Reading Article
Public date : 29, Jul 2019 (9,522 Read)
វីតសោកៈ កើតក្រោយ ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធបរិនិព្វានកន្លងទៅបាន ២១៨ឆ្នាំ
|
|
|
វីតសោកថេរគាថា
ព្រះថេរនេះ ក៏ជាអ្នកមានបុណ្យ បានធ្វើហើយក្នុង ព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់អង្គមុនៗសន្សំបុណ្យច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ទុក ក្នុងភពនោះៗ បានកើតក្នុងត្រកូលព្រាហ្មណ៍មួយក្នុងសម័យ នៃការត្រាស់ដឹងរបស់ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់ព្រះនាម សិទ្ធត្ថ ដល់នូវការសំរេចក្នុងវិជ្ជាសិល្ប៍សាស្ត្ររបស់ព្រាហ្មណ៍រួច បន្ទោរលះបង់នូវកាមគុណទាំងឡាយ បួសជាតាបស មានពួក តាបសដទៃជាច្រើនហែហមរួមជាមួយនៅក្នុងព្រៃ ។ បានស្តាប់ដំណឹងមកថា ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់ត្រាស់ ដឹងក្នុងលោក ក៏មានការរីករាយត្រេកអរក្រៃពេក ហើយក៏ មានការត្រិះរិះថា ព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់ទាំងឡាយ កម្របាន ត្រាស់ដឹងនៅក្នុងលោកណាស់ ដូច្នេះយើងគួរចូលគាល់ព្រះពុទ្ធក្នុងពេលនេះឯង ។ ការធ្វើដំណើរទៅគាល់ព្រះសាស្តាព្រមជាមួយបរិស័ទ ជាច្រើន កាលដែលនៅសល់ផ្លូវមួយយោជន៍កន្លះទៀតនឹងដល់ ក៏បានអស់ជីវិតនៅតាមផ្លូវ ដោយមានសេចក្តីជ្រះថ្លាបញ្ជូន ទៅក្នុងព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់ បានបដិសន្ធិក្នុងទេវលោក ។ ការត្រាច់រង្គាត់ក្នុងទេវលោក និង មនុស្សលោកទៅមកៗ អស់កាលជាយូរអង្វែង ទីបំផុតកើតជាប្អូនរបស់ព្រះ បាទធម្មាសោកនៅក្នុងពុទ្ធកាលនេះ ដែលព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ បរិនិព្វានកន្លងទៅបាន ២១៨ឆ្នាំ លោកបានមានព្រះនាមថា វីតសោកៈ ។ វីតសោករាជកុមារ ចំរើនវ័យហើយ បានរៀនវិជ្ជាសិល្ប៍ សាស្ត្ររួមជាមួយខត្តិយកុមារទាំងឡាយដោយការ ឆ្លាតពូកែ ព្រមទាំងជំនាញនៅក្នុង សុត្តន្តបិដក និង អភិធម្មបិដក ទាំង ដែលនៅជាគ្រហស្ថ ដោយអាស្រ័យ ព្រះគិរិ ទត្តត្ថេរ ។ ថ្ងៃមួយ បានទទួលកញ្ចក់អំពីដៃនៃជាងកាត់សក់ ក្នុងពេលដាក់ព្រះមស្សុ (កោរពុកមាត់ពុកចង្កា) សំឡឹងមើល ព្រះវរកាយ ឃើញអវយវៈដែលមានស្បែកជ្រួញ និង សក់ ស្កូវជាដើម ក៏បង្កើតការស្លុតព្រះទ័យ ញ៉ាំងចិត្តឱ្យធ្លាក់ចុះ ក្នុងវិបស្សនាភាវនា បានជាព្រះសោតាបន្នបុគ្គល លើអាសនៈ នោះឯង រួចបានបួសក្នុងសំណាក់ព្រះគិរិទត្តត្ថេរ ហើយបានជា ព្រះអរហន្តក្នុងកាលមិនជាយូរប៉ុន្មានឡើយ ។ ព្រះថេរៈកាលបានជាព្រះអរហន្តហើយ បានពោល ព្រះគាថាដោយសេចក្តីថា ៖ ជាងកោរកាត់នូវសក់ បានចូលមករក យើងដោយគិតថា នឹងកាត់សក់របស់យើង យើងទើប យកកញ្ចក់អំពីជាងកាត់សក់ នោះ មកឆ្លុះមើលរាងកាយ រាងកាយរបស់យើងនេះ បានប្រាកដជារបស់ទទេ ។ សេចក្តីងងឹតគឺអវិជ្ជាក្នុងកាយ ដែលជា ឫសគល់នៃការងងឹត បានវិនាសអស់ទៅ កិលេសដូចក្រណាត់សំពត់ចាស់យើងកាត់ចោល ហើយឥឡូវនេះ ភពថ្មីមិនមានទៀតឡើយ។ សរីរំ បច្ចវេក្ខិស្ស សេចក្តីថា ពិចារណារាងកាយ ដែលជរាគ្របសង្កត់ហើយ ដោយខ្លួនឯងថា រាងកាយ របស់យើងត្រូវជរាគ្របសង្កត់ហើយហ្ន៎ ដោយចំពោះ គឺការ មើលនិមិត្តលើស្បែកមុខ មានស្បែកជ្រួញជ្រីវជាដើម ។ ក៏កាលពិចារណាយ៉ាងនេះ រាងកាយរបស់យើងក៏ ប្រាកដជារបស់សូន្យទទេ ចាកសភាពផ្សេងៗមានសភាព ទៀងជាដើម ។ ពន្លឺរបស់បញ្ញាបានកំចាត់បង់នូវអវិជ្ជា កិលេសដូច ក្រណាត់សំពត់ចាស់ យើងក៏កាត់បានហើយ គឺកិលេស ទាំងឡាយដែលមានឈ្មោះថា ចោរា ព្រោះដូចពួកចោរ ដោយការចូលទៅប្លន់យកទ្រព្យ គឺកុសល ឬដូចជាសំពត់ ចាស់ដាច់ដាច ដោយសេចក្តីថា ឥស្សរជនមិនត្រូវការមាន តែការខ្ពើម ព្រោះជាសំពត់ដែលគេចោលក្នុងគំនរសំរាម ។ ចប់ អត្ថកថា វីតសោកថេរគាថា ស្រង់ចាកពីសៀវភៅ ជំនួយសតិភាគ៣ ដែលរៀបរៀងដោយ អគ្គបណ្ឌិត ធម្មាចារ្យ ប៊ុត-សាវង្ស ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
