Reading Article
Public date : 24, Jul 2019 (43,571 Read)
កសិសូត្រ
|
|
|
កសិសូត្រ
បិដកលេខ ៣០ ទំព័រ ១១៥ ខ្ញុំបានស្តាប់មក យ៉ាងនេះ ។ សម័យមួយ ព្រះមានព្រះភាគគង់នៅក្នុងព្រាហ្មណគ្រាម ឈ្មោះឯកនាលា ក្នុងទក្ខិណាគិរិជនបទ នាដែនមគធៈ ។ សម័យនោះឯង កសិភារទ្វាជព្រាហ្មណ៍បានតាក់តែងនង្គ័លប្រមាណ ៥០០ ក្នុងវេលាដែលព្រោះស្រូវ ។ លំដាប់នោះឯង ព្រះមានព្រះភាគទ្រង់ស្បង់ប្រដាប់បាត្រនិងចីវរ ក្នុងបុព្វេណ្ហសម័យ ហើយស្តេចចូលទៅកាន់ការងាររបស់កសិភារទ្វាជព្រាហ្មណ៍ ។ សម័យនោះឯងការអង្គាស (លៀងភ្ញៀវ) របស់កសិភារទ្វាជព្រាហ្មណ៍ កំពុងប្រព្រឹត្តទៅ ។ លំដាប់នោះ ព្រះមានព្រះភាគសេ្តចចូលទៅកាន់ការអង្គាស លុះចូលទៅដល់ហើយ ក៏ប្រថាប់នៅក្នុងទីសមគួរ ។ កសិភារទ្វាជព្រាហ្មណ៍បានឃើញព្រះមានព្រះភាគ ដែលទ្រង់ឈរបិណ្ឌបាត លុះឃើញហើយ ក៏បានពោលនូវពាក្យនេះនឹងព្រះមានព្រះភាគថា បពិត្រព្រះសមណៈ ខ្ញុំព្រះអង្គភ្ជួរផង ព្រោះផង លុះខ្ញុំព្រះអង្គភ្ជួរ ហើយព្រោះហើយទើបបរិភោគ បពិត្រព្រះសមណៈ ចំណែកព្រះអង្គចូរភ្ជួរផង ព្រោះផង លុះភ្ជួរហើយ ព្រោះហើយ ចូរបរិភោគចុះ ។ ម្នាលព្រាហ្មណ៍ តថាគតភ្ជួរផង ព្រោះផង លុះតថាគតភ្ជួរហើយព្រះហើយ ទើបបរិភោគដែរ ។ យើងខ្ញុំមិនឃើញនឹម ឬនង្គ័លផាល ឬ ជន្លួញ ឬគោទាំងឡាយរបស់ព្រះគោតមដ៏ចម្រើនទេ តែថាព្រះគោតមដ៏ចម្រើន ពោលយ៉ាងនេះថា ម្នាលព្រាហ្មណ៍តថាគតភ្ជួរផង ព្រោះផង លុះតថាគត ភ្ជួរហើយ ព្រោះហើយទើបបរិភោគដែរ ។ លំដាប់នោះ កសិភារទ្វាជព្រាហ្មណ៍ បានពោលនឹងព្រះមានព្រះភាគ ដោយគាថា ថាៈ កស្សកោ បដិជានាសិ ន ច បស្សាមិ តេ កសឹ កស្សកោ បុច្ឆិតោ ព្រូហិ កថំ ជានេមុ តំ កសិន្តិ ។ ព្រះអង្គប្តេជ្ញាថាជាអ្នកភ្ជួរ តែថា ខ្ញុំព្រះអង្គមិនដែលឃើញនូវការភ្ជួររបស់ព្រះអង្គសោះ ខ្ញុំព្រះអង្គសូមសួរព្រះអង្គជាអ្នកភ្ជួរសូមប្រាប់មក ធ្វើដូចម្តេច នឹងឲ្យយើងខ្ញុំនឹងនូវការភ្ជួររបស់ព្រះអង្គសោះ ខ្ញុំព្រះអង្គសូមសួរព្រះអង្គជាអ្នកភ្ជួរសូមប្រាប់មក ធ្វើដូម្តេច នឹងឲ្យយើងខ្ញុំដឹងនូវការភ្ជួរនោះបាន ។ សទ្ធា ពីជំ តបោ វុដ្ឋិ បញ្ញា មេ យុគនង្គលំ ហិរិ ឥសា មនោ យោត្តំ សតិ មេ ផាលបាចនំ ។ ( ព្រះអង្គត្រាស់ថា) សទ្ធាជាពូជ តបៈជាភ្លៀង បញ្ញារបស់តថាគតជានឹមនិងនង្គ័ល ហិរិជាយាមនង្គ័ល ចិត្តជាខ្សែ សតិរបស់តថាគត