក់​សាសនា​ព្រះ​ពុទ្ធ​ហើយ​ប្រព្រឹត្ត​នូវ​ព្រហ្មច​រិយ​ធម៌ ជា​ការ​ប្រពៃ​ណាស់​ចំពោះ​ព្រះ​អង្គ ​។
 
កម្ម​មិន​មែន​ជា​ច្បាប់​តុលាការ​ទេ បើ​ជន​ណា​ម្នាក់ យក​កម្ម​ជា​ច្បាប់​សម្រាប់​វិនិច្ឆ័យ​ទោស នោះ​ត្រូវ​តែ​មាន​អាទិ​ទេព​ណា​មួយ​អង្គុយ​ពី​លើ ចាំ​កាត់​ទោស​សត្វ​លោក ។ គ្មាន​ច្បាប់​តុលាកា​រ​ទេ ក៏​គ្មាន​អ្នក​កាត់​ក្តី​ចំពោះ​ក​ម្ម​ដែល​មនុស្ស​ធ្វើ​ដែរ ។ កម្ម​គ្រាន់​តែ​ជា​ហេតុ អ្នក​បង្កើត​នូវ​​ហេតុ នឹង​ត្រូវ​ទទួល​ផល​តាម​ហេតុ​នោះ​ៗ ។ មិន​មាន​អ្នក​ដាក់​ទោស​ពិន័យ ក៏​មិន​មាន​អ្នក​ឲ្យ​រង្វាន់​​ដែរ ។ សត្វ​លោក​ដែល​ទទួល​ផល​ល្អ​ឬ​អាក្រក់​ក្នុង​ជីវិត​នោះ ក៏​ព្រោះ​តែ​មាន​កម្ម​ជា​ហេតុ​ប៉ុណ្ណោះ គ្មាន​ទាក់​ទង​នឹង​អ្វី​ផ្សេង​ទៀត​ទេ ។ គឺ​ជា​ច្បាប់​ធម្មជាតិ! ។ អ្នក​ធ្វើ​អំពើ​ដោយ​ចេតនា​អាក្រក់ នឹងទទួល​ផល​អាក្រក់ អ្នក​ធ្វើ​អំពើ​ដោយ​ចេតនា​ល្អ នឹង​ទទួល​ផល​ល្អ ។
 
 
មនុស្ស​ម្នាក់​ៗ​តែង​ធ្វើ​នូវ​កម្ម​ដែល​ជា​កុសល​ផង ជា​អកុសល​ផង បើ​ដូច្នេះ​តើ​ពេល​ណា ជាតិ​ណា ផល​នៃ​កម្ម​ណា គេ​នឹង​ត្រូវ​ទទួល​? បើ​គ្មាន​អ្នក​កាត់ក្តី​ឲ្យ​ទោស​ឬ​រង្វាន់​ទេ​នោះ តើ​អ្វី​ជា​អ្នក​ចាត់​ចែង​ឲ្យ​សត្វ​លោក​ទទួល​ផល​នៃ​កម្ម​របស់​ខ្លួន​? ភាព​មិន​ស្មើ​គ្នា​រវាង​បុគ្គល​ម្នាក់​ៗ កើត​ឡើង​ដោយ​សារ​មាន កម្ម​អ្នក​ចាត់​ចែង ឯ​ពាក្យ​ថា​កម្ម​នោះ​គឺ មិន​មាន​រូប​រាង តួ​អង្គ​ជា​អ្វី​មួយ​ទេ ប៉ុន្តែ​មាន​កម្លាំង​ឫទ្ធី​អា​នុភាព​បណ្តាល​ឲ្យ​សត្វ​លោក​កើត ស្លាប់ បាន​សុខ ទុក្ខ ល្អ អាក្រក់ ។ បុគ្គល​ម្នាក់​ៗ​ធ្វើ​នូវ​កម្ម​ជា​និច្ច​រាល់​ថ្ងៃ ហើយ​ជា​ម្ចាស់​នៃ​កម្ម​ទាំង​នោះ តែង​ទទួល​ផល​នៃ​កម្ម​របស់​ខ្លួន​ក្នុង​ជាតិ​នេះ និង​ជាតិ​ជា​បន្ត​បន្ទាប់​តទៅ មិន​អាច​ចែក​រំលែក​កម្ម​របស់​ខ្លួន​ទៅ​ឲ្យ​អ្នក​ដទៃ ហើយ​ក៏​មិន​អាច​ទទួលផល​នៃ​កម្ម​ដែល​អ្នក​ផ្សេង​បាន​ធ្វើ​ដែរ ។ ដោយ​សង្ខេប​ឲ្យ​ខ្លី នរណា​ធ្វើ​កម្ម​ដោយ​ចេតនា អ្នក​នោះ​ជា​អ្នក​ទទួល​ខុស​ត្រូវ និង​ជា​អ្នក​ទទួល​ផល ។

នៅ​ពេល​ដែល​ព្រះ​ពុទ្ធ​ទ្រង់​គង់​ព្រះជន្ម​នៅ​ឡើយ មាន​ព្រាហ្មណ៍​ម្នាក់​ឈ្មោះ តោ​ទេយ្យៈ​គាត់​ជា​មនុស្ស​រិះ​កំណាញ់​យ៉ាង​ខ្លាំង មិន​ដែល​ធ្វើ​ទាន​ឲ្យ​វត្ថុ​អ្វី​ទៅ​អ្នក​ណា​ម្នាក់​សោះ​ឡើយ គាត់​សន្សំ​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​បាន​យ៉ាង​ច្រើន ហើយ​ក្លាយ​ជា​សេដ្នី​ដ៏​ស្តុក​ស្តម្ភ​ម្នាក់ ។ ដោយ​ហេតុ​គាត់​ជាប់​ជំ​ពាក់​នឹង​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​របស់​គាត់​យ៉ាង​ខ្លាំង ពេល​គាត់​ស្លាប់​ទៅ ក៏​កើត​ជា​សត្វ​ឆ្កែ​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​របស់​គាត់ ។ កូន​ប្រុស​របស់​គាត់​ឈ្មោះ​សុភៈ​ដែល​ទទួល​មត៌ក​អំពី​គាត់ ស្រឡាញ់​ពេញ​ចិត្ត​នឹង​សត្វ​ឆ្កែ​​នេះ​ណាស់ តែ​មិន​ដឹង​ថា​ជា​ឳពុក​របស់​ខ្លួន​ឡើយ ។ ថ្ងៃ​មួយ ព្រះ​ពុទ្ធ​យាង​ទៅ​កាន់​ផ្ទះ​សេដ្នី​សុភៈ ពេល​នោះ​ឆ្កែ​តោទេយ្យៈ​ក៏​ព្រុស​ព្រះ​អង្គ ។ ព្រះ​ពុទ្ធ​ទ្រង់​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ទៅ​កាន់​សត្វ​ឆ្កែ​ថា​“ ម្នាល​តោ​ទេយ្យៈ! ពេល​ដែល​អ្នក​រស់​នៅ​ជា​មនុស្ស អ្នក​តែង​តែ​មិន​គោរព​គេ ឥឡូវ​នេះ​អ្នក​គ្មាន​ការ​គួរ​សម​ទៀត​ហើយ​ដោយ​អ្នក​ព្រុស​តថាគត ។ អ្នក​នឹង​ទៅ​កើត​ក្នុង​ស្ថាន​នរក​មិន​ខាន​ឡើយ “។ ឆ្កែ​បាន​ឮ​ដូច្នោះ ក៏​គិត​ថា “ អូ! ព្រះ​សមណគោត​ម​នេះ​ស្គាល់​អញ​ផង​តើ “ ។
 
ឆ្កែ​តោទេយ្យៈ​នឹក​អន់​ចិត្ត​យ៉ាង​ខ្លាំង ក៏​ដើរ​ទៅ​ដេក​ននៀល​ក្នុង​ភ្នក់​ផេះ ។ សេដ្នី​សុភៈ​ស្រឡាញ់​ឆ្កែ​ណាស់ មាន​កន្លែង​ដ៏​ស្អាត​ល្អ​ប្រណិត​សម្រាប់​ឆ្កែ​ដេក កាល​បើ​ឃើញ​ឆ្កែ​ទៅ​ដេក​ក្នុង​ភ្នក់​ផេះ ក៏​ភ្ញាក់​ផ្អើល​យ៉ាង​ខ្លាំង​ ។ អ្នក​បំរើ​ប្រាប់​សុភៈ​ថា ព្រះ​ពុទ្ធ​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​អ្វី​មួយ​ទៅ​កាន់​ឆ្កែ ធ្វើ​ឲ្យ​ឆ្កែ​ខឹង​ហើយ​ក៏​ទៅ​ដេក​ក្នុង​ផេះ​ទៅ ។ សុភៈ​ក៏​ចូល​ទៅ​ទូល​សួរ​ព្រះ​ពុទ្ធ ព្រះពុទ្ធ​ក៏​ប្រាប់​តាម​ដំណើរ​រឿង ។

សុភៈ​គិត​ក្នុង​ចិត្ត​ថា បើ​តាម​គម្ពីរ​ព្រាហ្មណ៍ ឳពុក​របស់​អញ​គួរ​តែ​ទៅ​កើត​ឯ​ស្ថាន​សួគ៌ ប៉ុន្តែ​ព្រះ​គោតម​បែរ​ជា​ប្រាប់​អញ​ថា​គាត់​បាន​កើត​ជា​សត្វ​ឆ្កែ​ទៅ​វិញ ព្រះ​គោតម​នេះ​ពិត​ជា​មាន​បន្ទូល​មិន​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន ។ ដោយ​ទ្រង់​ជ្រាប​ថា សុភៈ​មិន​យល់​ស្រប​តាម​បន្ទូល​ព្រះ​អង្គ ព្រះពុទ្ធ​ក៏​សួរ​សុភៈ ថា “ បពិត្រ​លោក​សេដ្នី ក្រោយ​ពេល​ឳពុក​លោក​ស្លាប់​ទៅ តើ​មាន​បាត់​មាស​ប្រាក់ ​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ដែរ​ឬ​ទេ “? សេដ្នី​សុភៈ​ឆ្លើយ​ថា “ មាន​បាត់​មាស​ប្រាក់​ជា​ច្រើន មិន​ដឹង​បាត់​ទៅ​ឯ​ណា “ ។ ព្រះ​ពុទ្ធ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា “ សូម​លោក​សេដ្នី ​ចាំ​ដល់​យប់​ជ្រៅ​សិន​ទើប​ដាក់​អាហារ​ឲ្យ​ឆ្កែ លុះ​ឆ្កែ​ស៊ី​រួច​ហើយ សូម​សួរ​ឆ្កែ​អំពី​មាស​ប្រាក់​ដែល​បាត់​នោះ “ ។ សេដ្នីសុភៈ​ដោយ​ចង់​រក​មាស​ប្រាក់​ដែល​បាត់​នោះ​ក៏​សុខ​ចិត្ត​ធ្វើ​តាម​បន្ទូល​របស់​ព្រះ​ពុទ្ធ ។
 
ឆ្កែ​ក៏​នាំ​សុភៈ​ទៅ​បង្ហាញ​កន្លែង​ដែល​គាត់​(តោទេយ្យៈ) បាន​លាក់​ទុក​មាស​ប្រាក់ កាល​ពី​មុន​ពេល​គាត់​ស្លាប់ ។សេដ្នីសុ​ភៈ​ក៏​បាន​រក​ឃើញ​មាស​ប្រាក់​ទាំង​នោះ​វិញ រួច​ក៏​ចូល​ទៅ​ក្រាប​ទូល​សួរ​ព្រះ​ពុទ្ធ អំពី​ហេតុ​ដែល​បណ្តាល​ឲ្យ​មនុស្ស​ខុស​ៗ​គ្នា ខ្លះ​មាន​ ខ្លះ​ក្រ ខ្លះ​ឆ្លាត ខ្លះ​ល្ងង់ ខ្លះ​រូប​ល្អ ខ្លះ​រូប​អាក្រក់ ខ្លះ​ពិកា ខ្លះ​កើត​ក្នុង​ត្រកូល​ខ្ពង់​ខ្ពស់ ខ្លះ​កើត​ក្នុង​ត្រកូល​អ្នក​ស្រែ​ចំការ​ក្រី​ក្រ ។ ព្រះ​ពុទ្ធ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា “ ម្នាល​លោក​សេដ្នី​! បុគ្គល​ម្នាក់​ៗ​ជា​ម្ចាស់​របស់​កម្ម ជា​អ្នក​ទទួល​មត៌ក​នៃ​កម្ម មាន​កម្ម​ជា​ឳពុក​ម្តាយ មាន​កម្ម​ជា​ញាតិ មាន​កម្មជា​ទី​ជំ​រក គឺ​កម្ម​នេះ​ហើយ​ដែល​ចែក​សត្វ​លោក​ឲ្យ​ខុស​ៗ​គ្នា “។ ដោយ​សុភៈ​មិន​យល់​អំពី​ព្រះ​បន្ទូល ព្រះ​ពុទ្ធ​ក៏​ទ្រង់​សំដែង​អំពី​ច្បាប់​នៃ​កម្ម ឲ្យ​សុភៈ​បាន​យល់​ច្បាស់ មាន​សេច​ក្តី​បរិយាយ​ដូច​ត​ទៅ​នេះ៖

កម្ម​បាន​ត្រូវ​ចាត់​តាម​លំដាប់​នៃ​មុខងារ ទម្ងន់​របស់​វា កន្លែង​ដែល​វា​ត្រូវ​កើត ​។
ក) មុខ​ងារ​នៃ​កម្ម – មុខ​ងារ​របស់កម្ម មាន​៤​យ៉ាង​គឺៈ
១- ជនកកម្ម កម្ម​ដែល​ឲ្យ​ផល ឲ្យ​សត្វ​បដិសន្ធិ
២- ឧបត្ថម្ភក​កម្ម កម្ម​ដែល​ជា​ជំនួយ ដែល​គាំ​ទ្រ
៣- ឧបបីឡកម្ម កម្ម​ដែល​រា​រាំង បៀត​បៀន​ដល់​កម្ម​ដទៃ
៤- ឧបឃាដកកម្ម កម្ម​ដែល​កំចាត់​បង់​កម្ម​ដទៃ ហើយ​ឲ្យ​ផល​ខ្លួន​ឯង​

ជន​កកម្ម ​នោះ​​គឺ កម្ម​ដែល​បណ្តាល​ឲ្យ​ម្ចាស់​នៃ​កម្ម​នោះ ទទួល​សោយ​ផល ទោះ​ល្អ​ក្តី អា​ក្រក់​ក្តី មិន​អាច​ជៀស​ផុត​ពី​ផល​របស់​វា​បាន​ឡើយ ។
ឧបត្ថម្ភកកម្ម គឺ​កម្ម​ដែល​ជួយ​ទ្រទ្រង់​ដល់​កម្ម​ដទៃ​ទៀត ឲ្យ​ម្ចាស់​កម្ម​សោយ​ផល​នៃ​កម្ម​ដទៃ​នោះ មិន​ឲ្យ​ផល​ដោយ​ខ្លួន​វា​ទេ ។ ឧបបីឡកម្ម គឺ​កម្ម​ដែល​ទប់​មិន​ឲ្យ​កម្ម​ដទៃ​ទៀត ផ្តល់​ផល​ឲ្យ​ទៅ​ម្ចាស់​កម្ម ជា​បណ្តោះ​អាសន្ន កម្ម​ដទៃ​នោះ​មិន​សាប​សូន្យ​ទៅ​ណា​ទេ អាច​ឲ្យ​ផល​ទៅ​ថ្ងៃ​ក្រោយ​បាន កាល​ណា​កម្ម​ដែល​រា​រាំង​នោះ​រលត់​ទៅ ។ ឧបឃាដកកម្ម គឺ​កម្ម​ដែល​បំផ្លាញ​កម្ម​ដទៃ​ឲ្យ​វិនាស កុំ​ឲ្យ​មាន​ត​ទៅ​ទៀត ហើយ​ឲ្យ​ផល​ដោយ​ខ្លួន​ឯង ។

 

ខ) ទម្ងន់​របស់​កម្ម – ការ​ចាត់​កម្ម​ទៅ​តាម​ទម្ងន់​របស់​វា មាន​៤បែប​គឺៈ
១- អនន្តរិយកម្ម កម្ម​ធ្ងន់​ផ្នែក​អកុសល ឬ​គរុ​កម្ម កម្ម​ខ្លាំង​ក្លា​ផ្នែក​កុសល
២- អាសន្នកម្ម កម្ម​ទាន់​ហន់ ក្នុង​ពេល​រៀប​ស្លាប់
៣- អាចិណ្ណកម្ម កម្ម​ទម្លាប់ កម្ម​ស្រាល
៤- កតត្តាវាបនកម្ម កម្ម​ដែល​ឲ្យ​ផល​ចុង​ក្រោយ

អនន្តរិយកម្ម គឺ​កម្ម​ដែល​មាន​ទម្ងន់​ធ្ងន់​មិន​អាច​មាន​កម្ម​ដទៃ​ណា​មក​រា​រាំង ឬ​កំចាត់​បាន សោះ​ឡើយ ម្ចាស់​កម្ម​នេះ​ត្រូវ​តែ​ទទួល​ផល​ក្នុង​ជា​ដាច់​ខាត ។ កម្ម​ធ្ងន់​នេះ​មាន​ការ​សម្លាប់​ឳពុក​ម្តាយ ការ​ធ្វើ​ឲ្យ​ឈាម​ព្រះពុទ្ធ​ហូរ​ចេញ ការ​សម្លាប់​ព្រះ​អរហន្ត ការ​រំលោភ​លើ​ភិក្ខុនី ការ​បំ​បែក​សង្ឃ ខាង​ផ្នែក​អកុសល ។ គរុកម្ម​ខាង​ផ្នែក​កុសល​វិញ មាន​ការ​បូជា ធ្វើ​កុសលកម្ម​ផ្ទាល់ នឹង​ព្រះ​ពុទ្ធ​អង្គ ការ​សម្រេច​ឈាន​សមាបត្តិ ។
 
