អានអត្ថបទ
ផ្សាយ : ០៣ មិថុនា ឆ្នាំ២០២២ (អាន: ១៣,០៦២ ដង)
រឿងនាងពុទ្ធេណី
|
|
|
រឿងនាងពុទ្ធេណី
(ចាក ម.វា.) (តិរច្ឆាន ជាសត្វមានចិត្តស្មោះត្រង់ មិនសាំញុំាដូចមនុស្ស) កាលព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធបរមគ្រូរបស់យើងបរិនិព្វានហើយ ក្នុងកាលជាខាងក្រោយមក មានសេដ្ឋីម្នាក់មានទ្រព្យ ៨៧កោដិ នៅក្នុងក្រុងបាតលីបុត្ត។
សេដ្ឋីនោះមានធីតាមួយរូបឈ្មោះពុទ្ធេណី នាងមានអាយុ ៧ឆ្នាំ មាតាបិតាស្លាប់ចោលអស់ទៅ នៅតែម្នាក់ឯងជាមួយក្រុមញាតិ សម្បត្តិទាំងប៉ុន្មានធ្លាក់នៅលើដៃនាងទាំងអស់ ឯនាងពុទ្ធេណីនោះ ជាស្រ្តីមានរូបល្អដូចជារូបស្រីទេពអប្សរ ដល់គម្រប់អាយុ ១៦ឆ្នាំ ពួកឥស្សរជនទាំងឡាយមាន ក្សត្រិយ៍និងមន្រ្តីជាដើម តែងចោមរោមដណ្តឹងនាង តែនាងពុំព្រមយកស្វាមីឡើយ ព្រោះជាស្ត្រីមាននិស្ស័យខ្ពស់ នាងតែងធ្វើទានរក្សាសីលប្រព្រឹត្តសុចរិតតែម៉្យាង។ ថ្ងៃមួយ មានឈ្មួញសេះម្នាក់នៅក្នុងឧត្តរទិស បាននាំសេះជាច្រើនចូលមកលក់នៅក្នុងក្រុងបាតលីបុត្ត ហើយបានទៅសំណាក់នៅក្នុងរោងទានរបស់នាងបានឃើញចរិយាសម្បត្តិ និងគុណសម្បត្តិរបស់នាងហើយក៏មានចិត្តបដិព័ទ្ធស្រឡាញ់ហាក់បីដូចជាធីតាបង្កើត ទើបសុំនាងធ្វើជាកូនចិញ្ចឹម នាងក៏ព្រមតាមពាក្យសុំ។ ឈ្មួញសេះនោះបានឲ្យកូនសេះសិន្ធវៈមួយដល់នាងៗ ក៏មានចិត្តស្រឡាញ់សេះនោះដូចជាកូនបង្កើត ខំថែរក្សាដោយផ្ចិតផ្ចង់ ឯសេះក៏បានស្រឡាញ់នាងវិញដូចជាម្តាយបង្កើត។ ថ្ងៃក្រោយនាងបានដឹងថា សេះនោះមានមហិទ្ធិប្ញទ្ធិ អាចហោះហើរព្ធដ៏អាកាសបាន ក៏គិតថា អញបានចិញ្ចឹមសេះនេះប្រពៃណាស់ ព្រោះមានបំណងចង់ទៅថ្វាយបង្គំមហាពោធិព្រឹក្សជាយូរមកហើយ លុះគិតដូច្នោះហើយក៏តាំងចាត់ចែងភួងផ្កាមាសព្រមទាំងគ្រឿងក្រអូបផ្សេងៗ មានខ្លឹមចន្ទន៍ជាដើម ធ្វើហើយវេចខ្ចប់ស្រួលបួលហើយកាន់ដើរទៅកាន់រោងសេះ និយាយប្រាប់សេះថា ម្នាលកូនសំឡាញ់ អ្នកជូនម្តាយទៅថ្វាយបង្គំមហាពោធិព្រឹក្ស។ សេះឮដូច្នោះហើយក៏ដើរចេញពីក្រោលមក ឲ្យនាងឡើងជិះលើខ្នងហើយហោះសំដៅទៅពោធិមណ្ឌល ទៅចុះក្បែរគល់មហាពោធិព្រឹក្ស