Reading Article
Public date : 31, Dec 2021 (36,705 Read)
មិនសន្សំរឿង
|
|
|
មិនសន្សំរឿង គឺមិនធ្វើរឿងតូចតាចឲ្យជារឿងធំ ហើយដែលដែលត្រឹមត្រូវទៅទៀតនោះ គឺត្រូវធ្វើរឿងធំឲ្យមកជារឿងតូច បើជារឿងតូចទេ កុំចាប់យក កុំសន្សំ លើកលែងចោលទៅ ត្រូវធ្វើជាខ្វាក់ ឬថ្លង់ ឬគ យ៉ាងនេះចិត្តយើងរមែងបានសប្បាយ ។
ពាក្យថា " រឿង " ក្នុងទីនេះ គឺសម្តៅដល់អ្វីដែលនាំឲ្យថ្នាំងថ្នាក់អាក់អន់ចិត្តជាមួយនឹងអ្នកដទៃ ។ យើងអាចឲ្យន័យដោយសេចក្តីសង្ខេបចំពោះពាក្យថា " មិនសន្សំរឿង " គឺមិនសន្សំការទាស់ចិត្តជាមួយអ្នកដទៃ ព្រោះមិនចង់ឲ្យទាស់ទែងគ្នា មិនចង់ឲ្យមានរឿងរ៉ាវឈ្លោះប្រកែកនឹងណាម្នាក់ឡើយ ។ មានរឿងដែលគួរកត់សម្គាល់ម៉្យាង ក្នុងពួកមនុស្សយើង គឺកាលណាមានការជួបប្រទះចំពោះហេតុការណ៍ធំដុំអ្វីមួយ មនុស្សយើងរមែងមានសេចក្តីក្លាហានប្រឈមមុខដោះស្រាយ ព្រមជាមួយនឹងការទ្រាំលំ‑បាក ប៉ុន្តែបែរជាខ្វះនូវសេចក្តីអត់ធន់ចំពោះរឿងតូចតាចបន្ទាប់បន្សំ តួយ៉ាងដូចជា មានអ្នកដទៃគេនិយាយចាក់ដោត ដោយពាក្យបង្អាប់បង្អោនជាដើមមកឲ្យខ្លួន ក៏តាំងស្អប់គេ គុំគួនគេ រហូតដល់កាប់សម្លាប់គេទៀតផង ។ គេប្រមាទមើលងាយ ទ្រាំមិនបាន ប៉ុន្តែព្រមចូលគុកទ្រាំលំបាកក្នុងគុក ១០‑២០ ឆ្នាំបាន ។ ប្រសិនបើចេះអត់ធន់ទ្រាំនឹងរឿងរ៉ាវបន្តិចបន្តួចបាននោះ គឺឲ្យរឿងវាកន្លងហួសទៅ មិនចាប់រឿងនោះទុកដោយការចងគំនុំគុំគួនទេ ដូច្នេះវាមិនចាំបាច់អ្វីមកទ្រាំលំបាកខ្លាំក្លា ថែមទាំងអស់ កាលដ៏យូរនោះឡើយ ។ ការឲ្យអភ័យ ជាគុណធម៌ដ៏សំខាន់សម្រាប់មនុស្ស ។ មានមនុស្សចំនួនច្រើន នៅពេលធ្វើទាន រមែងនឹកដល់វត្ថុទាន គឺឲ្យរបស់ផ្សេងៗ ជាទាននោះឯង ។ បើនឹងឲ្យច្រើនត្រូវត្រៀមរៀបចំសព្វគ្រប់ រហូតដល់ពេល ត្រូវឲ្យទានក៏មានការនឿយហត់ច្រើនដែរ របៀបនេះគេចេះតែត្រេកអរ នឹងធ្វើទៅបាន ប៉ុន្តែ បើមាននរណាមកប្រព្រឹត្តអ្វីឲ្យឆ្គាំឆ្គងលើគេនោះ គេមិនចេះឲ្យអភ័យក្នុងការភ្លាំងភ្លាត់ ប្រព្រឹត្តឆ្គាំឆ្គងរបស់អ្នកដទៃនោះឡើយ ។ តាមពិត មនុស្សយើងគួរហ្វឹកហាត់ឲ្យនូវអភ័យ ព្រោះនេះ គឺជា ទាន គឺជាទានម៉្យាងដែលអាចធ្វើឲ្យអ្នកដទៃមិនមានភ័យទៅបាន ហើយ ខ្លួនឯងក៏បានសប្បាយចិត្តផងដែរ ។ ការហ្វឹកហាត់យ៉ាងនេះ នឹងបាន ទៅជាទេវតាក្នុងមនុស្សលោក ។ ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ ពាក្យពេចន៍ម៉ែឪ រៀបរៀងដោយ លោកគ្រូអគ្គបណ្ឌិត ប៊ុត សាវង្ស វាយអត្តបទដោយៈ សូត្រ តុលា ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
