30
ថ្ងៃ សុក្រ ទី ២៩ ខែ មីនា ឆ្នាំថោះ បញ្ច​ស័ក, ព.ស.​២៥៦៧  
ស្តាប់ព្រះធម៌ (mp3)
ការអានព្រះត្រៃបិដក (mp3)
ស្តាប់ជាតកនិងធម្មនិទាន (mp3)
​ការអាន​សៀវ​ភៅ​ធម៌​ (mp3)
កម្រងធម៌​សូធ្យនានា (mp3)
កម្រងបទធម៌ស្មូត្រនានា (mp3)
កម្រងកំណាព្យនានា (mp3)
កម្រងបទភ្លេងនិងចម្រៀង (mp3)
បណ្តុំសៀវភៅ (ebook)
បណ្តុំវីដេអូ (video)
ទើបស្តាប់/អានរួច






ការជូនដំណឹង
វិទ្យុផ្សាយផ្ទាល់
វិទ្យុកល្យាណមិត្ត
ទីតាំងៈ ខេត្តបាត់ដំបង
ម៉ោងផ្សាយៈ ៤.០០ - ២២.០០
វិទ្យុមេត្តា
ទីតាំងៈ រាជធានីភ្នំពេញ
ម៉ោងផ្សាយៈ ២៤ម៉ោង
វិទ្យុគល់ទទឹង
ទីតាំងៈ រាជធានីភ្នំពេញ
ម៉ោងផ្សាយៈ ២៤ម៉ោង
វិទ្យុវត្តខ្ចាស់
ទីតាំងៈ ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ
ម៉ោងផ្សាយៈ ២៤ម៉ោង
វិទ្យុសំឡេងព្រះធម៌ (ភ្នំពេញ)
ទីតាំងៈ រាជធានីភ្នំពេញ
ម៉ោងផ្សាយៈ ២៤ម៉ោង
វិទ្យុមង្គលបញ្ញា
ទីតាំងៈ កំពង់ចាម
ម៉ោងផ្សាយៈ ៤.០០ - ២២.០០
មើលច្រើនទៀត​
ទិន្នន័យសរុបការចុចលើ៥០០០ឆ្នាំ
ថ្ងៃនេះ ១៦៩,៦៤៣
Today
ថ្ងៃម្សិលមិញ ១៨០,១៣៣
ខែនេះ ៦,៣៤៧,៥៧៧
សរុប ៣៨៥,៦៣៤,២៧០
អានអត្ថបទ
ផ្សាយ : ១៦ មិថុនា ឆ្នាំ២០២០ (អាន: ២០,៩២៩ ដង)

ត្រួត​ត្រា​មើល​ខ្លួន​ឯង



 
ត្រួត​ត្រា​មើល​ខ្លួន​ឯង

ប្រក្រតី​មនុស្ស​យើង ច្រើន​តែ​សម្លឹង​មើល​អ្នក​ដទៃ​ពិចារណា​វែកញែក​គ្នា​ពី​អ្នក​ដទៃ និង​ច្រើន​តែ​មើល​ឃើញ​កំហុស​របស់​គេ​ប៉ុណ្ណោះ។ សភាព​បែប​នេះ ព្រោះ​មក​អំពី​គុណ​ភាព​របស់​ចិត្ត​ក្នុង​ពេល​សម្លឹង​មើល។ បើ​អ្នក​សម្លឹង​មាន​ចិត្ត​លំអៀង ទៅ​ក្នុង​ផ្លូវ​ដែល​មិន​ល្អ​ស្រេច​ជា​មុន​ហើយ​ការ​សម្លឹង ក៏​រមែង​ឆៀង​ទៅ​រក​តែ​ចំណុច​ខ្វះ​ខាត​របស់​គេ​ប៉ុណ្ណោះ គឺ​ មើល​រំលង​សេចក្ដី​ល្អ​ប្រសើរ​របស់​គេ​ទៅ​ទាំង​អស់។ ក្នុង​ការ​សម្លឹង​មើល​នេះ ប្រសិន​បើ​មាន​ចិត្ត​លំអៀង​ទៅ​ក្នុង​សេចក្ដី​ស្រលាញ់ ដោយ​មាន​ការ​និយម​រាប់​អាន​គ្នា​ឯង​មក​វិញ​នោះ ការ​សម្លឹង​ក៏​រមែង​ឆៀង​ទៅរក​តែ​ចំណុ​ចល្អ​របស់​គេ​ សូម្បី​តែ​ចំណុច​ល្អ​នោះ​មាន​តិច​ក៏​ឃើញ​ច្រើន ហើយ​លើក​យក​មក​រៀបរាប់​ពណ៌នា​វែង​ឆ្ងាយ​ ឯ​ចំណុច​ខ្វះខាត​វិញ​សូម្បី​មើល​ឃើញ​ហើយ ក៏​រំលង​ចោល​ទៅ មិន​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ឡើយ។

ទោះ​ជា​ការ​សម្លឹង​មើល​អ្នក​ដទៃ ដោយ​មិន​លំអៀង​យ៉ាង​ណា​ដ៏​ដោយ ក៏​មិន​ប្រសើរ​ដូច​ជា​ការ​សម្លឹង​មើល​ខ្លួន​ឯង​ដែរ។

