Reading Article
Public date : 05, Jan 2023 (16,140 Read)
រឿងឥល្លិសសេដ្ឋី
|
|
|
រឿងឥល្លិសសេដ្ឋី
( ចាក ឥ. តិ. ) ( មាតាបិតាតែងប្រាថ្នាឱ្យប្រយោជន៍ ដល់បុត្រធីតា ) ក្នុងកាលកន្លងទៅហើយ ព្រះបាទព្រហ្មទត្ត សោយរាជសម្បត្តិ ក្នុងក្រុងពារាណសី ។ កាលនោះមានមហាសេដ្ឋីម្នាក់ មានសទ្ធាមាំក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា បានបំពេញសត្តបទទាំង ៧ ប្រការដោយបរិបូណ៌ ជាអ្នកពេញចិត្តក្នុងការឱ្យទាន បានសង់សាលាឆទានច្រើនខ្នង ។
មហាសេដ្ឋីនោះ មានកូនប្រុសមួយឈ្មោះ ឥល្លិស ជាទីស្រឡាញ់ពេញចិត្ត ក្រៃពេកដល់ពេលជិតស្លាប់ បានហៅឥល្លិសជាកូន មកប្រគល់ទ្រព្យសម្បត្តិឱ្យ ហើយប្រាប់ឱ្យខំធ្វើទានតាមដំណើរ ដែលខ្លួនបានធ្វើ លុះស្លាប់ទៅបានទៅកើតជាព្រះឥន្ទ្រ ។ ព្រះបាទព្រហ្មទត្ត កាលបើមហាសេដ្ឋីស្លាប់ហើយ ក៏តាំងឥល្លិសសេដ្ឋីបុត្រនោះ ជាមហាសេដ្ឋី ។ ឯឥល្លិសសេដ្ឋីនោះ ជាមនុស្សពិការមានជើងខ្ចក ដៃក្ងែង ភ្នែកស្រលៀង ក្បាលពក ហើយជាមនុស្សកំណាញ់ ស្វិតស្វាញជាទីបំផុត ។ ថ្ងៃមួយ ឥល្លិសសេដ្ឋី ចង់ផឹកសុរា ក៏គិតថានឹងបិទសុរាក្នុងផ្ទះ ក្រែងជនដ៏ទៃដណ្តើមផឹក ទើបកាន់យកសម្ភារៈ សម្រាប់បិទសុរា មួយមុខបន្តិចៗ ចូលទៅបិទក្នុងព្រៃឆ្ងាយអំពីភូមិ ។ ចំណែកខាងមហាសេដ្ឋី ជាបិតាដែលបានទៅកើតជាព្រះឥន្ទ្រ បានដឹងថាឥល្លិសសេដ្ឋីជាកូន កំណាញ់ស្វិតស្វាញ បានចូលទៅបិទស្រាក្នុងព្រៃ ដូច្នោះហើយ ក៏ចុះមកនិម្មិតជាឥល្លិសសេដ្ឋី ដើរចេញពីដងព្រៃមកវិញ ។ ពួកមហាជនបានឃើញហើយ ក៏គិតថា ឥល្លិសសេដ្ឋី ប្រហែលជាស្រវឹងស្រា បានជាមានអាការៈខុសប្រក្រត្ដី ។ ឥល្លិសសេដ្ឋី គឺព្រះឥន្ទ្រនិម្មិតនោះ ក៏ចូលទៅក្នុងព្រះបរមរាជវាំង លើកទ្រព្យសម្បត្តិទាំងអស់ ថ្វាយដល់ព្រះបាទព្រហ្មទត្ត ព្រះបាទព្រហ្មទត្ត ពុំព្រមទទួលទើបក្រាបទួលថា បើមហារាជពុំព្រមទទួលទេ ខ្ញុំព្រះអង្គនឹងចំណាយទាន សូមថ្វាយរាជកុសលដល់ព្រះអង្គ ។ ព្រះបាទព្រហ្មទត្តទ្រង់ទទួលហើយ នឹកស្ញើចក្នុងព្រះទ័យថា ឥល្លិសសេដ្ឋី កាលពីដើមជាមនុស្សកំណាញ់ណាស់ ឥឡូវនេះ ក៏មានសទ្ធាមាំម៉្លេះ ! ។ ឥល្លិសសេដ្ឋី គឺព្រះឥន្ទនិម្មិតនោះ ត្រឡប់ពីព្រះបរមរាជវាំង ទៅផ្ទះវិញបានប្រកាស ប្រាប់មហាជនឱ្យ ចូលទៅទទួលយកទាន ។ ពេលនោះ មានបុរសម្នាក់ ទទួលយកបានគោ និងរទេះផ្ទុកទ្រព្យពេញ បរចេញទៅក្បែរដងព្រៃ ដែលឥល្លិសសេដ្ឋីបិទស្រា ហើយស្រែកឱ្យពរ ដល់ឥល្លិសសេដ្ឋីដោយសំឡេងយ៉ាងខ្លាំង ។ឥល្លិសសេដ្ឋី ឮសំឡេងឱ្យពរដល់ខ្លួនហើយ ក្រឡេកមើលទៅ ស្គាល់ជាគោរទេះរបស់ខ្លួន ក៏រត់ទៅចាប់មុខរទេះ ហើយចោទប្រកាន់អ្នកបររទេះនោះថា លួចគោលួចរទេះរបស់ខ្លួន ។ អ្នកបរទេះប្រាប់ថា រទេះ និងគោនេះ ឥល្លិសសេដ្ឋី បានដាក់ទានឱ្យខ្ញុំៗ មិនមែនលួចយកទ្រព្យរបស់អ្នកទេ ។ ឥល្លិសសេដ្ឋី បានជជែកគ្នាខ្លាំង ឡើងៗ ដរាបដល់ចាប់ ចមបាប់គ្នា ឯអ្នកបរទេះ បានចាប់ច្រានឥល្លិសសេដ្ឋី ដួលទៅលើដី ហើយបររទេះដឹកឥវ៉ាន់យកទៅផ្ទះទៅ ។ ឥល្លិសសេដ្ឋី ខឹងណាស់ ឈប់បិទស្រាដើរត្រឡប់មកផ្ទះវិញ លុះមកដល់ខ្លោងទ្វារ អ្នកចាំទ្វារ មិនឱ្យចូលដោយអាងថាសេដ្ឋីរបស់ខ្លួន កំពុងចែកទាននៅខាងក្នុង។ ឥល្លិសសេដ្ឋី កាលបើមិនបានចូលទៅក្នុងផ្ទះ របស់ខ្លួនហើយ សេចក្តីក្រោធក៏កាន់តែកើតឡើងជាខ្លាំង ទើបចូលទៅក្រាបទូលដល់ព្រះបាទព្រហ្មទត្តថា បពិត្រមហារាជ ថ្ងៃនេះមានមនុស្សអាក្រក់ ចូលទៅលួចទ្រព្យរបស់ទូលព្រះបង្គំ ដាក់ទានឱ្យមហាជន ។ ព្រះរាជាទ្រង់ត្រាស់ថា អម្បាញ់មិញនេះអ្នកមកប្រាប់ថា លើកសម្បត្តិទាំងអស់ឱ្យយើង យើង មិនព្រមទទួល អ្នកប្រាប់ម្តងទៀតថា នឹងបរិច្ចាគទាន ថែមទាំងបានថ្វាយកុសលដល់យើងទៀត ចុះពេលនេះ ហេតុអ្វីបានជាអ្នក មកនិយាយដូច្នេះវិញ ។ ឥល្លិសសេដ្ឋីក្រាបទូលដាច់អហង្ការថា មិនដឹងសោះ ហើយទូលថា សូមឱ្យហៅខ្លួន អ្នកទូលមុនមកពិចារណា ។ ព្រះបាទព្រហ្មទត្ត ទ្រង់ចាត់ឱ្យរាជអាមាត្យ កោះយកខ្លួនអ្នកចុងចម្លើយ អ្នកចុងចម្លើយ មកដល់ស្រាប់តែមានរូបដូចគ្នា ឥតប្លែកត្រង់ណាឡើយ។ អ្នកដើមចោទថាខ្លួនជាឥល្លិសសេដ្ឋី