អាសន្នកម្ម គឺ​កម្ម​ដែល​ធ្វើ នៅ​ក្នុង​ដំណាក់​កាល​ចុង​ក្រោយ​បង្អស់​នៃ​ជីវិត ពេល​រៀប​ស្លាប់ គឺ​អារម្មណ៍​នៃ​កម្ម​ដែល​ខ្លួន​បាន​ធ្វើ​មក​ហើយ ហើយ​កម្ម​នោះ​ក៏​មក​ប្រា​កដ​ក្នុង​ជវន​ចិត្ត មុន​ពេល​ចុតិ ។ អាចិណ្ណកម្ម គឺ​កម្ម​ដែល​ខ្លួន​ធ្លាប់​តែ​ធ្វើ​រឿយ​ៗ មាន​ការ​រក្សា​សីល ការ​ចំរើន​ភាវនាសំអាត​កាយ​វាចា​ចិត្ត ជា​ដើម​ខាង​ផ្នែក​កុសល ឬ​ការ​ប្រព្រឹត្ត​ខុស​នឹង​សីល មាន​ការ​សម្លាប់​សត្វ លួច​ទ្រព្យ​គេ ផឹក​ទឹក​ស្រវឹង ជា​ដើម​ខាង​ផ្នែក​អកុសល ។ កតត្តាវាបនកម្ម ឬ​កម្ម​ក្រោយ​គេ គឺ​កម្ម​ដែល​រង់​ចាំ​ឲ្យ​កម្ម​ដទៃ​ទៀត ឲ្យ​ផល​អស់​ជា​មុន​សិន ទើប​កម្ម​នេះឲ្យ​ផល​ជា​ចុង​ក្រោយ​បង្អស់ ។ គឺ​កម្ម​ដែល​ព្រះ​អរហន្ត​ទទួល​ផល​មុន​និព្វាន ។

កាល​ណា​មាន​កម្ម​ធ្ងន់​ជា​មួយ​នឹង​កម្ម​ទាន់​ហន់ កម្ម​ធ្ងន់​នឹង​ឲ្យ​ផល​ភ្លាម​ក្រោយ​ពេល​ស្លាប់ ។ បើ​កម្ម​ទាន់ហន់​និង​កម្ម​ទម្លាប់​មាន​ជា​មួយ​គ្នា កម្ម​ទាន់ហន់​នឹង​ឲ្យ​ផល ។ បើ​កម្ម​ទម្លាប់ និង​កម្ម​ចុង​ក្រោយ​មាន​ជា​មួយ​គ្នា កម្ម​ទម្លាប់​នឹង​ឲ្យ​ផល ។

កម្ម​ទាន់​ហន់​សំខាន់​ខ្លាំង​ណាស់ ព្រោះ​វា​ជា​កម្ម​នៅ​ពេល​រៀប​នឹង​ស្លាប់ ដែល​ឲ្យ​ផល​ ភ្លាម ឲ្យ​សត្វ​កើត​ជា​អ្វី នៅ​ភព​ណា បន្ទាប់​ពី​អស់​អាយុ​សង្ខារ​ទៅ ឯ​កម្ម​ដទៃទៀត​ដែល​បុគ្គល​ដែល​ស្លាប់​នោះ​បាន​ធ្វើ​ពី​មុន នៅ​មិន​ទាន់​ឲ្យ​ផល​នៅ​ឡើយ ។ ទោះ​បី​គេ​ធ្វើ​កុសលកម្ម​ច្រើន​មក​ពី​មុន​ក៏​ដោយ បើ​ពេល​រៀប​ស្លាប់ គេ​កំពុង​ធ្វើ​អកុសលកម្ម អកុសលកម្ម​នោះ​នឹង​ឲ្យ​ផល​អាក្រក់​ឲ្យ​បុគ្គល​នោះ​ទៅ​កើត​ក្នុង​ភព​ដ៏​ថោក​ទាប មាន​នរក​ប្រេត​អសុរ​កាយ​តិរច្ឆាន​ជា​ដើម ។ ឬ​បើ​នៅ​ពេល​រៀប​ស្លាប់ គេ​កំពុង​តែ​ធ្វើ​កុសលកម្ម មាន​ការ​ចំរើន​សមាធិ​ជា​ដើម កុសលកម្ម​នោះ​នឹង​ឲ្យ​ផល​ទៅ​កើត​ក្នុង​សុគតិ​ភព គឺ​ភព​ដែល​គេ​គួរ​នឹង​កើត ជា​មនុស្ស ទេវតា​ឬ​ព្រហ្ម ។

គ) ពេលវេលានិងទីកន្លែង – កម្មអាចឲ្យផលទៅតាមពេលនិងកន្លែង៣គឺៈ
១- ទិដ្ឋ​ធម្មវេទនិយ​កម្ម បច្ចុប្បន្ន​ជាតិ ក្នុង​កន្លែង​ដែល​កំពុង​រស់​នៅ
២- ឧប​បជ្ជវេទនិយ​កម្ម ជាតិ​បន្ទាប់ នៅ​កន្លែង​ដែល​កើត​ជា​ថ្មី
៣- អបរាបរិយ​វេទ​និយ​កម្ម ជាតិ​ក្រោយ​ៗ​បន្ត​អំពី​ជាតិ​បន្ទាប់ នៅ​កន្លែង
ដែល​មាន កំណើត​ថ្មី
៤- អ​ហោសិ​កម្ម កម្ម​ដែល​មិន​មាន​ឱកាស​ឲ្យ​ផល ។

ពាក្យ​ថា កម្ម​ដែល​បុគ្គល​បាន​ធ្វើ​ពី​មុន ឲ្យ​ផល​ល្អ​ឬ​អាក្រក់ គ្រាន់​តែ​ជា​ការ​ពោល​ដោយ​ខ្លី ជា​សេចក្តី​សង្ខេប ។ ពាក្យ​ពោល​យ៉ាង​នេះ​អាច​ឲ្យ​មាន​ការ​យល់​ច្រឡំ​ថា កម្ម​ទាំង​នោះ​តាម​ម្ចាស់​របស់​វា​រហូត​ពី​ជាតិ​មួយ ទៅ​ជាតិ​មួយ​ដើម្បី​ឲ្យ​ផល ។ មិន​មែន​ដូច្នោះ​ទេ ។ ធម៌​ទាំង​អស់​ជា​ធម្មជាតិ​មិន​ទៀង គឺ​កើត​ហើយ​រលត់​សូន្យ​ទៅ​វិញ ឯ​កម្ម​ក៏​ជា​ធម៌ កើត​ហើយ​រលត់​ដូច​គ្នា ។​
 
ប៉ុន្តែ​កម្ម​បាន​បង្កើត​នូវ​ឥទ្ធិពល​មួយ ឲ្យ​ម្ចាស់​របស់​វា ។ ឥទ្ធិពល​នេះ​គ្មាន​រូប​រាង​ខ្លួន​ប្រាណ​ទេ វា​តាម​ម្ចាស់​របស់​វា​រហូត​ក្នុង​ត្រៃ​ភព លើក​លែង​តែ​ព្រះ​និព្វាន ។ ឥទ្ធិពល​នៃ​កម្ម​នេះ មាន​ឫទ្ធិ​ឲ្យ​ផល​ល្អ​ឬ​អា​ក្រក់​កើត​ឡើង​បាន ដល់​ម្ចាស់​របស់​វា កាល​ណា​មាន​បច្ច័យ​គ្រប់​គ្រាន់ ដែល​ជា គ្រឿង​ទ្រ​ទ្រង់​ជួយ​ឧបត្ថម្ភ ។ ដើម្បី​ជា​ការ​ពន្យល់ មាន​សេចក្តី​ឧបមា​មួយ​ក្នុង​តម្រា​ជំនាន់​ចាស់​ថា វត្ថុ៣​យ៉ាង​គឺ​ស្មៅ​ក្រៀម​១ កែវ​ពង្រីក​១ និង​ពន្លឺ​ព្រះ​អាទិត្យ​១ ។ នៅ​ពេល​ដែល​ពន្លឺ​ព្រះ​អា​ទិត្យ​ចាំង​ទម្លុះ​កែវ​ទៅ​ចំ​ស្មៅ​ក្រៀម ក៏​បង្កើត​ឲ្យ​មាន​ភ្លើង​ឆេះ​ស្មៅ​នោះ​ទៅ ។ ភ្លើង​គ្មាន​នៅ​ក្នុង ស្មៅ​ក្រៀម គ្មាន​នៅ​ក្នុង​កែវ គ្មាន​នៅ​ក្នុង​ពន្លឺ​ព្រះ​អាទិត្យ​ទេ ។
 
