Reading Article
Public date : 30, Jul 2019 (48,048 Read)
បុគ្គលអ្នកមានទស្សនៈ មានសីលដូចម្តេច ហៅថា អ្នកស្ងប់រម្ងាប់
|
|
|
បុរាភេទសូត្រ
(ព្រះពុទ្ធនិមិ្មត ត្រាស់សួរព្រះសម្ពុទ្ធថា) បុគ្គលអ្នកមានទស្សនៈដូចម្តេច មានសីលដូចម្តេច ដែលព្រះអង្គត្រាស់ហៅថា អ្នកស្ងប់រម្ងាប់ បពិត្រព្រះគោត្តម ព្រះអង្គ ដែលខ្ញុំសួរហើយ សូមប្រាប់នូវឧត្តមជននោះ ។ (ព្រះមានព្រះភាគត្រាស់ថា) មុននឹងបែកធ្លាយរាងកាយទៅ បុគ្គលណា ប្រាសចាកតណ្ហា មិនអាស្រ័យនូវកាលខាងដើមនឹងទីបំផុត គឺកាលជាអតីតនិងអនាគត ជាបុគ្គលដែលអ្នកប្រាជ្ញមិនគប្បី ពោលថាជាអ្នកត្រេកអរ ក្នុងបច្ចុប្បន្ន ការធ្វើនូវតណ្ហា និងទិដ្ឋិឲ្យជាប្រធាននៃបុគ្គលនោះមិនមានឡើយ ។ បុគ្គលនោះឯង មិនក្រោធ មិនតក់ស្លុត មិនពោលអួត មិនរពឹស ជាអ្នកពោលដោយ បញ្ញា មិនរាយមាយ សង្រួមដោយវាចា អ្នកប្រាជ្ញ ។ បុគ្គលមិនមាន តណ្ហា ក្នុងអារម្មណ៍ជាអនាគត មិនសោកស្តាយ នូវអារម្មណ៍ អតីតជាអ្នកឃើញសេចក្តីស្ងប់ស្ងាត់ ក្នុងផស្សៈទាំងឡាយ មិនបង្អោនចិត្តទៅក្នុងមិច្ឆាទិដ្ឋិទាំងឡាយ ជាអ្នកពួនសម្ងំ មិនបំភាន់គេ មិនមានសេចក្តីប្រាថ្នា ជាប្រក្រតី មិនមានសេចក្តីកំណាញ់ មិនឃ្នើសឃ្នង ជាបុគ្គលដែលគេមិនស្អប់ខ្ពើម ជាអ្នកមិនប្រកប ក្នុងការញុះញង់ មិននឹកនា ទៅរកវត្ថុជាទីត្រេកអរ មិនប្រកបក្នុងការមើលងាយ គេ ជាអ្នកមានការងារល្អិតល្អ មានបដិភាណ មិនជឿអ្នកដទៃ មិនត្រេកអរ មិនសិក្សា ព្រោះប្រាថ្នា លាភ មិនក្រេវក្រោធ ព្រោះមិនមានលាភ ជាអ្នកមិនខឹង មិនជាប់ចិត្ត ក្នុងរស ព្រោះតណ្ហា ជាបុគ្គលមានឧបេក្ខា មានស្មារតីសព្វពេល មិនសំគាល់ថា ស្មើនឹងគេក្នុងលោក មិនលើកខ្លួនថា វិសេសជាងគេ មិនដាក់ខ្លួនថា ថោកទាបជាងគេកិលេសគ្រឿងពុះពារមិនមាន ដល់បុគ្គលនោះឡើយ ។ បុគ្គលណា មិនមាននិស្ស័យធម៌ គឺតណ្ហានិងទិដ្ឋិក្តី បុគ្គលណា ដឹងនូវធម៌ ហើយមិនអាស្រ័យ នូវតណ្ហានិងទិដ្ឋិក្តី បុគ្គលមិនមានតណ្ហា ក្នុងសេចក្តីចម្រើននិងសេចក្តីវិនាស តថាគត ហៅបុគ្គលអ្នកមិនអាឡោះអាល័យ ក្នុងកាមទាំងឡាយនោះ ថាជាអ្នកស្ងប់រម្ងាប់ កិលេសគ្រឿងចាក់ស្រែះរបស់បុគ្គលនោះមិនមាន បុគ្គលនោះបានឆ្លងនូវតណ្ហា ដែលផ្សាយទៅហើយ ។ កូនទាំងឡាយ សត្វចិញ្ចឹមទាំងឡាយ និងស្រែចំការ ទីលំនៅ របស់បុគ្គលនោះ មិនមានឡើយ សេចក្តីប្រកាន់ថាជារបស់ខ្លួនគឺ សស្សតទិដ្ឋិក្តី សេចក្តីប្រកាន់ថាមិនមែនជារបស់ខ្លួន គឺឧច្ឆេទទិដ្ឋិ ក្តី មិនមានក្នុងបុគ្គលនោះទេ ។ ពួកទេវតានិងមនុស្សជាបុថុជ្ជន ឬពួកសមណព្រាហ្មណ៍ គប្បីពោលទោសចំពោះបុគ្គលនោះដោយកិលេសមានរាគៈ ជាដើមណា កិលេសមានរាគៈជាដើមនោះ បុគ្គលនោះមិនធ្វើឲ្យជាប្រធានឡើយ ព្រោះហេតុនោះបុគ្គលមិនញាប់ញ័រ ព្រោះពាក្យពោលទាំងឡាយ ឡើយ ។ អ្នកប្រាជ្ញប្រាសចាក សេចក្តីជាប់ជំពាក់ (ក្នុងរូបជាដើម) មិនមានសេចក្តីកំណាញ់ មិននិយាយលើកខ្លួន ក្នុងគុណដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ មិននិយាយប្រកបខ្លួន ក្នុងគុណដ៏ស្មើៗ មិននិយាយបន្ទាបខ្លួនក្នុងគុណដ៏ថោកទាប មិនដល់នូវកប្បៈ គឺមិនមានតណ្ហា និងទិដ្ឋិ ព្រោះជាបុគ្គលមិនមានកប្បៈ ។ បុគ្គលណា មិនសោក ព្រោះរបស់ដែលមិនមាន មិនលុះក្នុងអគតិធម៌ ទាំងឡាយ បុគ្គលនោះឯង ហៅថា អ្នកស្ងប់រម្ងាប់ ។ ចប់ បុរាភេទសូត្រ ដកស្រង់ពីព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៤ ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
Articles you may like
