ខ្លួនទូន្មានខ្លួនឯងបាន ប្រសើរបំផុតក្នុងពិភពលោក

រឿងនង្គលកូដត្ថេរ
(ចាក ធ. ខុ.)
(ខ្លួនទូន្មានខ្លួនឯងបាន ប្រសើរបំផុតក្នុងពិភពលោក)

បានឮថាមានបុរសកំសត់ម្នាក់ឈ្នួលគេចិញ្ចឹមជីវិត ។ ភិក្ខុមួយអង្គបានឃើញបុរសកំសត់នោះ ស្លៀកកំណាត់សំពត់លីនង្គ័លដើរទៅស្រែលោកសួរថា បើអ្នកឯងបួសមិនប្រសើរជាងការរស់នៅចិញ្ចឹមជីវិតយ៉ាងនោះទេឬ? ។ គាត់ឆ្លើយថា បពិត្រលោកម្ចាស់ដ៏ចម្រើន នរណានឹងបំបួសខ្ញុំព្រះករុណាដែលរស់នៅបែបនេះ ។

ព្រះថេរះពោលថាបើអ្នកបួស, អាត្មានឹងបំបួសអ្នកឯង បុរសនោះទូលថា បពិត្រលោកម្ចាស់ប្រពៃណាស់ហើយ ប្រសិនបើលោកម្ចាស់បំបួសខ្ញុំព្រះករុណាៗ នឹងបួស។ លំដាប់នោះ ព្រះថេរៈនាំបុរសនោះទៅវត្តជេតពន ផ្ងូតទឹកដោយដៃខ្លួនឯងឲ្យនៅក្នុងរោងហើយបំបួស រួចឲ្យគាត់ទុកនង្គ័ល ព្រមទាំងកំណាត់សំពត់ដែលគាត់ស្លៀកលើមែកឈើក្នុងទីមួយជិតរោង ។

តាំងពីពេលដែលឧបសម្បទ៍ហើយ ភិក្ខុមាននាមប្រាកដថា " នង្គ័លកូដត្ថេរ " លោកចិញ្ចឹមជីវិត ដោយអាស្រ័យលាភសក្ការៈ ដែលកើតមានដល់ព្រះពុទ្ធសម័យក្រោយមក លោកអផ្សុកមិនអាចនឹងបន្ទោរបង់សេចក្តីអផ្សុកនោះបាន ទើបគិតថាឥឡូវនេះ អាត្មាអញស្លៀកដណ្តប់សំពត់កាសាវៈ ដែលគេឲ្យដោយសទ្ធាជាការស្រួលណាស់ តើចង់សឹកទៅស៊ីឈ្នួលគេទៀតឬ? ហើយដើរសំដៅទៅគល់ឈើដែលទុកនង្គ័ល នឹងកំណាត់សំពត់ទូន្មានដោយខ្លួនឯងថា នែបុគ្គលឥតមានសេចក្តីអៀនខ្មាស អ្នកឯងស្លៀកដណ្តប់សំពត់នេះ ហើយចងសឹកទៅស៊ីឈ្នួលគេវិញឬ? ។

កាលដែលលោកទូន្មានខ្លួនឯងយ៉ាងនេះចិត្តក៏រសាយបាត់ចង់សឹកទៅ ទើបលោកត្រឡប់មកវិញ មិនបានប៉ុន្មានថ្ងៃផង ក៏មានសេចក្តីអផ្សុកម្តងទៀតលោកក៏ទូន្មានខ្លួនលោកដូចពេលមុនទៀត ចិត្តរបស់លោកក៏ភេ្លចនឹកនាពីរឿងចង់សឹកនោះទៅវិញ ។ កាលណាលោកអផ្សុកចង់សឹក លោកតែងនិមន្តទៅកន្លែងនោះ ទូន្មានខ្លួនតាមទំនងនេះជារៀងរាល់ពេល ។

ពេលមួយនោះ ពួកភិក្ខុឃើញនង្គ័លកូដភិក្ខុដើរទៅទីកន្លែងនោះជារឿយៗ ក៏សួរថានែនង្គ័លកូដ អ្នកទៅកន្លែងនោះរឿយៗ ព្រោះហេតុអ្វី? ។ ភិក្ខុនោះប្រាប់ថា ខ្ញុំព្រះករុណាទៅកន្លែងអាចារ្យរបស់ខ្ញុំ លុះកន្លងពីនោះបានពីរបីថ្ងៃ ក៏បានសម្រេចជាព្រះអរហន្ត ។

ពួកភិក្ខុទាំងនោះក៏សើចចំអកឲ្យនង្គ័លភិក្ខុថា នែនង្គ័លកូដអាវុសោ អ្នកដើរទៅផ្លូវនោះជាផ្លូវគេប្រើប្រាស់មិនកើត ទំនងជាមិនទៅកន្លែងអាចារ្យរបស់លោកទេដឹង? ។ នង្គ័លកូដភិក្ខុពោលថា ព្រះករុណាលោកម្ចាស់ដ៏ចម្រើន កាលបើកិលេសជាគ្រឿងជាប់ជំពាក់នៅមាន ខ្ញុំព្រះករុណាទៅកន្លែងនោះ ក៏ប៉ុន្តែឥឡូវនេះ ខ្ញុំបានកាត់ចោលអស់ហើយ ខ្ញុំមិនទៅកន្លែងនោះទៀតទេ ។

ពួកភិក្ខុទាំងនោះបានស្តាប់ពាក្យរបស់នង្គ័លកូដភិក្ខុស្រេចហើយ ក៏នាំយករឿងនោះទៅក្រាបទូលព្រះសាស្តាថាភិក្ខុនេះនិយាយពាក្យមិនពិត ពោលអួតគុណវិសេសដែលគេមិនអាចដឹងបាន ។ ព្រះសាស្តាទ្រង់ត្រាស់ថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយអើយ កូនរបស់តថាគត ចេះដាស់តឿនខ្លួនដោយខ្លួនឯង ហើយបានដល់នូវទីបំផុតនៃកិច្ចអ្នកបួសហើយៗទ្រង់សម្តែងធម៌ទៅទៀតថាៈ

ម្នាលភិក្ខុ ចូរអ្នកដាស់តឿនខ្លួនឯង ចូរពិចារណាដោយខ្លួនឯងអ្នកមានស្មារតីគ្រប់គ្រងដោយខ្លួនឯង នឹងនៅជាសុខស្រួល ។ ព្រោះថាខ្លួនជាទីពឹងរបស់ខ្លួនខ្លួនហ្នឹងជាគតិរបស់ខ្លួនព្រះហេតុនោះអ្នកចូរស្ងួនគ្រងខ្លួនដូចជានាយពាណិជស្ងួនគ្រងនូវសេះដែលចម្រើនដូច្នោះដែរ ។

អត្ថបទនេះដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅៈ ប្រជុំជាតក
វាយអត្ថបទដោយៈ កញ្ញា ជា ម៉ានិត

ដោយ៥០០០ឆ្នាំ

Array
(
    [data] => Array
        (
            [0] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 1
                    [shortcode] => [ADS1]
                    [full_code] => 
                )

            [1] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 2
                    [shortcode] => [ADS2]
                    [full_code] => c
                )

        )

)

ខ្លួន​ទូន្មាន​ខ្លួន​ឯង​បាន ប្រសើរ​បំផុត​ក្នុង​ពិភព​លោក

ខ្លួនទូន្មានខ្លួនឯងបាន ប្រសើរបំផុតក្នុងពិភពលោក