កែវ​ពង្រីក ពន្លឺ​ព្រះ​អាទិត្យ និង ស្មៅ​ក្រៀម កាល​បើ​ជួប​គ្នា អាច​ឲ្យ​ភ្លើង​កើត​ឡើង​បាន ។ ផល​នៃ​កម្ម​ក៏​ដូច្នោះ​ដែរ កាល​ណា មាន​ហេតុ​បច្ច័យ​គ្រប់​គ្រាន់ ផល​នៃ​កម្ម​ក៏​កើត​ឡើង ។ បើ​គ្មាន​ហេតុ​បច្ច័យ​គ្រប់​គ្រាន់​ទេ ផល​នៃ​កម្ម​ក៏​មិន​កើត​ឡើង​ដែរ ពិត​មែន​តែ​មាន​ឥទ្ធិ​ពល​នៃ​កម្ម​ក៏​ដោយ ។ ឧបមា​ម៉្យាង​ទៀត​ដូច​ជា​គ្រាប់​ស្វាយ កាល​ណា​មាន​ដី មាន​ទឹក មាន​ពន្លឺ​ថ្ងៃ គ្រាប់​ស្វាយ​នោះ​នឹង​ដុះ​ឡើង ។ គ្រាប់​ស្វាយ​ទុក​ដូច​ជា​ឥទ្ធិ​ពល​នៃ​កម្ម វា​រង់​ចាំ​តែ​ឱកាស​នឹង​ដុះ​ឡើង​កាល​ណា​មាន​ដី​ទឹក​និង​ពន្លឺ​ថ្ងៃ ។ សេចក្តី​ពន្យល់​នេះ​ត្រឹម​ត្រូវ​ចំពោះ​តែ កម្ម​ដែល​ឲ្យ​ផល (មុខ​ងារ​នៃ​កម្ម​ខាង​លើ) ប៉ុណ្ណោះ ។

ប៉ុន្តែ​ចំពោះ​កម្ម​ធ្ងន់ និង​កម្ម​ទាន់​ហន់ ផល​របស់​វា​មាន​កម្លាំង​គ្រប់​គ្រាន់ កើត​ឡើង​ឥត​រង់ ចាំ​អ្វី​ជួយ​ឧបត្ថម្ភ​ទេ គឺ​វា​កើត​ឡើង​ដោយ​ខ្លួន​ឯង មិន​ពន្យា​ពេល​វេលា​ឲ្យ​យឺត​យូរ​ឡើយ ។ អហោសិកម្ម គឺ​កម្ម​ដែល​ឥទ្ធិ​ពល​របស់​វា សាប​សូន្យ​ទៅ ដោយ​ម្ចាស់​របស់​បាន​សម្រេច​មគ្គ​ផល ក្នុង​លោកុត្តរ​សមាធិ ដូច​ព្រះ​អង្គុលី​មាល​ត្ថេរ កម្ម​ដែល​ព្រះ​អង្គ​សម្លាប់​មនុស្ស​ពី​ពេល​មុន មិន​ឲ្យ​ផល​ដល់​ព្រះ​អង្គ​ទេ ជា​អហោសិកម្ម ព្រោះ​ព្រះ​អង្គ​បាន សម្រេច​អរហត្ត​ផល មុន​ពេល​ឬ​រំលាយ​ខន្ធ ។ ក្រៅ​ពី​អហោសិកម្ម ឥទ្ធិពល​នៃ​កម្ម​ដទៃ​ទៀត នៅ​តែ​អាច​ឲ្យ​ផល ក្នុ​ង​ជាតិ​ណា​មួយ ដរាប​ណា​នៅ​មាន​ការ​កើត​និង​ស្លាប់ ត​ទៅ​ទៀត ។ ព្រោះ​ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយ បាន​ជា​សត្វ​តិរច្ឆាន​អាច​ទទួល​ផល​ឲ្យ​កើត​ជា​មនុស្ស​បាន កាល​ណា​វា​ធ្លាប់​បាន ធ្វើ​កុសល​កម្ម​ពី​ជាតិ​មុន​ៗ មុន​ពេល ដែល​វា​កើត​ជា សត្វតិរច្ឆាន​នោះ ​។

ទីកន្លែងដែលសត្វលោកទៅកើត ក៏ទៅតាមឥទ្ធិពលនៃកម្មដែរ ។ ឥទ្ធិពលរបស់កម្មជា​អកុសល​តាម​ធ្ងន់​ឬ​ស្រាល ឲ្យ​សត្វ​ទៅ​កើត​ក្នុង​អបាយ​ភូមិ មាន​នរក​ ប្រេត អសុរកាយ តិរច្ឆាន​បើ​បាន​កើត​ជា​មនុស្ស ក៏​មនុស្ស​នោះ​រង​ទុក្ខ​ទោស វេទនា​យ៉ាង​ខ្លាំង ។ ឥទ្ធិ​ពល​នៃ​កម្មជា​កុសល​​វិញ​អាច​ឲ្យ​សត្វ​ទៅ​កើត​ ក្នុង​សុគតិ​សួគ៌ ឬ​ព្រហ្ម​លោក តាម​កម្លាំង​នៃ​កុសលកម្ម​នោះ ។ បើបាន​​កើត​ជា​មនុស្ស​វិញ ក៏​មនុស្ស​នោះ​មាន​ភព្វ​វាសនា​ល្អ ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ច្រើន ។ ព្រះ​និព្វាន មិន​មាន កម្មជា​បច្ច័យ​ទេ ព្រោះ​កម្មជា​ធម៌​របស់ ត្រៃ​លោក​តែ​ប៉ុណ្ណោះ ។

រូប​កាយ​របស់​បុគ្គល​ម្នាក់​ៗ ដែល​ជា​ផល​នៃ​កម្ម ចែក​ចេញ​ជា​នាម (ចិត្ត​និង​ចេតសិក) និង​រូប កើត​ឡើយ​ដោយ​ធម៌៥​យ៉ាង​គឺ អវិជ្ជា​១ តណ្ហា១​ ឧបាទាន១ កម្ម១ អាហារ១ ។ ហេតុ​ដើម​គឺ​អវិជ្ជា សេចក្តី​មិន​ដឹង​មិន​យល់ ដែល​ជា​បច្ច័យ​ឲ្យ​សង្ខារ​កើត​ឡើង ។ សង្ខារ​នេះ​គឺកម្ម​សង្ខារ ដែល​ជា​បច្ច័យ​ឲ្យ​វិញ្ញាណ (បដិសន្ធិចិត្ត)កើត​ឡើង ។ កាល​បើ​មាន​វិញ្ញាណ​ហើយ សត្វ​ក៏​កើត​ឡើង​មាន​នាម​និង​រូប ហើយ​សោយ​ផល​នៃ​កម្ម ជា​បន្ត​ទៅ​ទៀត ។

យើង​ម្នាក់​ៗ​បាន​ឆ្លង​កាត់ ការ​កើត​ស្លាប់​ៗ ក្នុង​ត្រៃ​ភព រាប់​កប្ប រាប់​អសង្ខ័យ្យ ជា​ច្រើន​រាប់​​មិន​អស់ យើង​តែង​ធ្វើ​នូវ​កម្មជា​និច្ច គ្រប់​ពេល​វេ​លាដែល​រស់​នៅ ហើយ​ក៏​បាន​សោយ​ផល​នៃ​កម្ម​បន្ត​បន្ទាប់​គ្នា​ជាប់​ជា​និច្ច​ដែរ ។ ផល​នៃ​កម្ម​មួយ​រលត់​ទៅ ផល​នៃ​កម្ម​មួយ​ទៀត​មក​បន្ត​ពេល​សោយ​ផល​នៃ​កម្ម​និមួយ​ៗ យើង​តែង​ប្រតិកម្ម​ចំពោះ ការ​សោយ​ផល​នោះ បើ​វា​ជា​ទី​ពេញ​ចិត្ត យើង​ប្រតិកម្ម​ដោយ​លោភៈ​និង​មោហៈ បើ​វា​ជា​ទី​ស្អប់​ខ្ពើម យើង​ប្រតិកម្ម​ដោយ​ទោសៈ​និង ​មោហៈ ។
 
យើង​ក៏​បង្កើត​នូវ​កម្ម​ថ្មី​ៗ ដែល​នឹង​ឲ្យ​ផល ក្នុង​ពេល​អនាគត​ត​ទៅ​ទៀត ម្ល៉ោះ​ហើយ​កំណើត​របស់​យើង​តែង​តែ​អន្ទោល ក្នុង​ភព​ទាំង​៣ ជួន​កាល​កើត​ក្នុង​អបាយ​ភូមិ ជួន​កាល​កើត​ជា​មនុស្ស ជួន​កាល​កើត​ជា​ទេវតា ជួន​កាល​កើត​ជា​ព្រហ្ម ក៏​ព្រោះ​តែ​មាន​កម្ម​ជា​ហេតុ ។ យើង​ពុំ​ដឹង​ថា កម្ម​អាក្រក់​ណា​ខ្លះ ដែល​យើង​បាន​ធ្វើ​ពី​ពេល​មុន ហើយ​កំពុង​រង់​ចាំ​ឲ្យ​ផល ជា​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​របស់​យើង​គ្រប់​គ្នា អ្នក​ខ្លះ​ស្វែង​រក​ការ​ពារ កុំ​ឲ្យ​ឧប្ប​ទ្រព​ចង្រៃ កើត​មាន​ដល់​ខ្លួន​គេ ដោយ​ជំនឿ​សាសនា ឬ​ការ​បន់​ស្រន់​អាទិទេព ។
 