ជា​ការ​ពិត ដែល​ថា​មាន​មនុស្ស​មិន​តិច​នាក់ មាន​ការ​សប្បាយ​ចិត្ត​ក្នុង​ការ​ចាំ​ចាប់​កំហុស​អ្នក​ដទៃ ឬ​ថា​មាន​សេចក្ដី​សុខ​ក្នុង​ការ​ប្រជុំ​គ្នា និយាយ​និន្ទា​ពី​អ្នក​នេះ អ្នក​នោះ ព្រម​ទាំង​ខាត​ពេល​ក្នុង​ការ​តាម​ដាន​រឿងរ៉ាវ ព្រម​ខូច​ពេល​ក្នុង​ការ​រង់​ចាំ​មើល​ផស​ចាញ​ឈ្នះ​របស់​គេ ព្រម​ឲ្យ​ពេល​វេលា​សម្លាប់​ជីវិត​របស់​ខ្លួន ដោយ​គ្រាន់​តែ​ប្ដូរ​យក​បាន​នូវ​ការ​សប្បាយ​ចិត្ត​បន្តិច​បន្តួច ឬ​ដោយ​គ្រាន់​តែ​បាន​ស្រណុក​មាត់​ក្នុង​ការ​និយាយ​ពី​គេ​ប៉ុណ្ណោះ។

អ្នកណាយ៉ាង​ម៉េច អ្នក​ណា​ធ្វើ​អ្វី នៅ​ឯ​ណា គឺ​ដឹង​សព្វ​ដឹង​គ្រប់​ល្អិត​ល្អន់​ហ្មត់​ចត់ ថែម​ទាំង​ចេះ​វែង​ញែក​ទៀត​ផង ថា​វា​គួរតែ​យ៉ាង​នេះ វា​គួរ​តែ​យ៉ាង​នោះ គឺ​តាំង​ខ្លួន​ជា​អ្នក​ជំនាញ​ក្នុង​គ្រប់​រឿង។


ក្នុង​ពេល​ដែល​អង្គុយ​វែក​ញែក​ពី​រឿង​អ្នក​ដទៃ​នោះរឿង​របស់​ខ្លួន​ឯង​និង​រឿង​ក្នុង​ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​ខ្លួន​ក៏​កំពុង​តែ​នៅ​ដោះ​ស្រាយ​មិន​ចេញ នៅ​ខ្វះ​ខាត​ប្រាក់ ណា​មួយ​កអត់​ការធ្វើ ឯ​ប្ដី​ប្រពន្ធ​ខ្លួន​ឯង​មិន​សូវ​ត្រូវ​គ្នា ។ល។

បញ្ហា​ទាំង​អស់​នេះ​ត្រឡប់​មិន​គិត មិន​ពិចារណា​រក​ការ​ដោះ​ស្រាយ រវល់​តែ​ទៅ​គិត​រឿង​អ្នក​ដទៃ ដែល​មិន​មែន​ជា​រឿង​របស់​ខ្លួន​ឯង​សោះ។


ព្រោះ​សម្មាសម្ពុទ្ធ​ទ្រង់​ត្រាស់​សម្ដែង​ឲ្យ​សម្លឹង​មើល​រឿង​រ៉ាវ​របស់​ខ្លួន​ឯង​ឲ្យ​ច្រើន តើ​អ្វី​ដែល​ខ្លួន​ឯង​បាន​ធ្វើ​ហើយ និង​អ្វី​ដែល​ខ្លួន​ឯង​មិន​ទាន់​បាន​ធ្វើ។

ម្យ៉ាង​ទៀត​ត្រូវ​ពិនិត្យ​មើល​ទោស​កំហុស ឬ​ចំណុច​ខ្វះខាត​របស់​ខ្លួន ទោះ​ជា​លំបាក​ក្នុង​ការ​សម្លឹង​មើល​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយព្រោះ​ជា​ធម្មតា ចិត្ត​របស់​យើង​មិន​ងាយព្រម​ទទួល​នូវ​ការ​ភ្លាំង​ភ្លាត់ ថា​ជា​កំហុស​របស់​ខ្លួន​ឯង​ឡើយ។


ដើម្បី​សេចក្ដី​ចម្រើន​នៃ​ខ្លួន​ឯង យើង​ត្រូវ​តែ​ព្យាយាម​ពិចារណា ពេល​ពិចារណា​ឃើញ​ទោស​កំហុស​របស់​ខ្លួន​ហើយ ក៏​ជា​ភ័ព្វ​សំណាង ព្រោះ​យើង​នឹង​បាន​កែ​តម្រូវ​ឲ្យ​បាន​ល្អ​វិញ។ អ្នក​ដែល​សម្លឹង​ឃើញ​ការ​ខ្វះខាត​របស់​ខ្លួន​ឯង​បាន រាប់​ថា​ជា​មនុស្ស​ប្រសើរ ហើយ​បើ​ព្រម​ទទួល​ការ​ភ្លាំងភ្លាត់​ដែល​ជា​កំហុស​នោះ ថែម​ទាំង​អាច​កែលម្អ​ដល់​ខ្លួន​ឲ្យ​បាន​នូវ​សេចក្ដី​សង្រួម​តទៅ​ទៀត​បាន គឺ​ចាត់​ថា​ជា​កំពូល​មនុស្ស​រក​បាន​ដោយ​កម្រ​ក្នុង​លោក។