ជាផាលនិងជន្លួញ ។ កាយគុត្តោ វចីគុតោ្ត អាហារេ ឧទរេ យតោ សច្ចំ ករោមិ និទ្ទានំ សោរច្ចំ មេ បរមោចនំ ។ តថាគតគ្រប់គ្រងកាយ គ្រប់គ្រងវាចា សង្រួមអាហារ សង្រួមផ្ទៃ តថាគតធ្វើនូវការជម្រះស្មៅដោយសច្ចៈសេចក្តីត្រេកអរក្នុងព្រះនិព្វាន ទុកជាការឈប់សម្រាករបស់តថាគត ។ វិរិយំ មេ ធុរធោរយ្ហំ យោគក្ខេមាធិវាហនំ គច្ឆតិ អនិវត្តនំ្ត យត្ថ គន្តា ន សោចតិ ។ សេចក្តីព្យាយាមរបស់តថាគត ដូចជាគោអូសនឹម ជាធម្មជាតនាំមកនូវព្រះនិព្វាន ជាទីក្សេមចាកយោគៈ បុគ្គលទៅក្នុងទីណា មិនសោកសៅ សេចក្តីព្យាយាម រមែងទៅកាន់ទីនោះដែលជាទីមិនត្រឡប់វិញ ។ ឯវមេសា កសី កដ្ឋា សា ហោតិ អមតប្ផលា ឯតំ កសឹ កសិត្វាន សព្វទុក្ខា បមុច្ចតីតិ ។ ស្រែនុះតថាគតបានភ្ជួរយ៉ាងនេះ ស្រែនុះមាននិព្វានជាផលបុគ្គលភ្ជួរស្រែនុះហើយរមែងរួចចាកទុក្ខទាំងពួងបាន ។ កសិភារទ្វាជព្រាហ្មណ៍ ក្រាបទូលថា ព្រះគោតមដ៏ចម្រើនជាអ្នកភ្ជួរដ៏ល្អ ចូរបរិភោគចុះ ព្រោះថា ព្រះគោតមដ៏ចម្រើនភ្ជួរនូវស្រែដែលមានព្រះនិព្វានជាផល ។ ព្រះអង្គត្រាស់ថា តថាគត មិនគួរបរិភោគភោជន ដែលបានអំពីការពោលគាថា ដូចជាចម្រៀងទែ ម្នាលព្រាហ្មណ៍ នេះជាធម្មតារបស់ពួកបុគ្គលអ្នកឃើញធម៌អាថ៌ ព្រះពុទ្ធទាំងឡាយ តែងហាមឃាត់នូវភោជន ដែលបានមកពីការពោលគាថា ដូចជាចម្រៀងម្នាលព្រាហ្មណ៍ កាលបើធម៌គឺការចិញ្ចឹមជីវិត បរិសុទ្ធមានហើយ នេះឯងការចិញ្ចឹមជីវិតរបស់តថាគត ។ ចូរអ្នកទំនុកបម្រុងព្រះខីណាស្រព ដែលមានគុណបរិបូណ៌ ជាអ្នកទំនុកបម្រុងព្រះខីណាស្រព ដែលមានគុណបរិបូណ៌ ជាអ្នកស្វែករកនូវគុណដ៏ធំ ជាអ្នករម្ងាប់នូវសេចក្តីរពឹស ដោយបាយនិងទឹកទៀតចុះ ព្រោះថា នោះជាខេត្តរបស់បុគ្គលអ្នកប្រាថ្នានូវបុណ្យ ។ កាលព្រះមានព្រះភាគ ទ្រង់ត្រាស់យ៉ាងនេះ ហើយ កសិភារទ្វាជព្រាហ្មណ៍ បានពាក្យនេះ នឹងព្រះមានព្រះភាគថាបពិត្រព្រះគោតមដ៏ចម្រើន ច្បាស់ពេកណាស់ បពិត្រព្រះគោតមដ៏ចម្រើន ច្បាស់ពេកណាស់ ។ បេ ។ ខ្ញុំព្រះអង្គ សូមដល់នូវព្រះរតនត្រ័យ ជាទីពឹងស្មើដោយជីវិត តាំងពីថ្ងៃនេះ ជាដើមរៀងទៅ ។ អត្តបទនេះដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅៈ ជំនួយសតិ រៀបរៀងដោយៈ អគ្គបណ្ឌិត ធម្មាចារ្យ ប៊ុត សាវង្ស វាយអត្តបទដោយៈ កញ្ញាជា ម៉ានិត ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