ប៉ុន្តែ​បើ​យើង​យល់​ច្បាប់​នៃ​កម្ម យើង​នឹង​ដឹង​ថា​នរ​ណា​ជា​ម្ចាស់​នៃ​កម្ម អ្នក​នោះ​ជា​អ្នក​ទទួល​ផល​ កាល​ណា​ឱកាស តម្រូវ​កម្ម​នោះ​ឲ្យ​ផល គ្មាន​អំណាច​ណា​ផ្សេង​ក្រៅ​អំ​ពី​ម្ចាស់​កម្ម អាច​បញ្ជៀសព​ង្វាង​កម្ម កុំ​ឲ្យ​វា​ឲ្យ​ផល​បាន​ឡើយ ។ ចុះ​ម្ចាស់​កម្ម​ធ្វើ​យ៉ាង​ណា ទើប​អាច​បញ្ជៀស​ផល​កម្ម​បាន? នោះ​អាស្រ័យ​លើ​ទម្ងន់​នៃ​កម្ម​ជា​មុន​សិន បើ​ជា​កម្ម​ធ្ងន់ មាន​ការ​សម្លាប់​ឳពុក​ម្តាយ​របស់​ខ្លួន ការ​ធ្វើ​ឲ្យ​ឈាម​ព្រះ​ពុទ្ធ​ស្រក់​ចុះ ការ​សម្លាប់​ព្រះ​អរហន្ត ការ​រំលោភ​លើ​ភិក្ខុនី ការ​បំបែក​សង្ឃ ជា​ដើម ម្ចាស់​នៃ​កម្ម​នឹង​ទទួល​ផល បន្ទាប់​ពី​ស្លាប់​ពី​ជាតិ​នេះ​ទៅ ជា​ដាច់​ខាត គ្មាន​រួច​ខ្លួន​ឡើយ ។
 
បើ​ជា​កម្ម​ទាន់​ហន់​វិញ គឺអា​ស្រ័យ​លើ មរណា​សន្ន​ជវ័ន គឺ​ជវ័ន​ចិត្ត​ទី​១និង​ទី​៧​នៅ​ពេល​ចុង​ក្រោយ​បង្អស់​នៃ​ជីវិត ។ បើជវ័ន​ចិត្ត​ទី​១​ល្អៀង​ទោរ​ទន់​ទៅ​ខាង​បា​បកម្ម ជវ័ន​ទី២ដល់​ទី៦​នឹង​ចាត់​តាំង​ភព​នៃ​បដិសន្ធិ ហើយ​ជវ័ន​ទី៧កើត​ឡើង ស្រ​វា​តោង​យក​នូវ​ភព​ថ្មី ចុតិ​ចិត្ត (ចិត្ត​ចាក​ចេញ​ចោល​រូប គឺ​ស្លាប់​) ក៏​កើត​ឡើង ។ បុគ្គល​នោះក៏​ទៅ​កើត​ក្នុ​ង​ភព​ដ៏​ថោក​ទាប មាន​នរក ប្រេត តិរច្ឆាន​ជា​ដើម ។ បើ​ជវ័ន​ចិត្ត ទី១​ល្អៀង​ទៅ​ខាង​កម្ម​ជា​បុណ្យ​វិញ ក៏​មាន​សភាព​ស្រប​គ្នា​ដែរ​គឺ​បុគ្គល​នោះ​នឹង​ទៅ​កើត​ក្នុង​ភព​ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​មាន​ស្ថាន​សួគ៌ ឬ​ព្រហ្ម​លោក​ជា​ដើម ។
 
ដូ​ច្នេះ ជា​ការ​សំខាន់​ណាស់ ដែល​បុគ្គល​រៀប​ស្លាប់​ត្រូវ​តែ​ផ្ចង់​ស្មារតី កុំ​ឲ្យវ​ង្វេង​គិត​ទៅ​រក​បាប​កម្ម ដែល​ខ្លួន​បាន​ធ្វើ ដូច​ជា​សម្លាប់​សត្វ​ជា​ដើម​ទោះ​បី​ខ្លួន​បាន​ធ្វើ​បុណ្យ​យ៉ាង​ច្រើន​មក​ក៏​ដោយ ។ បើ​ជា​កម្ម​ទម្លាប់ គេ​អាច​ពន្យា​ពេល ឬ​បញ្ជៀស​កុំ​ឲ្យ​កម្ម​អាក្រក់​តាម​មក​ទាន់ ដោយ​ការ​ធ្វើ​នូវ​កុសលកម្ម ថ្មី​ៗទៀត​ជា​រឿយៗ ឲ្យ​បាន​ច្រើន​ឡើង​ៗ ដោយ​ការ​បញ្ឈប់​ការ​ធ្វើ​អកុសលកម្ម​ថ្មី​ៗ ព្រោះ​កុសល​កម្ម​ថ្មី​ៗ ដែល​មាន​ចំនួន​ច្រើន អាច​គ្រប​សង្កត់​កម្ម​ចាស់ មិន​ឲ្យ​មាន​ឱកាស​ឡើង​មក​ខាង​លើ​បាន យ៉ាង​ណា​មិញ ដូច​ជា​អ្នក​ចាក់​អំបិល​មួយ​ស្លាប​ព្រា ទៅ​ក្នុង​ទឹក​មួយ​កែវ ទឹក​ក្នុង​កែវ​នោះនឹង​មាន​រស​ជាតិ​ប្រៃ តែ​បើ​អ្នក​ចាក់​អំបិល​មួយ​ស្លាប​ព្រា ទៅ​ក្នុង​ទន្លេ ទឹក​ទន្លេ​នោះ​មិន​មាន​រស​ជាតិ​ប្រៃ​ឡើយ ។ ការ​បន់​ស្រន់​មិន​មាន​ប្រសិទ្ធិភាព ដូច​ការ​ធ្វើ​សីល សមាធិ បញ្ញាទេ ។
 
ការ​រក្សា​សីល មាន​សីល​៥​ជា​ដើម ជា​និច្ច​មិន​ឲ្យ​ដាច់ ការ​ចំរើន​សមាធិ​កម្មដ្នាន មាន​អនា​បាន​ស្សតិ​ជា​ដើម ជា​រឿយ​ៗ​រាល់​ថ្ងៃ ការ​ចំ​រើនវិបស្សនា​បញ្ញា ជា​រឿយ​ៗ​ឥត​ធ្វេស​ប្រហែស ការ​គោរព​បូជា​ព្រះ​រតន​ត្រៃ ការ​ឲ្យ​ទាន​ដោយ​មិន​គិត​ប្រយោជន៍ ការ​បណ្តុះ​ចិត្ត​ឲ្យ​មាន មេត្តា​អាណិត​អា​សូរ​ដល់​សព្វ​សត្វ​ទាំង​ពួង ដែល​ម្ចាស់​កម្ម​ធ្វើ​ដោយ​ខ្លួន​ឯង នឹង​អាច​ឲ្យ​គេ​រំលត់​នូវ​ទុក្ខ ដែល​កើត​ឡើង​ដោយ​សា​រ​ផល​នៃ​កម្ម​ចាស់​បាន​បើ​មិន​ទាន់​សម្រេច​បរិបូណ៌​ក្នុង​ជាតិ​នេះ ក៏​ជាតិ​ខាង​មុខ នឹង​បាន​ផល​ប្រយោជន៍ល្អ ជា​មិន​ខាន​។ ពាក្យ​ថា “ បាប “ ឬ “ បុណ្យ “ គឺ​ឥទ្ធិ​ពល​អាក្រក់ ឬ​ឥទ្ធិ​ពល​ល្អ​នៃ​កម្ម​នេះ​ឯង ។

ចំពោះ​ភាព​មិន​ស្មើគ្នា របស់​បុគ្គល​ម្នាក់​ៗ ខ្លះ​មាន ខ្លះ​ក្រ ខ្លះ​ល្អ ខ្លះ​អាក្រក់ ខ្លះ​ឆ្លាត ខ្លះ​ល្ងង់ ខ្លះ​អាយុ​វែង ខ្លះ​អាយុខ្លី ខ្លះ​កើត​ក្នុង​ត្រកូល​ខ្ពង់​ខ្ពស់ ខ្លះ​កើត​ក្នុង​ត្រកូល​ថោក​ទាប ។ល។ ព្រះពុទ្ធ​ទ្រង់​ត្រាស់​ពន្យល់​ថា៖

