មឃទេវសូត្រ

សម័យមួយ ព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់គង់ក្នុងមឃទេវម្ពវ័ន ជិតក្រុងមិថិលា។ បទថា មឃទេវម្ពវនេ ដោយសេចក្តីថា ព្រះបរមពោធិសត្វ  ជាព្រះរាជាព្រះនាម  មឃទេវៈ  ត្រាស់បង្គាប់ឲ្យដាំដើមស្វាយច្រើនដើមក្នុងទីនេះឯង ។  ព្រះមេឃទេវៈ  បរមពោធិសត្វ  បួសជាតាបសនៅក្នុងព្រៃស្វាយនេះ  នៅពេលដែលព្រះកេសារបស់ព្រះអង្គមានស្កូវ   ព្រះអង្គបានផ្តាំព្រះរាជបុត្រច្បងឲ្យរក្សានូវកល្យាណវត្តនេះ  គឺឲ្យចេញទៅបួសនៅពេលណាដែលបានឃើញសក់របស់ខ្លួនមានស្កូវហើយ ។

 

ព្រះរាជបុត្រ  និងព្រះរាជនត្តានៃព្រះបាទមឃទេវរាជនោះ  តៗព្រះរាជវង្ស  អស់ចំនួន ៨ ហ្មឺន ៤ ពាន់តំណ  ហើយបានបួសទៅតាមកល្យាណវត្ត  នៅក្នុងមឃទេវម្ពវ័ននេះឯង ។  ឥសីទាំងនោះ  បានចម្រើនព្រហ្មវិហារធម៌  មានមេត្តាជាដើម  អស់ព្រះជន្មហើយចូលទៅកាន់ព្រហ្មលោក    ដោយអំណាចកម្មនាំឲ្យបដិសន្ធិ ។    ក្នុងបណ្តាព្រះរាជាទាំងអម្បាលនោះ  ព្រះមឃទេវៈ បរមពោធិសត្វ  បានចុតិអំពីព្រហ្មលោក  មកជាស្តេចចុងក្រោយក្នុងការបំពេញកល្យាណវត្តនេះ  ព្រះនាមព្រះបាទនិមិរាជ ។  ព្រះនិមិរាជ  បរមពោធិសត្វ  មុននឹងសាងព្រះផ្នួស  ព្រះអង្គបានយាងទៅទស្សនាឋាននរក  និងឋានទេវលោក  ដោយទិព្វយានរបស់ព្រះមាតលិទេវបុត្រ  ដូចមានក្នុងព្រះជាតកស្រាប់ ។

 

ព្រះនិមិរាជ  បរមពោធិសត្វ  ព្រះអង្គមានព្រះរាជបុត្រ  ព្រះនាមថា  កឡារជនកៈ ។  ព្រះរាជបុត្រនេះឯងដែលបានផ្តាច់នូវកល្យាណវត្ត  គឺមិនបានចេញទៅបួសឡើយ ។  នៅខាងចុងនៃព្រះសូត្រ  ព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់ត្រាស់អំពីកល្យាណវត្តគឺអរិយមគ្គអង្គ៨  ដែលព្រះអង្គបានតាំងទុកហើយ  ប្រព្រឹត្តទៅដើម្បីរួចផុតចាកទុក្ខ  ដោយព្រះពុទ្ធដីកាថា  អ្នកទាំងឡាយគប្បីប្រព្រឹត្តតាមចុះ  អ្នកទាំងឡាយ  កុំជាបុរសចុងក្រោយនៃតថាគតឡើយ ។

 

ពាក្យថាបុរសចុងក្រោយ ( អន្តិមបុរិសោ ) បានដល់  កល្យាណវត្តគឺអរិយមគ្គអង្គ ៨  ដាច់សូន្យទៅ  ក្នុងយុគនៃបុរសណា  ក្នុងបណ្តាបុរសទាំងឡាយនោះ  យុគនៃបុរសនោះ  ប្រព្រឹត្តទៅជាបុរសចុងក្រោយ ។

 

ក្នុងបទ  សមុច្ឆេទោ  ហោតិ  គប្បីជ្រាបថា  ភិក្ខុមានសីល  កាលដែលមិនព្យាយាម  ដោយគិតថា  យើងមិនអាចសម្រេចបាននូវព្រះអរហត្ត ឈ្មោះថា  រមែងកាត់នូវកល្យាណវត្តនោះ ចំណែកបុគ្គលទ្រុស្តសីល  ឈ្មោះថា  កាត់ហើយ  រីឯព្រះសេក្ខបុគ្គលទាំង ៧ ពួក ឈ្មោះថា  រមែងឲ្យប្រព្រឹត្តទៅ  និងឈ្មោះថា  ឲ្យប្រព្រឹត្តទៅហើយ  សម្រាប់ព្រះខីណាស្រព ។ សូមអនុមោទនា !