ដោយសន្ទុះយ៉ាងរហ័សក្រៃលែង ដូចជាបុរសមានកម្លាំងបត់ដុំដៃ ហើយលាចេញ។ ពេលនោះមានព្រះសង្ឃមួយអង្គ ព្រះនាមធម្មរក្ខិតព្រមទាំងសង្ឃជាបរិវារ នៅថែរក្សមហាពោធិព្រឹក្សនោះ។ នាងពុទ្ធេណី យកភួងផ្កាមាសនិងគ្រឿងក្រអូបផ្សេងៗ ទៅបូជាមហាពោធិព្រឹក្សហើយ បានប្រកាសប្រាប់ដល់ព្រះសង្ឃថា គ្រឿងសក្ការៈនេះ សូមព្រះសង្ឃចាត់ចែងទុកដាក់ថែរក្សាចុះ។ តាំងពីកាលនេះមក នាងតែងជិះសេះទៅបូជានិងបោសសម្អាតគល់មហាពោធិព្រឹក្សតែរាល់ៗពេល។ ថ្ងៃមួយព្រះរាជាក្រុងបាតលីបុត្តបានជ្រាបថា នាងពុទ្ធេណីជិះសេះទៅថ្វាយបង្គំមហាពោធិព្រឹក្សតែរាល់ថ្ងៃដូច្នោះ ក៏ចាត់អាមាត្យឲ្យនាំគ្នាទៅចាំស្កាត់ចាប់នាងយក មកអភិសេកជាអគ្គមហេសី។ ពេលនោះនាងពុទ្ធេណី បូជាមហាពោធិព្រឹក្សហើយ រៀបដំណើរនឹងត្រឡប់មកវិញ ព្រះធម្មរក្ខិតជាព្រះអរហន្ត បានជ្រាបនូវហេតុដែលអាមាត្យពួនចាំចាប់នោះ ទើបប្រាប់ដល់នាងពុទ្ធេណីថា ម្នាលនាងដល់ត្រឡប់ទៅវិញចូរប្រយ័ត្នខ្លួនកុំប្រមាទ។ នាងពុទ្ធេណីបានទៅដល់ពាក់កណ្តាលផ្លូវ ពួកអាមាត្យដែលពួនចាំចាប់នោះ នាំគ្នាស្រែកសន្ធប់ឡើងសេះក៏ភ្ញាក់ហើយឡើងទៅលើអាកាស ធ្លាក់នាងពុទ្ធេណីពីខ្នង នាងភ័យខ្លាំងណាស់ខំស្រែកហៅសេះថា នែ! កូនសម្លាញ់ម្តាយជួយម្តាយផង សេះនោះដឹងថានាងធ្លាក់ពីខ្នងហើយ ក៏ហក់ចុះដោយសន្ទុះយ៉ាងឆាប់រហ័សយកខ្នងទៅរងទទួលនាងឲ្យជិះដូចដើមវិញ ឥតឲ្យធ្លាក់ដល់ដីឡើយ ទើបហោះទៅគេហស្ថានរបស់ខ្លួនដោយសួស្តី។ តាំងពីពេលនោះមកនាងពុទ្ធេណី បានចំណាយទ្រព្យចាត់ចែងទានដរាបដល់អស់ ៨៧កោដិ លុះដល់អស់អាយុ ក៏បានទៅកើតក្នុងស្ថានសួគ៌ សោយទិព្វសម្បត្តិបរិបូណ៌ដោយសុខភាពអស់កាលជាអង្វែង។ ដោយ៥០០០ឆ្នាំ ដើម្បីបានទទូលដំណឹងថ្មីៗ ក៏ដូចជា អត្តបទធម៌ល្អៗ សូមលោកអ្នកចុច subscribe នៅក្នុងបណ្តាញសង្គម របស់៥០០០ឆ្នាំ ៖ subscribe to our facebook account: click here
like our page in facebook: click here follow us on twitter: click here ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
អត្ថបទអ្នកអាចអានបន្ត