បុគ្គល​ខ្លះចូល​ចិត្ត​ការ​សម្លាប់​សត្វ​ឯ​ទៀត គេ​មាន​ទម្លាប់​ក្នុង​ការ​សម្លាប់​នេះ លុះ​អស់​អាយុ​សង្ខារ​ពី​ជាតិ​នេះ​ទៅ បុគ្គល​នោះនឹង​ទៅ​កើត​ក្នុង​អបាយ​ភូមិ មាន​នរក​អសុរ​កាយ តិរច្ឆាន​ជា​ដើម បើ​បាន​កើត​ជា​មនុស្ស​វិញ មនុស្ស​នោះ​អាយុ​ខ្លី ។

បុគ្គល​ដែល​មិន​សម្លាប់​សត្វ មិន​មាន​ទម្លាប់​ក្នុង​ការ​សម្លាប់ គេ​មាន​មេត្តា​ករុណា ដល់​សត្វ​ទាំង​ពួង លុះ​បុគ្គល នោះ​ស្លាប់​ទៅ គេ​នឹង​ទៅ​កើត​ក្នុង​សុគ​តិភព បើ​សិន​ជា​កើត​ជា​មនុស្ស​វិញ មនុស្ស​នោះ​នឹង​មាន​អាយុវែង ។

បុគ្គល​ខ្លះ​ចូល​ចិត្ត បៀត​បៀន​សត្វ​ឯ​ទៀត ឲ្យ​ឈឺ​ចាប់ រង​ទុក្ខ​វេទនា លុះ​ស្លាប់​អំពី​លោក​នេះ​ទៅ មនុស្ស​នោះ​នឹង​ទៅ​កើត ក្នុង​អបាយ​ភូមិ បើ​សិន​បាន​កើត​ជា​មនុស្ស​វិញ ក៏​មនុស្ស​នោះ​មាន​ជម្ងឺ ឈឺ​ចុក​ចាប់​ជា​ច្រើន ។

បុគ្គល​ដែល​មិន​បៀត​បៀន សត្វ​ឲ្យ​ឈឺ​ចាប់ ចូល​ចិត្ត​ជួយ​សត្វ​ដទៃ​ឲ្យ​បាន​សុខ មនុស្ស​នោះ ក្រោយ​ពី​ស្លាប់​ទៅ នឹង​ទៅ​កើត​ក្នុង​សុគតិភព បើ​សិន​ជា​កើត​ជា​មនុស្ស​វិញ ក៏​មនុស្ស​នោះ មាន​សុខ​ភាព​ល្អ ជា​អ្នក​មាន​ជម្ងឺ​តិច ។

បុគ្គល​ខ្លះ​កាច ជា​អ្ន​ក​មាន​កំហឹង​ច្រើន មិន​សន្តោស​ប្រណី លុះ​អស់​អាយុ​សង្ខារ ពី​លោក​នេះ​ទៅ នឹង​ទៅ​កើត​ក្នុង​អបាយ​ភូមិ បើ​សិន​ជាបាន​កើត ជា​មនុស្ស​វិញ ក៏​មនុស្ស​នោះ​មាន​រូប​អាក្រក់ ។

បុគ្គល​ដែល​មាន​ចិត្ត​ស្លូត មាន​ការ​សន្តោស​ប្រណី លុះ​ស្លាប់​ពី​លោក​នេះ​ទៅ នឹង​ទៅ​កើត​ក្នុង​សុគតិភព បើ​សិន​ជា​បាន​កើត​ជា​មនុស្ស​វិញ មនុស្ស​នោះ​មាន​រូប​កាយ​ល្អ ។

បុគ្គល​ខ្លះ​កំណាញ់​ស្វិត មិន​ធ្វើ​ទាន គិត​តែ​ពី​ប្រមូល​យក​ទ្រព្យ​ មក​ធ្វើ​ជា​របស់​ខ្លួន លុះ​ស្លាប់​ពី​ជាតិ​នេះ​ទៅ នឹង​ទៅ​កើត​ក្នុង​អ​បាយ​ភូមិ បើ​បាន​កើត​ជា​មនុស្ស​វិញ ក៏​មនុស្ស​នោះ​ក្រី​ក្រ​តោក​យ៉ាក ។

បុគ្គល​ខ្លះ​មាន​ចិត្ត​សប្បុ​រស ចូល​ចិត្ត​ធ្វើ​ទាន លុះ​ស្លាប់​ពី​លោក​នេះ​ទៅ នឹង​ទៅ​កើត​ក្នុង​សុគ​តិ​ភព​បើ​សិន​ជា​បា​ន​កើត​ជា​មនុស្ស​វិញ មនុស្ស​នោះ​មាន​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ច្រើន ។

បុគ្គល​ខ្លះ​លើក​តំកើង​ខ្លួន មិន​គោរព​ចាស់​ព្រឹទ្ធា​ចារ្យ មើល​ងាយ​ដល់​ជន​ដទៃ លុះ​ស្លាប់​ពី​លោក​នេះ​ទៅ នឹង​ទៅ​កើត​ក្នុង​អបាយ​ភូមិ​បើ​សិន​ជា​បាន​កើត​ជា​មនុស្ស​វិញ មនុស្ស​នោះកើត​ក្នុង​ស្ថាន​ភាព​អាក្រក់ ដូច​ជា​ពេល​ស្រុក​មាន​សង្គ្រាម អត់​អាហារ​ជាដើម ។

បុគ្គល​ដែល​ដាក់​ខ្លួន ចេះ​គោរពដ​ល់​ជន​ដទៃ លុះ​ស្លាប់​ពី​លោក​នេះ​ទៅ នឹង​ទៅ​កើត​ក្នុង​សុគតិភព បើ​សិន​ជា​បាន​កើត​ជា​មនុស្ស​វិញ មនុស្ស​នោះកើត​ក្នុង​ស្ថាន​ភាព​ល្អ ដូច​ជា​ក្នុង​ប្រទេស ដែល​សម្បូរ​សប្បាយ សុខ​សន្តិភាព ។

បុគ្គល​ខ្លះមិ​ន​ព្យាយាម​រៀនឲ្យ​មាន​ចំណេះ​ចេះ​ដឹង​ច្រើន​ទេ ហើយ​ដោយ​សេចក្តី​ល្ងង់​ខ្លៅ ក៏​ធ្វើ​ខុស​ជា​ច្រើន លុះ​ស្លាប់​ពី​ជាតិ​នេះ​​ទៅ នឹង​ទៅ​កើត​ក្នុង​អបាយ​ភូមិ បើ​សិន​ជា​បាន​កើត ជា​មនុស្ស​វិញ មនុស្ស​នោះ​ល្ងង់​ឥត​ប្រា​ជ្ញា ។

បុគ្គល​ខ្លះ​ជា​អ្នក​ចូល​ចិត្ត​ការ​រៀន​សូត្រ ឲ្យ​បាន​ចេះ​ដឹង​ច្រើន ហើយ​ដោយ​សារ​ការ​ចេះ​ដឹង​ច្រើន គេ​មិន​ប្រព្រឹត្ត​ខុស លុះ​ស្លាប់​ពី​លោក​នេះ​ទៅ នឹង​ទៅ​កើត​ក្នុង​សុគ​តិភព បើ​សិន​ជា​បាន​កើត​ជា​មនុស្ស​វិញ មនុស្ស​នោះឆ្លាត មាន​ប្រាជ្ញា​ច្រើន ។

ច្បាប់​នៃ​កម្ម​ដែល​ព្រះ​ពុទ្ធ​បរមគ្រូ បាន​សំដែង​ពន្យល់​ដល់​សេដ្នី​សុភៈ​នេះ បាន​បញ្ជាក់​យ៉ាង​ច្បាស់​ថា យើង​ជា​អ្នក​ទទួល​ខុស​ត្រូវ និង​ជា​អ្នក​សោយ​ផល នៃ​អំពើ​ដែល​យើង​ម្នាក់​ៗ​បាន​ធ្វើ​ដោយ​កាយ​វាចា​ចិត្ត ។ ដើម្បី​សេចក្តី​សុខ​ផ្ទាល់​ខ្លួន យើង​ត្រូវ​លះបង់ អំពើ​ទាំង​ឡាយ​ណា​ដែល​ជា​អកុសល​កម្ម ហើយ​ធ្វើ​តែ​អំពើ ទាំង​ឡាយ​ណា​ដែល ជា​កុសលកម្ម ។ បើ​ដូច្នេះ យើង​ត្រូវ​ធ្វើ​កិច្ច​ការ​៣យ៉ាង​គឺ ការរៀន​ព្រះធម៌​១ ការប្រតិបត្តិ​នូវ​ព្រះ​ធម៌​១ ការ​ធ្វើ​ឲ្យ​សម្រេច​១ ។ ព្រះ​ធម៌​ដែល​ត្រូវ​រៀន​គឹ ធម៌​សម្រាប់​ប្រតិបត្តិ​ដែល​សំខាន់​ មិន​គ្រាន់​តែ​សម្រាប់​សូត្រ​ថ្វាយ​បង្គំ ព្រះ​រតន​ត្រៃ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ ។
 