អ្នកចុងចោទ ក៏ថាខ្លួនជាឥល្លិសសេដ្ឋីដែរ។ ជជែកតវ៉ាគ្នាមិនដាច់ស្រាច់ ទើបអ្នកដើមចោទ អាងយកមនុស្សក្នុងផ្ទះជាបន្ទាល់សាក្សី ឯបន្ទាល់សាក្សីនោះ បានចង្អុលយកអ្នកចុងចម្លើយ ( ឥល្លិសសេដ្ឋីគឺព្រះឥន្ទ្រនិម្មិត ) ថាជាសេដ្ឋីរបស់ខ្លួន។ អ្នកដើមចោទគឺឥល្លិសសេដ្ឋីមែនទែននោះ មិនព្រម និយាយអាងថា ខ្លួនមានពកត្រង់ក្បាល មានតែជាងកាត់សក់ទើបដឹង ។ កាលនោះ ព្រះសម្ពុទ្ធបរមគ្រូ ទ្រង់សោយព្រះជាតិជាជាងកាត់សក់ ។ ព្រះបាទព្រហ្មទត្ត ទ្រង់ត្រាស់បង្គាប់ឱ្យហៅជាងកាត់សក់នោះមក ជាងកាត់សក់មកដល់ បានសង្កេតមើលសព្វគ្រប់ហើយ ក្រាបទូលថា មនុស្សពីរនាក់នេះ មានជើងខ្ចក ដៃក្ងែង ភ្នែកស្រលៀង ក្បាលពកដូចគ្នា ខ្ញុំព្រះអង្គមិនដឹងថា អ្នកណាជាឥល្លិសសេដ្ឋីឡើយ ។ ឥល្លិសសេដ្ឋីមែនទែន ឮដូច្នោះហើយ នឹកតូចចិត្តណាស់ទាល់តែខ្យល់ចាប់ដួលទៅ ។ ពេលនោះ ឥល្លិសសេដ្ឋីគឺព្រះឥន្ទ្រនិម្មិត ក៏ក្លាយខ្លួនជាព្រះឥន្ទ្រវិញ ហោះដ៏អាកាស។ លុះឥល្លិសសេដ្ឋី ដឹងខ្លួនឡើង ទើបប្រាប់ថា ខ្ញុំជាបិតារបស់ឥល្លិសសេដ្ឋី បានសង់រោងទាន បំពេញការកុសល ដរាបដល់អស់អាយុ បានមកកើតជាព្រះឥន្ទ្រ ។ ឯឥល្លិសសេដ្ឋីកូនខ្ញុំនេះ ជាមនុស្សកំណាញ់ ស្វិតស្វាញអាក្រក់ បានជាខ្ញុំមកទូន្មានប្រដៅ ឱ្យឥល្លិសសេដ្ឋី ប្តេជ្ញាខ្លួនជាអ្នកបរិច្ចាគទាន បំពេញការកុសល ។ ឥលិ្លសក៏ព្រមប្រតិបត្តិតាម ទើបព្រះឥន្ទ្រ ហោះទៅស្ថានត្រៃត្រឹង្សវិញ ៕ វាយអត្ថបទដោយ ខ្ញុំព្រះករុណា ខ្ញុំបាទ យ៉ែម ភិរុណ ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅប្រជុំនិទានជាតកភាគ១ របស់ព្រះបាឡាត់ឧត្តមលិខិត សុង ស៊ីវ សិទ្ធត្ថោ គ្រូបង្រៀនបាលីនៅវត្តលង្កា រាជធានីភ្នំពេញ ។ អរព្រះគុណព្រះភិក្ខុ សិរីបញ្ញោ ហ៊ុល សុខារ៉ា ព្រះគ្រូចៅអធិការ វត្តកល្យាណមិត្តខ្សាច់ពោយនិងលោកអាចារ្យ ចយ ធិន ដែលបានផ្តល់សៀវភៅប្រជុំនិទានជាតកនេះ។ ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
Articles you may like
