អានអត្ថបទ
ផ្សាយ : ០៤ ឧសភា ឆ្នាំ២០២១ (អាន: ៦,១២១ ដង)
បាណាតិបាតរបស់អ្នកដឹងថាមានទោសនិងអ្នកមិនដឹង
|
|
|
បាណាតិបាតរបស់អ្នកដឹងថាមានទោសនិងអ្នកមិនដឹង
អ្នកធ្វើបាណាតិបាត ម្នាក់ដឹងថាអំពើនេះជាបាបមានទោសមិនគួរធ្វើ តែក៏ធ្វើដោយហេតុណាមួយ ម្នាក់ទៀតនោះមិនដឹងថា ការធ្វើដូច្នេះជាទោសជាបាប ហើយក៏ធ្វើទៅបណ្ដាបុគ្គលទាំងពីរនេះ អ្នកធ្វើបាណាតិបាតដោយមិនដឹងថាជាបាបអកុសល រមែងមានទោសច្រើនជាងអ្នកដឹងថា ជាបាបជាអកុសល ព្រោះជាអ្នកប្រកបដោយមិច្ឆាទិដ្ឋិ បើឧបមាឲ្យងាយៗ ដូចជាដុំដែកមួយដុំក្ដៅ បុគ្គលអ្នកដែលដឹងថាក្ដៅកាលបើចាំបាច់ត្រូវចាប់ ក៏ចាប់ដោយមិនពេញដៃ គឺគ្រាន់តែស្ទាបៗ តែបុគ្គលម្នាក់ទៀតដែលមិនដឹង កាលដែលចាប់រមែងចាប់យ៉ាងពេញដៃ ទើបជាអ្នកទទួលក្ដៅជាង។ រឿងអត្តឃាត (សម្លាប់ខ្លួនឯង) បុគ្គលដែលសម្លាប់ខ្លួនឯង ព្រោះមានវិបត្តិក្នុងជីវិតដោយប្រការណាមួយ ដូចជាខឹងក្រោធអ្នកដទៃ ប្រកបមុខរបរត្រូវខាតបង់ ជាអ្នកជំពាក់បំណុលគេច្រើនរកសងម្ចាស់គេមិនបាន ឬមានជំងឺតម្កាត់ប្រចាំកាយ ក៏ហ៊ានសម្លាប់ខ្លួនដោយអាវុធ ឬលេបថ្នាំ ចងករជាដើម បុគ្គលអ្នកសម្លាប់ខ្លួនយ៉ាងនេះមិនឈ្មោះថា ជាបាណាតិបាតកម្មឡើយ ព្រោះមិនគ្រប់អង្គប្រកបក្នុងការសម្លាប់សត្វ គឺការធ្វើបាណាតិបាតមានអង្គ៥ តែអ្នកសម្លាប់ខ្លួនឯងខ្វះ បាណសញ្ញិតា ព្រោះ បាណសញ្ញិតា ដែលប្រែថា "សម្គាល់ថាសត្វមានជីវិត" នេះមិនបានសំដៅជីវិតរបស់ខ្លួនទេគឺសំដៅរបស់សត្វដទៃក្រៅអំពីខ្លួនប៉ុណ្ណោះ ចំណែកឯសីលរបស់ភិក្ខុជាបព្វជិតទ្រង់បញ្ញត្តអាបត្តិទុក្កដដល់ភិក្ខុអ្នកធ្វើអត្តឃាតខ្លួនឯង បើសម្លាប់មនុស្សឬសត្វតិរច្ឆានដទៃត្រូវអាបត្តិបារាជិក អាបត្តិបាចិត្តិយៈ មានទោសធ្ងន់ជាងសម្លាប់ខ្លួនឯង។តែមានអាចារ្យពួកខ្លះពោលថា បុគ្គលអ្នកសម្លាប់ខ្លួនឯងដោយការខឹងក្រោធ ចាត់ជាបាណាតិបាត ដោយអាងបាលីថា កោធំ និស្សាយ សត្តា សត្ថំ អាទាយ អត្តនាវ អត្តានំ បហរន្តិ វិសំ ខាទន្តិ រជ្ជុយា ឧបពន្ធន្តិ បបាតំ បតន្តិ នវំ កោធវសេន អាលង្កតា និរយាទីសុ ឧបបជ្ជន្តិ។ ប្រែថា "សត្វទាំងឡាយ សម្លាប់ខ្លួនឯងដោយអាវុធ លេបថ្នាំសម្លាប់ យកខ្សែចងក លោកចុះក្នុងជ្រោះ ដោយអាស្រ័យសេចក្ដីខឹងក្រោធ កាលអ្នកនោះស្លាប់ដោយអំណាចសេចក្ដីខឹងក្រោធយ៉ាងនោះ រមែងទៅកើតក្នុងអបាយភូមិ មាននរកជាដើម។ តែការវិនិច្ឆ័យរបស់អាចារ្យពយកខ្លះនោះ នៅមិនទាន់បានពិចារណាដោយជុំវិញ ព្រោះបាលីដែលបានលើកអាងនេះ ព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់ទ្រង់សំដៅយកអ្នកសម្លាប់មនុស្សដទៃមុន ហើយ សម្លាប់ខ្លួនឯងខាងក្រោយ ព្រោះហេតុនោះ ទើបទៅកើតក្នុងនិរយភូមិដោយអាស្រ័យសេចក្ដីខឹងក្រោធដែលសម្លាប់អ្នកដទៃនោះឯង ទើបព្រះមានព្រះភាគទ្រង់សម្ដែងទុកក្នុងឯកនិបាតក្នុងនោះឯង ទើបព្រះមានព្រះភាគទ្រង់សម្ដែងទុកក្នុងឯកនិបាតក្នុងរឿងជាមួយគ្នានោះថា វិហេទកជាតិកា បិ ទិដ្ឋេវ ធម្មេ គរហំ បត្វា កាយស្ស ភេទា និរិយាទីសុ ឧបបជ្ជន្តិ។ ប្រែថា អ្នកដែលមាននិស្ស័យសម្លាប់បៀតបៀនអ្នកដទៃ ក៏ត្រូវបានទទួលគរហា (ពាក្យតិះដៀល) អំពីអ្នកដទៃ ក្នុងវេលាដែលមានជីវិតនោះឯង លុះកាលស្លាប់ទៅរមែងទៅកើតក្នុងអបាយភូមិមាននរកជាដើម" ដោយហេតុនេះ ទើបសម្ដែងឲ្យឃើញថា ការសម្លាប់ខ្លួនឯងមិនចាត់ថា ជាបាណាតិបាត។ ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ សីល៥ជាធម៌របស់មនុស្ស រៀបរៀងដោយ មេត្តាបាលោ ទឹម សឿត ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
អត្ថបទអ្នកអាចអានបន្ត