ការ​រៀន​សូត្រ​មាន​ន័យ​ថា ការ​ចាំ​ហើយ​យល់​ច្បាស់ ។ ការ​ប្រតិបត្តិ​នូវ ព្រះ​ធម៌ គឺ​យក​ព្រះធម៌​មក​អនុវត្ត​ធ្វើ ដូច​ជា​ការ​រក្សាសីល​មិន​ឲ្យ​ដាច់ ធ្វើ​សតិ​ឲ្យ​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​ធម៌ ជា​រឿយ​ៗ ប្រតិបត្តិ​តាម​អរិយមគ្គ ប្រកប​ដោយ​អង្គ​៨​ប្រការ មាន​ការ​ចំរើន​សមាធិ​ជាដើម ។ ការ​ធ្វើ​ឲ្យ​សម្រេច​គឺ ធ្វើ​សីល​មិន​ឲ្យ​ដាច់ ធ្វើ​សមាធិ​ឲ្យ​ស្ងប់​កិលេស ធ្វើ​វិបស្សនា​ឲ្យ​សម្រេច​មគ្គ និង​ផល ។ ឥទ្ធិពល​នៃ​អកុសល​កម្ម នៅ​តែ​អាច​ឲ្យ​ផល​អាក្រក់​បាន លុះ​ត្រា​តែ ម្ចាស់​កម្ម បាន​សំរេច​យ៉ាង​ហោច​ណាស់ ត្រឹម​សោតាបត្តិផល​ដែរ ទើប​អាច​រួច​អំពី​កម្ម​នោះ (លើក​លែង​កម្ម​ធ្ងន់ ដែល​ជៀសពុំ​រួច) ​។

រួម​សេចក្តី​ឲ្យ​ខ្លី​មក ផ្លូវ​ចាក​ចេញ​អំពី​ទុក្ខ​ ព្រះ​ពុទ្ធ​បាន​បង្ហាញ​ហើយ កាល​បើ​អ្នក​ឃើញ​នូវ​សេចក្តីទុក្ខ​ហើយ សម្រេច​ដើរ​ចេញ អំពីទុក្ខ​ទាំង​នោះ អ្នក​នឹង​បាន​រួច​ខ្លួន​ដោយ​ខ្លួន​ឯង ​។
————————————
ប្រភព៖ វីគីភីឌាភាសាខ្មែរ វិសុទ្ធិ៧