មាន​ចោរ​ពីរ​នាក់​ដើរ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​វត្ត ចោរ​ម្នាក់​ភ្ញាក់​ខ្លួន​ឃើញ​កំហុស ខំ​ប្រឹង​ស្ដាប់​ធម៌​បាន​ទៅ​ជាមនុស្ស​ល្អ​ ឯ​ចោរ​ម្នាក់​ទៀត​លួច​ទ្រព្យ​ពី​វត្ត​បាន​មក។

ចោរ​ដែល​នៅ​តែ​ជា​ចោរ​នោះ បាន​បន្ទោស​ស្ដី​ដល់​ម្នាក់​ទៀត​ដែល​ឈប់​ធ្វើ​ចោរ​ថា​ជា​មនុស្ស​ល្ងង់​ខ្លៅ។


ព្រះ​សម្មាសម្ពុទ្ធ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា បុគ្គល​ណា ល្ងង់ហើយ​បាន​ដឹង​ថា​ខ្លួន​ឯង​ល្ងង់ បុគ្គល​នោះ អាច​នឹង​បាន​ជា​បណ្ឌិត ឯ​បុគ្គល​ណា ល្ងង់​តែ​សម្គាល់​ខ្លួន​ថា​ជា​បណ្ឌិត​បុគ្គល​នោះ ពិត​ជា​បុគ្គល​ល្ងង់ ព្រោះ​មិន​ព្រម​រៀន​ដឹង​ពី​អ្នក​ដទៃ ដោយ​គិត​ថា​ខ្លួន​ឯង​ឆ្លាត​ហើយ ដូច្នោះ​គេ​ទើប​ជា​បុគ្គល​ល្ងង់​រហូត​ទៅ។

ដកស្រង់​ចេញ​ពី​សៀវភៅ ពន្លឺ​ធម៌​ព្រះពុទ្ធ
ដោយ​៥០០០​ឆ្នាំ​
 
Array
(
    [data] => Array
        (
            [0] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 1
                    [shortcode] => [ADS1]
                    [full_code] => 
) [1] => Array ( [shortcode_id] => 2 [shortcode] => [ADS2] [full_code] => c ) ) )
អត្ថបទអ្នកអាចអានបន្ត
ផ្សាយ : ០២ សីហា ឆ្នាំ២០២១ (អាន: ១៩,៩៥៩ ដង)
ចុន្ទី​រាជ​កុមា​រី​មាន​រថ​ ៥០០ និង​កុមា​រី​៥០០​ហែ​ហម​
ផ្សាយ : ១៤ កុម្ភះ ឆ្នាំ២០២៤ (អាន: ២៥,៨២៣ ដង)
សេចក្ដីកង្វល់នឹងសក់ ១៦ យ់ាង
ផ្សាយ : ២៦ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ២១,១៨៨ ដង)
ការ​ពិត​ក្នុង​ចិត្ត​ (ម៉ែ​ឪ)
ផ្សាយ : ០១ មិថុនា ឆ្នាំ២០២២ (អាន: ៥២,១៤២ ដង)
បើព្រះពុទ្ធមិនកើត ព្រះធម៌ល្អឆើតក៏មិនប្រាកដ
ផ្សាយ : ០៧ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១២ (អាន: ១៥,២៤៨ ដង)
សៀវ​ភៅ ​ព្រះ​ថេរីគាថា​ (ភាគ​ទី១)
៥០០០ឆ្នាំ បង្កើតក្នុងខែពិសាខ ព.ស.២៥៥៥ ។ ផ្សាយជាធម្មទាន ៕
CPU Usage: 1.77
បិទ
ទ្រទ្រង់ការផ្សាយ៥០០០ឆ្នាំ ABA 000 185 807
   ✿ សម្រាប់ឆ្នាំ២០២៤ ✿  សូមលោកអ្នកករុណាជួយទ្រទ្រង់ដំណើរការផ្សាយ៥០០០ឆ្នាំជាប្រចាំឆ្នាំ ឬប្រចាំខែ  ដើម្បីគេហទំព័រ៥០០០ឆ្នាំយើងខ្ញុំមានលទ្ធភាពពង្រីកនិងរក្សាបន្តការផ្សាយតទៅ ។  សូមបរិច្ចាគទានមក ឧបាសក ស្រុង ចាន់ណា Srong Channa ( 012 887 987 | 081 81 5000 )  ជាម្ចាស់គេហទំព័រ៥០០០ឆ្នាំ   តាមរយ ៖ ១. ផ្ញើតាម វីង acc: 0012 68 69  ឬផ្ញើមកលេខ 081 815 000 ២. គណនី ABA 000 185 807 Acleda 0001 01 222863 13 ឬ Acleda Unity 012 887 987  ✿✿✿