ដោយ៥០០០ឆ្នាំ

 
Array
(
    [data] => Array
        (
            [0] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 1
                    [shortcode] => [ADS1]
                    [full_code] => 
) [1] => Array ( [shortcode_id] => 2 [shortcode] => [ADS2] [full_code] => c ) ) )
Articles you may like
Public date : 31, Aug 2019 (31,919 Read)
កាតព្វកិច្ច​ក្រោយ​ពេល​រៀប​អាពាហ៍ពិពាហ៍
Public date : 21, Jul 2021 (12,825 Read)
ការ​ប្រើ​វិធី​បន្ទុំ​ឥន្ទ្រិយ
Public date : 04, May 2021 (19,383 Read)
ក្នុង​ពេល​ដែល​ចិត្ត​កើត​រោគ​ម្ដងៗ
Public date : 11, Oct 2022 (55,234 Read)
សុខ​របស់​អ្នក​ជា​មា​តា​បិ​តា​ និង​កូន​ប្រុស​ស្រី
Public date : 26, Jul 2019 (14,484 Read)
ទោស​បាណា​តិ​បា​ត និង​គុណ​របស់​មិត្រ
Public date : 08, Oct 2020 (9,222 Read)
ការ​ប្រព្រឹត្តិ​កោត​ក្រែង​ (អបចាយនកថា)
Public date : 05, Dec 2020 (20,511 Read)
ធម៌ពិត​គឺជីវិត​នេះឯង
Public date : 28, Jan 2022 (38,338 Read)
លោកនៃការរស់នៅ
© Founded in June B.E.2555 by 5000-years.org (Khmer Buddhist).
CPU Usage: 1.17
បិទ
ទ្រទ្រង់ការផ្សាយ៥០០០ឆ្នាំ ABA 000 185 807
   ✿  សូមលោកអ្នកករុណាជួយទ្រទ្រង់ដំណើរការផ្សាយ៥០០០ឆ្នាំ  ដើម្បីយើងមានលទ្ធភាពពង្រីកនិងរក្សាបន្តការផ្សាយ ។  សូមបរិច្ចាគទានមក ឧបាសក ស្រុង ចាន់ណា Srong Channa ( 012 887 987 | 081 81 5000 )  ជាម្ចាស់គេហទំព័រ៥០០០ឆ្នាំ   តាមរយ ៖ ១. ផ្ញើតាម វីង acc: 0012 68 69  ឬផ្ញើមកលេខ 081 815 000 ២. គណនី ABA 000 185 807 Acleda 0001 01 222863 13 ឬ Acleda Unity 012 887 987   ✿ ✿ ✿ នាមអ្នកមានឧបការៈចំពោះការផ្សាយ៥០០០ឆ្នាំ ជាប្រចាំ ៖  ✿  លោកជំទាវ ឧបាសិកា សុង ធីតា ជួយជាប្រចាំខែ 2023✿  ឧបាសិកា កាំង ហ្គិចណៃ 2023 ✿  ឧបាសក ធី សុរ៉ិល ឧបាសិកា គង់ ជីវី ព្រមទាំងបុត្រាទាំងពីរ ✿  ឧបាសិកា អ៊ា-ហុី ឆេងអាយ (ស្វីស) 2023✿  ឧបាសិកា គង់-អ៊ា គីមហេង(ជាកូនស្រី, រស់នៅប្រទេសស្វីស) 2023✿  ឧបាសិកា សុង ចន្ថា និង លោក អ៉ីវ វិសាល ព្រមទាំងក្រុមគ្រួសារទាំងមូលមានដូចជាៈ 2023 ✿  ( ឧបាសក ទា សុង និងឧបាសិកា ង៉ោ ចាន់ខេង ✿  លោក សុង ណារិទ្ធ ✿  លោកស្រី ស៊ូ លីណៃ និង លោកស្រី រិទ្ធ សុវណ្ណាវី  ✿  លោក វិទ្ធ គឹមហុង ✿  លោក សាល វិសិដ្ឋ អ្នកស្រី តៃ ជឹហៀង ✿  លោក សាល វិស្សុត និង លោក​ស្រី ថាង ជឹង​ជិន ✿  លោក លឹម សេង ឧបាសិកា ឡេង ចាន់​ហួរ​ ✿  កញ្ញា លឹម​ រីណេត និង លោក លឹម គឹម​អាន ✿  លោក សុង សេង ​និង លោកស្រី សុក ផាន់ណា​ ✿  លោកស្រី សុង ដា​លីន និង លោកស្រី សុង​ ដា​ណេ​  ✿  លោក​ ទា​ គីម​ហរ​ អ្នក​ស្រី ង៉ោ ពៅ ✿  កញ្ញា ទា​ គុយ​ហួរ​ កញ្ញា ទា លីហួរ ✿  កញ្ញា ទា ភិច​ហួរ ) ✿  ឧបាសក ទេព ឆារាវ៉ាន់ 2023 ✿ ឧបាសិកា វង់ ផល្លា នៅញ៉ូហ្ស៊ីឡែន 2023  ✿ ឧបាសិកា ណៃ ឡាង និងក្រុមគ្រួសារកូនចៅ មានដូចជាៈ (ឧបាសិកា ណៃ ឡាយ និង ជឹង ចាយហេង  ✿  ជឹង ហ្គេចរ៉ុង និង ស្វាមីព្រមទាំងបុត្រ  ✿ ជឹង ហ្គេចគាង និង ស្វាមីព្រមទាំងបុត្រ ✿   ជឹង ងួនឃាង និងកូន  ✿  ជឹង ងួនសេង និងភរិយាបុត្រ ✿  ជឹង ងួនហ៊ាង និងភរិយាបុត្រ)  2022 ✿  ឧបាសិកា ទេព សុគីម 2022 ✿  ឧបាសក ឌុក សារូ 2022 ✿  ឧបាសិកា សួស សំអូន និងកូនស្រី ឧបាសិកា ឡុងសុវណ្ណារី 2022 ✿  លោកជំទាវ ចាន់ លាង និង ឧកញ៉ា សុខ សុខា 2022 ✿  ឧបាសិកា ទីម សុគន្ធ 2022 ✿   ឧបាសក ពេជ្រ សារ៉ាន់ និង ឧបាសិកា ស៊ុយ យូអាន 2022 ✿  ឧបាសក សារុន វ៉ុន & ឧបាសិកា ទូច នីតា ព្រមទាំងអ្នកម្តាយ កូនចៅ កោះហាវ៉ៃ (អាមេរិក) 2022 ✿  ឧបាសិកា ចាំង ដាលី (ម្ចាស់រោងពុម្ពគីមឡុង)​ 2022 ✿  លោកវេជ្ជបណ្ឌិត ម៉ៅ សុខ 2022 ✿  ឧបាសក ង៉ាន់ សិរីវុធ និងភរិយា 2022 ✿  ឧបាសិកា គង់ សារឿង និង ឧបាសក រស់ សារ៉េន  ព្រមទាំងកូនចៅ 2022 ✿  ឧបាសិកា ហុក ណារី និងស្វាមី 2022 ✿  ឧបាសិកា ហុង គីមស៊ែ 2022 ✿  ឧបាសិកា រស់ ជិន 2022 ✿  Mr. Maden Yim and Mrs Saran Seng  ✿  ភិក្ខុ សេង រិទ្ធី 2022 ✿  ឧបាសិកា រស់ វី 2022 ✿  ឧបាសិកា ប៉ុម សារុន 2022 ✿  ឧបាសិកា សន ម៉ិច 2022 ✿  ឃុន លី នៅបារាំង 2022 ✿  ឧបាសិកា នា អ៊ន់ (កូនលោកយាយ ផេង មួយ) ព្រមទាំងកូនចៅ 2022 ✿  ឧបាសិកា លាង វួច  2022 ✿  ឧបាសិកា ពេជ្រ ប៊ិនបុប្ផា ហៅឧបាសិកា មុទិតា និងស្វាមី ព្រមទាំងបុត្រ  2022 ✿  ឧបាសិកា សុជាតា ធូ  2022 ✿  ឧបាសិកា ស្រី បូរ៉ាន់ 2022 ✿  ក្រុមវេន ឧបាសិកា សួន កូលាប ✿  ឧបាសិកា ស៊ីម ឃី 2022 ✿  ឧបាសិកា ចាប ស៊ីនហេង 2022 ✿  ឧបាសិកា ងួន សាន 2022 ✿  ឧបាសក ដាក ឃុន  ឧបាសិកា អ៊ុង ផល ព្រមទាំងកូនចៅ 2023 ✿  ឧបាសិកា ឈង ម៉ាក់នី ឧបាសក រស់ សំណាង និងកូនចៅ  2022 ✿  ឧបាសក ឈង សុីវណ្ណថា ឧបាសិកា តឺក សុខឆេង និងកូន 2022 ✿  ឧបាសិកា អុឹង រិទ្ធារី និង ឧបាសក ប៊ូ ហោនាង ព្រមទាំងបុត្រធីតា  2022 ✿  ឧបាសិកា ទីន ឈីវ (Tiv Chhin)  2022 ✿  ឧបាសិកា បាក់​ ថេងគាង ​2022 ✿  ឧបាសិកា ទូច ផានី និង ស្វាមី Leslie ព្រមទាំងបុត្រ  2022 ✿  ឧបាសិកា ពេជ្រ យ៉ែម ព្រមទាំងបុត្រធីតា  2022 ✿  ឧបាសក តែ ប៊ុនគង់ និង ឧបាសិកា ថោង បូនី ព្រមទាំងបុត្រធីតា  2022 ✿  ឧបាសិកា តាន់ ភីជូ ព្រមទាំងបុត្រធីតា  2022 ✿  ឧបាសក យេម សំណាង និង ឧបាសិកា យេម ឡរ៉ា ព្រមទាំងបុត្រ  2022 ✿  ឧបាសក លី ឃី នឹង ឧបាសិកា  នីតា ស្រឿង ឃី  ព្រមទាំងបុត្រធីតា  2022 ✿  ឧបាសិកា យ៉ក់ សុីម៉ូរ៉ា ព្រមទាំងបុត្រធីតា  2022 ✿  ឧបាសិកា មុី ចាន់រ៉ាវី ព្រមទាំងបុត្រធីតា  2022 ✿  ឧបាសិកា សេក ឆ វី ព្រមទាំងបុត្រធីតា  2022 ✿  ឧបាសិកា តូវ នារីផល ព្រមទាំងបុត្រធីតា  2022 ✿  ឧបាសក ឌៀប ថៃវ៉ាន់ 2022 ✿  ឧបាសក ទី ផេង និងភរិយា 2022 ✿  ឧបាសិកា ឆែ គាង 2022 ✿  ឧបាសិកា ទេព ច័ន្ទវណ្ណដា និង ឧបាសិកា ទេព ច័ន្ទសោភា  2022 ✿  ឧបាសក សោម រតនៈ និងភរិយា ព្រមទាំងបុត្រ  2022 ✿  ឧបាសិកា ច័ន្ទ បុប្ផាណា និងក្រុមគ្រួសារ 2022 ✿  ឧបាសិកា សំ សុកុណាលី និងស្វាមី ព្រមទាំងបុត្រ  2022 ✿  លោកម្ចាស់ ឆាយ សុវណ្ណ នៅអាមេរិក 2022 ✿  ឧបាសិកា យ៉ុង វុត្ថារី 2022 ✿  លោក ចាប គឹមឆេង និងភរិយា សុខ ផានី ព្រមទាំងក្រុមគ្រួសារ 2022 ✿  ឧបាសក ហ៊ីង-ចម្រើន និង​ឧបាសិកា សោម-គន្ធា 2022 ✿  ឩបាសក មុយ គៀង និង ឩបាសិកា ឡោ សុខឃៀន ព្រមទាំងកូនចៅ  2022 ✿  ឧបាសិកា ម៉ម ផល្លី និង ស្វាមី ព្រមទាំងបុត្រី ឆេង សុជាតា 2022 ✿  លោក អ៊ឹង ឆៃស្រ៊ុន និងភរិយា ឡុង សុភាព ព្រមទាំង​បុត្រ 2022 ✿  ក្រុមសាមគ្គីសង្ឃភត្តទ្រទ្រង់ព្រះសង្ឃ 2023 ✿   ឧបាសិកា លី យក់ខេន និងកូនចៅ 2022 ✿   ឧបាសិកា អូយ មិនា និង ឧបាសិកា គាត ដន 2022 ✿  ឧបាសិកា ខេង ច័ន្ទលីណា 2022 ✿  ឧបាសិកា ជូ ឆេងហោ 2022 ✿  ឧបាសក ប៉ក់ សូត្រ ឧបាសិកា លឹម ណៃហៀង ឧបាសិកា ប៉ក់ សុភាព ព្រមទាំង​កូនចៅ  2022 ✿  ឧបាសិកា ពាញ ម៉ាល័យ និង ឧបាសិកា អែប ផាន់ស៊ី  ✿  ឧបាសិកា ស្រី ខ្មែរ  ✿  ឧបាសក ស្តើង ជា និងឧបាសិកា គ្រួច រាសី  ✿  ឧបាសក ឧបាសក ឡាំ លីម៉េង ✿  ឧបាសក ឆុំ សាវឿន  ✿  ឧបាសិកា ហេ ហ៊ន ព្រមទាំងកូនចៅ ចៅទួត និងមិត្តព្រះធម៌ និងឧបាសក កែវ រស្មី និងឧបាសិកា នាង សុខា ព្រមទាំងកូនចៅ ✿  ឧបាសក ទិត្យ ជ្រៀ នឹង ឧបាសិកា គុយ ស្រេង ព្រមទាំងកូនចៅ ✿  ឧបាសិកា សំ ចន្ថា និងក្រុមគ្រួសារ ✿  ឧបាសក ធៀម ទូច និង ឧបាសិកា ហែម ផល្លី 2022 ✿  ឧបាសក មុយ គៀង និងឧបាសិកា ឡោ សុខឃៀន ព្រមទាំងកូនចៅ ✿  អ្នកស្រី វ៉ាន់ សុភា ✿  ឧបាសិកា ឃី សុគន្ធី ✿  ឧបាសក ហេង ឡុង  ✿  ឧបាសិកា កែវ សារិទ្ធ 2022 ✿  ឧបាសិកា រាជ ការ៉ានីនាថ 2022 ✿  ឧបាសិកា សេង ដារ៉ារ៉ូហ្សា ✿  ឧបាសិកា ម៉ារី កែវមុនី ✿  ឧបាសក ហេង សុភា  ✿  ឧបាសក ផត សុខម នៅអាមេរិក  ✿  ឧបាសិកា ភូ នាវ ព្រមទាំងកូនចៅ ✿  ក្រុម ឧបាសិកា ស្រ៊ុន កែវ  និង ឧបាសិកា សុខ សាឡី ព្រមទាំងកូនចៅ និង ឧបាសិកា អាត់ សុវណ្ណ និង  ឧបាសក សុខ ហេងមាន 2022 ✿  លោកតា ផុន យ៉ុង និង លោកយាយ ប៊ូ ប៉ិច ✿  ឧបាសិកា មុត មាណវី ✿  ឧបាសក ទិត្យ ជ្រៀ ឧបាសិកា គុយ ស្រេង ព្រមទាំងកូនចៅ ✿  តាន់ កុសល  ជឹង ហ្គិចគាង ✿  ចាយ ហេង & ណៃ ឡាង ✿  សុខ សុភ័ក្រ ជឹង ហ្គិចរ៉ុង ✿  ឧបាសក កាន់ គង់ ឧបាសិកា ជីវ យួម ព្រមទាំងបុត្រនិង ចៅ ។  សូមអរព្រះគុណ និង សូមអរគុណ ។...       ✿  ✿  ✿